Έγραψε ιστορία με την παρουσία του στην Καλαμαριά και στο πλευρό παικτών που απογοήτευσαν…
Ξημερώματα Κυριακής στο αεροδρόμιο της Πάφου στην Κύπρο. Επιστρέφω στην Θεσσαλονίκη μετά από ταξίδι μιας μέρας και στον έλεγχο των εισιτηρίων πριν την επιβίβαση στο αεροπλάνο έρχεται κοντά μου ένας σαραντάχρονος με τον εικοσάχρονο γιο του.
Ο νεαρός φοράει ένα ασπρόμαυρο κασκόλ και υποθέτω ότι ταξιδεύουν για το παιχνίδι του ΠΑΟΚ. Ρωτάω τον πατέρα αν ανεβαίνουν Θεσσαλονίκη για το παιχνίδι του ΠΑΟΚ.
Τεράστιο το ξάφνιασμα χαράς που νιώθω όταν μου απαντάει πως «είμαστε δραμινοί και πάμε να δούμε την Δοξάρα μας στο ντέρμπι με την Καλαμαριά. Νικάμε και ανεβαίνουμε στην βήτα εθνική». Την ίδια στιγμή ο νεαρός γιος ξετυλίγει και μου δείχνει ότι το ασπρόμαυρο κασκόλ του γράφει επάνω: ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ !!!
Το δικό του το ερώτημα, μόλις γνωριστήκαμε, ήταν αν θα μπορέσουν να μπούνε στο γήπεδο γιατί δεν είχαν εισιτήρια. Τεράστια η αγωνία του, αντίστοιχη με την λαχτάρα τους να δουν την ομάδα.
«Εγώ θα γυρίσω αμέσως, το παιδί θα μείνει στην Δράμα για τις γιορτές» ήταν άλλη μια απάντηση του σε σχετική ερώτηση. Είχε πάρει άδεια από την δουλειά του για να δει το ντέρμπι.
Βέβαια δεν ήταν ο μόνος. Ήταν ένας από τους πολλούς. Σαν αυτόν, στο ευκολότερο κάποιοι άφησαν την δουλειά τους στην Δράμα και στο δυσκολότερο ήρθαν από την Γερμανία ή την Αθήνα ή από κάποιο άλλο σημείο της ελληνικής επικράτειας.
Για την συντομία της ιστορίας και οι δύο είδαν το παιχνίδι μέσα από το γήπεδο χωρίς φυσικά το κασκόλ και έφυγαν με το κεφάλι σκυμμένο από την πίκρα της ήττας.
Μια ιστορία που σας την καταθέτω και θέλω να την μοιραστώ με τους αναγνώστες της SportDrama.gr σαν προσωπική μαρτυρία. Μια ιστορία από τις πολλές που μπορούν να ειπωθούν για αυτόν τον κόσμο που την Κυριακή έγραψε την δική του ιστορία σε αυτό που αποκαλείται «οπαδικό κίνημα».
Δυστυχώς από αλλού ζητούσαμε ψυχή, πάθος, ελπίδα και μαχητικότητα και αλλού την είδαμε…
Με την μετακίνηση απαγορευμένη, δρομολογημένη να μην γίνει ομαδικά αλλά ακόμη χειρότερα και μεμονωμένα, οι δραμινοί δεν μπορούσαν να σκεφτούν την περίπτωση να αφήσουν την ομάδα τους μόνη σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι.
Τους ήταν αδιανόητο και ήταν αποφασισμένοι!!!
Έπρεπε να πάνε με κάθε τρόπο στην Καλαμαριά, στο πλάι της ομάδας. Στο πλάι των παικτών τους που θα έδιναν την μεγάλη μάχη.
Δυστυχώς η δική τους μάχη, τελικά, είχε πολύ μεγαλύτερο δείκτη δυσκολίας από αυτή των ποδοσφαιριστών που είχαν απέναντι τους να ξεπεράσουν την αντίπαλη ομάδα και να αμειφτούν πλουσιοπάροχα.
Γιατί οι δραμινοί φίλαθλοι είχαν να αντιμετωπίσουν πέρα από την αναζήτηση εισιτηρίων, μια κυβερνητική απόφαση απαγόρευσης μετακινήσεων και την αστυνομία που είχε καθήκον να την επιβάλει.
Όπως υπάρχουν φορές στην ζωή που το συναίσθημα κυριαρχεί της λογικής.
Μια τέτοια υπήρξε την Κυριακή!!!
Το πάθος και η αγάπη για την ομάδα έδωσε το κίνητρο και εφτακόσιοι δραμινοί, σύμφωνα με τη εκτίμηση που μου έκανε ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης μετά το τέλος του αγώνα, οι οποίοι αψήφησαν τις απαγορεύσεις και με μοναδικό εφόδιο την τρέλα τους για την Δόξα ταξίδεψαν με κάθε μέσο, ακόμη και με το τραίνο για να φτάσουν όσο γίνεται πιο ανεμπόδιστα στο γήπεδο.
Το ραντεβού είχε δοθεί στην παραλιακή οδό της Νέας Κρήνης και από την μάζα του κόσμου αναστατώθηκε όλη η περιοχή. Τα λεωφορεία της γραμμής δεν μπορούσαν να περάσουν και σταμάτησε η ροή τους. Πρώτη φορά διαδραματίζονταν τέτοιες εικόνες.
Οι καταστηματάρχες κοιτούσαν αμήχανα και με απορία καθώς από την μια έβλεπαν την αναστάτωση αλλά από την άλλη δεν έβλεπαν κίνδυνο καθώς είχαν μπροστά τους κόσμο με αγαθές προθέσεις και πραγματικά χωρίς πρόθεση για έκτροπα.
Το ίδιο έβλεπε και η αστυνομία. Έναν κόσμο σκασμένο από την απαγόρευση που του είχε επιβληθεί χωρίς να έχει κάνει κάποιο κακό. Έναν κόσμο που το μόνο που ζητούσε ήταν να δει εν ειρήνη την αγαπημένη του ομάδα να παίξει το πιο σημαντικό παιχνίδι της αγωνιστικής περιόδου. Αυτό που με την νίκη θα του δώσει το δικαίωμα να συμμετέχει σε ένα πρωτάθλημα καλύτερο σε όλα τα επίπεδα.
Το ευχάριστο της υπόθεσης ήταν ότι από την πλευρά της αστυνομίας αναγνωρίστηκαν όλα αυτά. Οι διοικούντες της είχαν συνομιλητές σοβαρούς που εκπροσωπούσαν συγκεκριμένους και ειρηνικούς πολίτες. Όλα ήταν υπό έλεγχο και σε ομαλή ροή. Μοιραία ακολούθησε μια πιο ευέλικτη συμπεριφορά και από τις δύο πλευρές, προς όφελος όλων και ο κόσμος της Δόξας κατάφερε να φτάσει μέχρι τον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου και πίσω από την εστία που βρίσκεται στην πλευρά της θάλασσας.
Ακόμη και από εκεί, οι δραμινοί ήταν ικανοποιημένοι. Μπορούσαν να δουν το παιχνίδι έστω και ανάμεσα στις φυλλωσιές ή ανεβασμένοι πάνω στα δέντρα. Ταλαιπωρήθηκαν τόσο πολύ για να έχουν την δυνατότητα να στηρίξουν τους παίκτες τους, να φωνάξουν για την ομάδα τους. Να δώσουν το παρών τους και οι παίκτες τους να τους νιώσουν δίπλα τους.
Όλα αυτά μετά την ψυχρολουσία της ανακοίνωσης του απογορευτικού των μετακινήσεων. Της άρνησης να πάρουν εισιτήρια. Βέβαια και εισιτήρια βρήκαν, πάνω από διακόσια, όλα έγκυρα και στο γήπεδο έφτασαν.
Το πιο ωραίο από όλα είναι ότι πάνω από εκατόν πενήντα κατάφεραν και χρησιμοποίησαν τα εισιτήρια που είχαν στην διάθεση τους και παρακολούθησαν την αναμέτρηση κοντά στα κάγκελα που χωρίζουν τις θύρες 5 και 6.
Και το ερώτημα είναι αν δεν υπήρχαν όλα αυτά τα προβλήματα, ποια θα ήταν η εικόνα των δραμινών σε αριθμό και παλμό μέσα στο γήπεδο. Πόσο πιο όμορφη και ποδοσφαιρική θα ήταν η ατμόσφαιρα στο παιχνίδι…
Απογοήτευση το θέαμα των καλοπληρωμένων παικτών της Δόξας
Για το κυριακάτικο ντέρμπι δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα από όλα αυτά που έχουν ήδη ειπωθεί και γραφτεί από την στιγμή της λήξης και μετά. Δυστυχώς το πάθος των παικτών της ομάδας εξαντλήθηκε μέσα στο λεωφορείο της αποστολής όπου κατά την άφιξη τους στο χώρο του γηπέδου άκουγαν τον ύμνο της ομάδας και χτυπούσαν από την μέσα πλευρά τα παράθυρα του.
Μετά από εκεί όλα έσβησαν. Το πάθος η μαχητικότητα, κάθε τι που περίμεναν να δουν ο κόσμος και ο χορηγός που τους είχε πάντα …στα καλύτερα!
Μια εμφάνιση τόσο τραγική που χρειάστηκε πολύ ανοχή για να μην ακολουθήσουν τα χειρότερα. Το μάρμαρο το πλήρωσε ο …συνήθης ύποπτος σε αυτές τις περιπτώσεις , ο προπονητής. Ο Παναγιώτης Τζαναβάρας είναι παρελθόν από την Δόξα και στο διάστημα των τριών εβδομάδων που μεσολαβούν μέχρι την επόμενη αγωνιστική υποχρέωση της ομάδας είναι αρκετό για την αναπλήρωση του χωρίς πίεση χρόνου.
Οι παίκτες, που από την πλευρά τους είχαν την δυνατότητα να δώσουν την χαρά της επιτυχίας στους δραμινούς, απέτυχαν παταγωδώς. Για τον καθένα πλέον υπάρχει σαφέστατη εικόνα των δυνατοτήτων του και της ικανότητας του να φοράει μια φανέλα με το ειδικό βάρος της φανέλας με τον μαυραετό στο στήθος.
Ωστόσο επειδή οι αγωνιστικές υποχρεώσεις δεν έχουν τελειώσει και καθώς υπάρχει και μια μικρή ελπίδα για μπαράζ ανάμεσα στους δευτεραθλητές των τεσσάρων ομίλων, εκείνο που έχει σημασία πλέον είναι η αγωνιστική αξιοπρέπεια της ομάδας με την οποία δεν μπορεί να παίξει ΚΑΝΕΙΣ !!!
Ίσως στο διάστημα που απομένει μέχρι το οριστικό τέλος του φετινού πρωταθλήματος να μπορέσουν κάποιοι να δείξουν ότι τους αξίζει η δυνατότητα να συνεχίσουν στην Δόξα της Δράμας…
Κανονικά συνεχίζει ο Παπαδόπουλος
Παραμένει και συνεχίζει κανονικά στην θέση του προπονητή τερματοφυλάκων ο Θόδωρος Παπαδόπουλος, σε κόντρα κάποιων δημοσιευμάτων που τον ήθελαν να αποχωρεί μαζί με τον Τζαναβάρα. Μάλιστα μαζί με τον Ανέστη Τσελεμπή και τον γυμναστή Αλέξανδρο Βασιλειάδη θα κάνουν σήμερα την προπόνηση και θα συνεχίσουν μέχρι την έλευση του αντικαταστάτη στην τεχνική ηγεσία της ομάδας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΑΡΑΣ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΣ ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Γ.Σ. ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ και ο ΧΟΡΗΓΟΣ κ. ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΥΡΟΣ ευχαριστεί τους φιλάθλους μας για την συγκινητική παρουσία τους στον αγώνα ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ – ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ, παρά τις σχετικές απαγορεύσεις.
Οποιαδήποτε άλλη μεμονωμένη ανακοίνωση δεν έχει καμία σχέση με την επίσημη ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΗΛΙΑΣ ΧΑΤΖΗΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΙΤΣΟΓΛΟΥ
