Που πάμε ωρέ παλικάρια ;;;

Είναι κάποιες στιγμές που όσα συμβαίνουν γύρω μας, όσα βγάζει το καθημερινό ρεπορτάζ σχετικά με τους πρωταγωνιστές της καθημερινότητας μας, πνίγουν και αναζητείται μια σανίδα σωτηρίας, ίσα – ίσα να μην τρελαθούμε.

Ένα τρόπο διαφυγής από μια πραγματικότητα με αμέτρητα αδιέξοδα όπου όλοι ψάχνουν το φως στο τούνελ που θα τους βοηθήσει να καταλάβουν τι γίνεται γύρω τους. Κάποιοι πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα και ότι δεν ξέρουν απλά το μαντεύουν (πιθανό κληρονομικό χάρισμα) και κάποιοι άλλοι ακόμη πιο απλά προσπαθούν να καταλάβουν τι γίνεται, χωρίς όμως μεγάλη επιτυχία.

Αυτό το σχόλιο θα είναι μια σκέψη μέσα από το οπτικό πρίσμα του καθημερινού δραμινού φίλαθλου οπαδού της Δόξας.

Σήμερα σκέπτεται και γράφει αυτός… ο Μητσάρας ο σταθμήσιος (μένει κάπου κοντά στο σταθμό) … εγώ είμαι αυτός… και λέω… και αναρωτιέμαι πολλά…ότι μου περνάει από το κεφάλι!!!

Κοιτάω τη βαθμολογία, κοιτάω τι γράφουν αριστερά και δεξιά για τις άλλες ομάδες και για την δικιά μου, τη Δόξα.

Είναι πρωί Τετάρτης, είμαι σε ένα από τα περήφανα καφενεία της Δράμας και κάνω το δικό μου κουσκουσάκι με τα φιλαράκια μου. Λέμε τον καημό μας. Μιλάμε για τους άλλους και για μένα. Την ομάδα μου, τη Δόξα και την ψάχνουμε …γενικώς και αορίστως.

Όμως στο καφενείο πέρα από μασάλια λέμε και μερικές αλήθειες.

Μιλάω εγώ για τους άλλους και για μένα. Ψάχνω να βρω μια άκρη…

Ψάχνομαι με τη βαθμολογία. Θέλω να δω που είμαι και που πάω.

-Στην πρώτη θέση ο Βόλος. Η ομάδα που αγαπάει ο δήμαρχος. Τελικά ο πρώτος μάγκας και με διαφορά.. Έκανε κοιλιά, τι κοιλιά, σχεδόν κλατάρησε χάνοντας αβέρτα βαθμούς και μετά από τόσα η διαφορά έμεινε στα οκτώ ποντάκια. Όλοι δούλευαν για αυτόν. Τον Βόλο λέμε… Έχασε εδώ, έχασε εκεί, αλλά παραμένει πρώτος και με διαφορά οκτώ πόντων !!! Μέγας καπετάνιος στο λιμάνι του Βόλου. Χωρίς πολλά λεφτά, μικρομεσαία συμβόλαια και είναι από την αρχή σταθερά πρώτος. Μέχρι την κοιλιά, μόνο εγώ του είχα κάνει μαγκιά μέσα στη Δράμα, αλλά χάρις τον δικό μου τον τσακαλάκο, μου τη γύρισε πίσω σχεδόν με την λήξη του παιχνιδιού… Ο άλλος με το σύστημα όλο δικό του και εγώ να προσπαθώ καβαλώντας το κουτσάλογο…

-Ακολουθεί ο Απόλλων Λάρισας. Αν πέρσι μου λέγανε ότι του χρόνου αυτή η ομάδα θα ήταν στη δεύτερη θέση, αυτός που θα μου το έλεγε θα τον έπαιρνα στο κυνήγι… Αυτή την ομάδα την παίζω την Κυριακή στο γήπεδο μου και ιδρώνω αντί να είμαι χαλαρός και light. Να μην πω άλλα, μην πάει γρουσουζιά. Αν βγει τελικά η αναδιάρθρωση, που δεν το πολυβλέπω, τότε την Κυριακή με τους Λαρισαίους παίζω τα ρέστα μου. Αμάν…

-Παναχαϊκή. Την βρήκα ψόφια, στη «χειρότερη φετινή» της δήλωσε ο Οφρυδόπουλος. Αφού δεν μπόρεσα να τσιμπήσω το διπλάκι, την κράτησα όρθια και κάνει όρεξη για δεύτερη θέση και άνοδο. Όνομα και φανέλα έχει, σαν και εμένα, ιστορία έχει, σαν και εμένα, και κόσμο έχει, σαν και εμένα. Γιατί να μην κάνει το παιχνίδι της και γιατί να μην την πουν «ορίστε» στα μεγάλα σαλόνια. Λεφτά κυκλοφορούν, όχι πολλά αλλά υπάρχουν. Ο Δρόσος μιλάει με πολύ κόσμο. Σήμερα έχασε, μετά από τρία χρόνια, τον προπονητή του που του παραιτήθηκε όπως λένε στα καλά καθούμενα. Έτσι λένε… Αυτοί ξέρουν. Πάντως θα έχει πλάκα να εμφανιστεί κανένας «Σερ Τάκης» …

-Πάμε Καλαμαριά. Η απόλυτη τρέλα! Ο συνονόματος μου ο Καλαϊτζίδης, ο πιο μάγκας στους προπονητές. Μόνος του όλα, με μοναδικό βοηθό έναν πρώην δικό μας, το δικηγόρο, τον Χατζηιωάννου, την αλεπού που ξέρει τα πάντα. Δύο μάγκες μια ομάδα μόνοι τους και είναι αρκετοί. Τον ξεφωνίζαμε αλλά τώρα του βγάζουμε το καπέλο. Χωρίς προετοιμασία έστησε ομάδα που περπατάει όλη τη χρονιά. Κάνει συλλογή τρίποντων. Με παίκτες στα όρια του βετεράνου, τους πήρε το 300% από απόδοση και μπόλικες νίκες. Έβγαλε κανα δυό πιτσιρικάδες και χωρίς πληρωμές έφτασε εδώ που είναι σήμερα. Χθες ακούστηκαν οι πρώτες δυνατές ομοβροντίες. Απλήρωτος κόσμος στους 39 βαθμούς!!!

-Πάμε Πλατανιά. Το καλοκαίρι στο φιλικό στη Δράμα ήταν χάλια. Μαχαλάς. Να μια πεντάδα καλοί ξένοι και βρέθηκε η άκρη. Μάλλον υπερτιμημένος, αλλά οκτώ πονταλάκια πάνω από μένα και δικαίως.

-Κέρκυρα. Την ανέστησα στον πρώτο γύρο, το ξανάκανα και στο δεύτερο. Άφθονα προβλήματα στον πρώτο γύρο, μου ρίχνει την τριάρα και παίρνει τα πάνω της. Έρχεται προχθές στη Δράμα, μου βουτάει το διπλάκι και ο μουστάκιας φεύγει κάνοντας πλακίτσες. Και εδώ ακούω τις ομοβροντίες των κανονιών. Μιλάνε για οφειλές. Οικονομικά και εδώ τα θέματα αλλά το νησί έξι βαθμούς πιο πάνω από μένα.

-Πάμε στους άλλους Κρητικούς. Πρώτα ο Εργοτέλης. Στο Πανκρήτιο χωρίς πολλά μου έριξε δύο και μου πήρε το τρίποντο. Δεν ήμουν καλός. Όμως όπως και πέρσι, δεν είπε ποτέ ότι πάει για ψηλά, αλλά χωρίς κόσμο πάει καλά.

-Χανιά-Κισσαμικός. Για μένα η πιο ποιοτική αλλά δεν μου βγάζει αυτά που περιμένω. Εύχομαι να μην τους ψάχνω την προτελευταία αγωνιστική να με ξελασπώσουν…

-Και πάμε στο ζουμί. Τους αντίζηλους. Τους αντίπαλους μου εδώ που έφτασα. Τρεις για δύο θέσεις στον ήλιο. Είπαμε… αν γίνει η αναδιάρθρωση. Ο Ηρακλής και ο Καραϊσκάκης.

-Ο Ηρακλής έχει ιστορία και κόσμο στα συν. Χρέη, γκρίνια και προβλήματα στα πλην του. Προσπαθεί να ξελασπώσει αλλά δεν μπορεί. Χθες βράδυ, λένε, πήρε τη φωτογραφική διάταξη που του δίνει ανάσες και πανηγυρίζουν. Έχει πολιτευτές που ξηγήθηκαν όμορφα για το χατίρι του. Ψηφοθηρία όμορφη. Την άλλη Πέμπτη παίζει το δικό του χαρτί μαζί μου στην έδρα του. Το καλοκαίρι ήταν το μέγα φαβορί, τώρα κομπάρσος και αυτός στο μακράν χειρότερο πρωτάθλημα των τελευταίων χρόνων στην δεύτερη κατηγορία. Παρηγοριά για μένα που άλλος ένας με ιστορία χαροπαλεύει μαζί μου.

-Με την Άρτα πήγαμε πολλές φορές χέρι- χέρι. Τώρα όμως, ο θάνατος σου η ζωή μου. Ήταν ο μοναδικός κοντινός μου, σχεδόν σύμμαχος. Όλοι αναγνωρίζουν το Δράκο για καθαρό. Σαν τον δικό μου. Τώρα όμως ο καθένας ψάχνει να τρυπώσει στη δεκάδα σε βάρος του άλλου. Το μειονέκτημα μου είναι ότι παραμένω χωρίς άλλους σύμμαχους.

-Για να μην ξεχνιόμαστε. Δεν ξεχνάω τα Τρίκαλα που με το τελευταίο τους αφεντικό παίζουν ρελάνς τα ρέστα τους. Έχουν πάρει φόρα και μαζεύουν βαθμούς. Από τον πάτο του βαρελιού με φτάσανε στο τρίποντο.

Τους άλλους δεν τους βλέπω και ούτε θέλω να τους δω. Τα Σπάτα που με διέσυραν, τη Σπάρτη που παραπατάει και τον Αιγινιακό που τελείωσε. Όσο για τον Ηρόδοτο τον βλέπω να έχει παραδώσει το πνεύμα αν του κάτσει στο κεφάλι η αναδιάρθρωση και το ψιλοχαίρομαι μετά τη ζημιά που μου έκανε στον πρώτο γύρο.

 

-Και πάω σε μένα. Με πρόεδρο extra large σε όλα του, πληρώνω στην ώρα μου, όλο το πακέτο στο οικονομικό, όμως είμαι χωρίς ομάδα! Ναι γιατί το καλοκαίρι πάλι σήκωσα τη μύτη μου ψηλά και τώρα πάω από σφαλιάρα σε σφαλιάρα. Από παντού. Κάνω μια καλή εμφάνιση, δείγμα από αυτό που θα ήθελα και μου έπρεπε με αυτά που διαθέτει ο αρχηγός και ο κόσμος παίρνει φωτιά. Είπα ο κόσμος; Στα πολύ κάτω μου που είμαι τώρα και εκτός Παναχαϊκής και δεν ξέρω τι θα δω στο Καυτανζόγλειο, έχω κερκίδα τόση όση θα δεν είχαν ποτέ όλοι οι υπόλοιποι που είναι πιο πάνω από μένα. Ο πρωτοπόρος τερματίζει στη βάση μου, τους χίλιους. Που να ήμουν εγώ πρωτοπόρος και να πήγαινα για πάνω… Επί δέκα !!!

Σπάω το κεφάλι να βρω τι μου φταίει και τα λάθη μου είναι τόσα που θέλω να τα βάλω σε μια σειρά και μπερδεύομαι. Στον επόμενο καφέ θα ψαχτώ για να τα βρω και να τα δούμε μαζί. Τώρα κάνω υπομονή και απολαμβάνω τη καφεδιά μου.

Λόγια του καφενείου, πάνω στον πρωινό καφέ, με το συμπάθιο και αν είπαμε κάτι παραπανίσιο…

όσοι δεν τα καταλαβαίνουν…δεν πειράζει…για αυτούς και για τους άλλους την Καλημέρα μου !!!

Ο Μητσάρας από το σταθμό…