Η πίεση που δημιουργεί μια “βαριά” φανέλα όπως αυτή της Δόξας είναι αναμφισβήτητα μεγάλη. Κάνεις δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει τις δύσκολες στιγμές που πέρασαν τον τελευταίο καιρό όλοι οι συντελεστές της εμφάνισης στο Σοχό.
Ξεκινώντας από τη διοίκηση, τον Δημήτρη Περσίδη και τους συνεργάτες του που είχαν μπροστά τους τον κίνδυνο να επωμισθούν το βάρος από έναν ενδεχόμενο ντροπιαστικό υποβιβασμό της ομάδας στο τοπικό της Δράμας ο οποίος θα αποτελούσε ένα αναπάντεχο ιστορικό γεγονός για τους “μαυραετούς”. Κανείς δεν θα ήθελε να ρισκάρει μ’ ένα τέτοιο στιγματισμό χωρίς μάλιστα να είναι αυτός που τον δημιούργησε, ο φταίχτης μιας ταπεινωτικής καθοδικής πορείας…
Για τον Σπύρο Φιλίππου και τους συνεργάτες του ήταν η πιο βαθιά βουτιά καριέρας. Χωρίς τα στοιχειώδη, μια προετοιμασία, μια επιλογή υλικού και κυρίως χωρίς χρόνο για σωστή δουλειά κλήθηκαν να πολεμήσουν με …”πέτρες” απέναντι σε αρματωμένους αντιπάλους. Και τα κατάφεραν. Με μια εξαιρετικά καλή πορεία στο δεύτερο γύρο κατάφεραν να κρατήσουν την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας σε πολύ ανταγωνιστικά επίπεδα φτιάχνοντας ένα αξιόμαχο σύνολο που πρώτοι αυτοί και μετά όλοι οι άλλοι πίστεψαν στις δυνατότητες του.
Όσο για τους παίκτες, το νεαρό της ηλικίας τους είναι αυτό που καλύπτει τα λάθη και τις αδυναμίες τους και δίνει την ελπίδα για τη συνέχεια. Αν και απειρία τους ήταν καθοριστικά αρνητικός παράγοντας σε κάποιες κρίσιμες στιγμές αυτού του τόσο “περίεργου” πρωταθλήματος, κανείς δεν μπορεί να τους αρνηθεί ότι προσπάθησαν, ότι ίδρωσαν και ότι μέχρι την ύστατη ώρα έδωσαν αυτό που μπορούσαν.
-Είναι ανάγκη να γίνει μια τελευταία αναφορά για το παιχνίδι στο Σοχό και τις ιδιαιτερότητες του.
Το χρονικό διάστημα και το αγωνιστικό κενό που δημιουργήθηκε από τις τέσσερεις αναβολές των παιχνιδιών της 22ης αγωνιστικής δημιούργησε ένα τεράστιο πέπλο άγχους και αγωνίας σε όλους όσους είχαν να παλέψουν για το στόχο της παραμονής.
Ένα μικρό σε διάρκεια πρωτάθλημα όπου επτά έμεναν όρθιοι και πέντε υποβιβάζονταν. Ένα πρωτάθλημα δύσκολο, με ατελείωτες παγίδες, ανάμεσα σε σχεδόν ισοδύναμες ομάδες που αγωνιστικά οι περισσότερες απείχαν ελάχιστα μεταξύ τους και που όλοι ήξεραν ότι θα κρίνονταν στις λεπτομέρειες και στα λιγότερα λάθη.
Η τύχη της Δόξας κρίθηκε τελικά σε συνάρτηση με την τύχη του Νέστου που φαινόταν αρχικά να είναι ο βασικός αντίπαλος σε αυτή τη μάχη επιβίωσης.
Στη Θέρμη ο Θερμαϊκός κατάφερε να βγάλει τη …θηλιά από πάνω του “καθαρίζοντας” δύο νίκες στα αντίστοιχα τελευταία παιχνίδια του όπου σκοράρισε με το … καλημέρα !!!
Η Αλεξανδρούπολη με την σε βάρος της ένσταση πλήρωσε το λάθος που έγινε και βγήκε εκτός μάχης. Μοιραία λοιπόν ο Σοχός, η Δόξα και ο Νέστος είχαν να παλέψουν για μια θέση στη λύπη.
Με το παρασκήνιο να οργιάζει σε φήμες, αλήθεια ή ψέματα το ξέρουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές και επειδή “ουδέν κρυπτόν υπό του ήλιου” είναι θέμα χρόνου να μαθευτούν τα σοβαρότερα από αυτά.
Στο Σοχό οι παίκτες της Δόξας είχαν να αντιμετωπίσουν πέρα από έναν αντίπαλο που πάλευε για τον ίδιο στόχο μέσα στην έδρα του και μια πολύ εχθρική διαιτησία. Υπάρχει τεράστια αμφισβήτηση για τα σφυρίγματα που δόθηκαν σχεδόν σε όλες τις καθοριστικές φάσεις του παιχνιδιού,
Το ξεκίνημα του δευτέρου ημίχρονού ήταν ένα σοκαριστικό σκηνικό για τους δραμινούς. Το 0-1 του πρώτου σαρανταπεντάλεπτου μέσα σε ελάχιστα (6′) λεπτά ανατρέπεται. Το πέναλτι που δίνεται από το Λαρισαίο διαιτητή αμφισβητείται κατηγορηματικά. Μια αμυντική ολιγωρία, απόρροια της όλης κατάστασης φέρνει το δεύτερο γκολ για τον Εθνικό που σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα -ανατροπή που διαμορφώνεται εκείνο το χρονικό σημείο στον Ξηροπόταμο από το 2-3 του Νέστου κάνει το κουδούνι του υποβιβασμού να αντηχεί βασανιστικά στο μυαλό των δοξαίων.
Ο Εθνικός μετά την ανατροπή ενεργοποιεί ένα πολύ δυνατό του χαρτί, την συμπαγή αμυντική του διάταξη την οποία παρουσίασε και στο παιχνίδι του πρώτου γύρου και έδειξε ότι ξέρει να την δουλεύει πολύ καλά.
Μπροστά σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση η αντίδραση των παικτών της Δόξας ήταν ένα μεγάλο θαύμα. Αντέδρασαν και κράτησαν την ομάδα ζωντανή.
Όλο το υπόλοιπο διάστημα το σκηνικό είχε τη Δόξα να μάχεται -σχεδόν στο μισό γήπεδο- να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα.
Η φάση της ισοφάρισης είναι μια πραγματικά ευτυχής συγκυρία.
Ένα στημένο στο χώρο του κέντρου του μικρού αλλά πολύ καλά συντηρημένου αγωνιστικού χώρου. Στο αρχικό σχήμα ο Φιλίππου έχει ανεβάσει στα αμυντικά χαφ τον Ραουτιόλα που στα τελευταία παιχνίδια δεν πήγε καλά. Ο Φιλανδός βλέπει τον Μουδούρογλου να του κάνει νόημα για να του στείλει μπάλα, καθώς είναι πολύ καλός στις μακρινές πάσες. Η σέντρα είναι σωστή, η μπάλα φτάνει προς τον φορ των “μαυραετών” και περνάει πιο πίσω σε ένα χώρο όπου ελέγχει ο πολύπειρος Κόντος που βγάζει αμέσως την πάσα στον Κατσαμάγκα ο οποίος ενώ βρισκόταν ανάμεσα στους δύο έχει κάνει κίνηση προς την εστία. Εκεί βρίσκεται αφύλακτος και κάνει το υπέροχο τελείωμα με το οποίο λυτρώνει και προσφέρει τα πρώτα χαμόγελα στους δραμινούς που παρά την πίκρα που είχαν δεν σταμάτησαν να στηρίζουν την ομάδα βλέποντας την να παλεύει για την ανατροπή του σκηνικού.
Μετά από αρκετό καιρό σε ένα εκτός έδρας αγώνα η κερκίδα των δραμινών ήταν τόσο γεμάτη. Χωρίς την οργανωμένη μετακίνηση, ατομικά και σε μια εποχή όπου τα οικονομικά είναι ένα μεγάλο εμπόδιο, ο κόσμος της Δόξας ανταποκρίθηκε και στήριξε την προσπάθεια των παικτών.
Τέτοια αγωνία και εναλλαγή συναισθημάτων σίγουρα είχαν να τη νιώσουν πολύ καιρό και μακάρι να κάνουν ακόμη περισσότερο στο μέλλον.
Από το 51′ μέχρι το 71′, εκείνα τα 20 λεπτά ήταν ένα μαρτύριο καθώς αν δεν άλλαζαν τα δεδομένα θα υποβιβάζονταν η ομάδα που μέσα στο γήπεδο προσπαθούσε κόντρα σε έναν απερίγραπτα εχθρικό διαιτητή που ειδικά στη φάση της ισοφάρισης καθυστέρησε χαρακτηριστικά να πάει προς τη σέντρα καθώς μάλλον “μπλόκαρε’ βλέποντας τους πανηγυρισμούς των δραμινών.
Μετά το 71′, με καλύτερη ψυχολογία πλέον παίκτες και κόσμος περίμεναν τα καλά νέα από τον Ξηροπόταμο που δεν άργησαν να έρθουν αφού μετά από οκτώ λεπτά ο Μπερούκας έκανε το 3-3.
Η συννεφιά έγινε … ήλιος και όχι μόνο για τους δραμινούς αλλά και για τους γηπεδούχους που βολεύονταν απόλυτα και αυτοί με τα νέα δεδομένα. Αμέσως μετά, στο άκουσμα για 4-3 στον Ξηροπόταμο τα χαμόγελα μεγάλωσαν όλοι πλέον περίμεναν να κυλήσει ο χρόνος για να δοθεί η λήξη στο μαρτύριο.
Παρότι θα μπορούσε πολύ εύκολα να πυροδοτηθεί η κατάσταση στην κερκίδα (έσκασαν αρκετές κροτίδες), γι’ αυτό υπήρχε πολύ έντονη αστυνομική παρουσία, τελικά όλοι έφυγαν ήρεμοι και χαρούμενοι με νωπό ενθύμιο την συνεχόμενη βροχή.
Η Δόξα έμεινε όρθια και όλοι οι συντελεστές αυτής της επιτυχίας είχαν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν το τέλος ενός κακού όνειρού.
Οι πολεμιστές επέστρεψαν νικητές του στόχου τους στη Δράμα. Με τον έναν και με τον άλλο τρόπο ο στόχος επιτεύχθηκε και η ομάδα συνεχίζει σε μια εθνική κατηγορία και όχι στο τοπικό του νομού όπου φάνηκε κάποιοι να την ήθελαν.
“Meeting”
θα πει συνάντηση και έτσι λέγεται ο χώρος εστίασης στη Δράμα όπου συναντήθηκαν λίγο μετά το παιχνίδι παίκτες προπονητές και διοίκηση μαζί με την παρουσία του αγαπημένου πατέρα Γεράσιμου για να γευματίσουν και να χαρούν για την ομάδα που δεν έπεσε αλλά κρατήθηκε όρθια.
Τα λάθη που έγιναν και έκαναν τους δοξαίους να περάσουν τόσο δύσκολες στιγμές έχουν σίγουρα ονοματεπώνυμο.
Η διοίκηση του Δημήτρη Περσίδη πέτυχε στο έργο της και θα συνεχίσει. Πρέπει όμως να δημιουργήσει ένα κλίμα εμπιστοσύνης για την ομάδα που εδώ και καιρό δεν υπάρχει στη Δράμα.
Τίποτε δεν θα είναι εύκολο αν δεν αποδείξει ότι απέχει από πρόσωπα, καταστάσεις και τακτικές του πρόσφατου παρελθόντος τις οποίες υποσχέθηκε να κατονομάσει.
Βρισκόμαστε στη Μεγάλη Εβδομάδα όπου πλέον η μόνη ευχή είναι η καλή υγεία για όλο τον κόσμο και στη συνέχεια όλα πρέπει να πάρουν το δρόμο τους…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΑΡΑΣ
