«Θα φανεί στο χειροκρότημα» λέει το τραγούδι και κυρίες και κύριοι ο Μητσάρας ο Σταθμήσιος την Κυριακή μετά το τέλος της παράστασης χειροκρότησε !
Και τα αγόρια του, τον χειροκρότησαν και αυτά!
Είναι αλήθεια πως είχαμε πολύ καιρό, παίκτες και κόσμος, να αλλάξουμε χειροκρότημα μεταξύ μας.
Μην τρελαθούμε, δεν είδαμε δα και καμιά μπαλάρα. Γουστάραμε όμως το πάθος. Γουστάρισα να βλέπω τα παλικάρια να πέφτουν πάνω στη μπάλα, σαν καμικάζια, ο ένας δίπλα στον άλλο, φτάνει να μην μπει η άτιμη στα δίχτυα μας. Και τα κατάφεραν !!! Μπράβο τους λοιπόν.
Από την άλλη, οι Λαρισαιολατίνοι, το παίζανε καλά το τόπι. Φαινόταν ότι ξέρανε πολλά καντάρια μπάλα. Όμως ΚΥΡΙΟΙ με κεφαλαία. Ήρθαν, παίξαν την μπαλίτσα τους, χάσανε, μας χαιρετήσανε ευγενικά για τη φιλοξενία μας και φύγανε σαν κύριοι.
Όμως απέναντι στο μπάρμπα Ρότζι που τον πάω με τα χίλια, αυτοί είχανε δεκάρι το δαίμονα το Μαρκολίνο. Πολύ παιχτούρα και ο Μπραμπίγια ενώ από τους δικούς μας, τους Έλληνες λέμε, μου άρεσε πολύ ο Τασιούλης. Πάντως στη Λάρισα οι ξένοι έκαναν τη διαφορά.
Σε μας Ο Πέρεθ και πάλι δεν με ευχαρίστησε, τόσο που δεν χαλιέμαι καθόλου να δω το Δούμτσιο κορυφή μέσα στο Καυτανζόγλειο. Ευτυχώς που ο κοντοπίθαρος ο Κρουθ, που και πάλι μπήκε αλλαγή, με Σπανό ζεστένει πολύ τον πάγκο, άρπαξε την ξερή του αντίπαλου, μαζί με το μπάρμπα Ρότζι και το τετ α τετ το έκανε γκολ. Εδώ τώρα θυμάμαι, ίδια φάση να πάει άκλαυτη από το Μπαϊκαρά με Αιγινιακό.
Βέβαια αυτοί που φοβόντουσαν ότι θα έρθουν οι Λαρισαίοι και θα μας πατήσουμε, τι να πω… σίγουρα το χαρήκανε διπλά. Όπως έγινε και στην Πάτρα. Να παίζεις με τους δευτεροτρίτους του ομίλου, να τους κερδίζεις ή να σου κλέβουν τη νίκη και μετά να κοιτάς τη βαθμολογία και να βλέπεις ότι εσύ λες αμάν για να μπεις δεκάδα και αυτοί στο χαλαρό να ασχολούνται με τις πρωτοδεύτερες θέσεις…
Σήμερα ο καφές είναι Ελληνικός και βαρύγλυκος. Αλλά έχει ζόρι στις φουσκάλες. Άμα δεν είσαι καλά αραχτός δεν βγαίνει το πρωινό γούστο. Έλα όμως που δεν μπορείς γιατί έχει αύριο το Καυτανζόγλειο.
Δεν ξέρω, τα παλικάρια μου το πήραν χαμπάρι ότι αύριο παίζονται όλα; Η φετινή χρονιά και η επόμενη και ίσως και η μεθεπόμενη ….
Δεν τα λέω παραπανήσια. Ξεκίνησαν για ψηλά και φέτος και έξι παιχνίδια πριν το τέλος την χαροπαλεύουμε για να μπούμε δεκάδα. Αν δεν μπούμε, άστα-βράστα. Του χρόνου θα τρέχουμε πάλι στα χωριά και στα λαγκάδια του ερασιτεχνικού.
Μάγκες μου, σε εσάς μιλάω. Αύριο πρέπει να την καθαρίσετε τη μπουγάδα ότι και να γίνει. Σας θέλω καμικάζι για το θάνατο. Αύριο είναι ο «θάνατος σου η ζωή μου».
Αφού τα καταφέρατε να με φτάσετε να παλεύω με τον Ηρακλή, αυτόν που σέβομαι πιο πολύ στην κατηγορία, κανονίστε την πορεία σας. «Φέρτε το διπλό να τρελαθώ» που λένε τα δερβίσια στην τέσσερα.
Χειρότερο Ηρακλή δεν θα βρείτε ποτέ ξανά. Απλήρωτο, ταλαιπωρημένο, παρατημένο και χωρίς προπονητή στον πάγκο. Σαν να θέλουν να τον ρίξουν αυτοί από μόνη τους… Λέμε τώρα… Ακυβέρνητο καράβι στα κανονικά …
Αύριο θα πάω να κάτσω στο πέταλο, στην 1, μαζί με τους άλλους δραμινούς. Κανονίστε να γουστάρουμε. Κανονίστε να σας χειροκροτήσουμε πάλι.
Πάμε δυνατά !!! Πάθος ρε και ψυχή !!!
Περιμένουμε….
Μητσάρας ο Σταθμήσιος
όβερ
