Απέναντι σε έναν από τους βασικούς αντιπάλους στη μάχη για την παραμονή στην κατηγορία, τον Καραϊσκάκη από την Άρτα, η Δόξα έχασε στην πρεμιέρα του νέου πρωταθλήματος με έναν πραγματικά πολύ …εύκολο τρόπο!!!
Η απογοήτευση του κόσμου ήταν εμφανέστατη μετά το τέλος του παιχνιδιού. Ένα άτονο χειροκρότημα στο τέλος, πιο πολύ ιπποτικό, ήταν μια αντίδραση για κάποια ελάχιστα καλά διαστήματα μερικών λεπτών που είχε η ομάδα, κυρίως στο δεύτερο ημίχρονο.
Δεύτερη ήττα με πολλά κοινά με την πρώτη. Αποκλεισμός από το κύπελλο και εντός έδρας ήττα στην πρεμιέρα από έναν βασικό αντίπαλο.
Δεύτερη φορά που ο αντίπαλος παίζει μισό και πλέον ημίχρονο με παίκτη λιγότερο χωρίς να απειληθεί για γκολ.
Αποκαρδιωτική και πάλι η αγωνιστική εικόνα της Δόξας απέναντι σε έναν αντίπαλο που ταξίδεψε οδικά από την Άρτα στην Καλαμάτα, έπαιξε παράταση και πέναλτι και με μια μέρα λιγότερη σε ξεκούραση ταξίδεψε στη Δράμα για να παίξει με μειονέκτημα έδρας.
Στη Λάρισα είπαμε ότι έφταιγε η επίθεση που ήταν άσφαιρη, χθες είπαμε έφταιγε η άμυνα που δεχόταν εύκολα γκολ και υπολείπεται να πούμε ότι το κέντρο είχε κλατάρει και δεν υπήρχε !!!
Ένα ολόκληρο πρώτο ημίχρονο, φορτώναμε από δεξιά με Κρητικό και Σιώπη να παλεύουν απέναντι σε αμυντική αριθμητική υπεραριθμία και στις ελάχιστες φορές που η μπάλα πήγε αριστερά ο Παπαργυρίου με τον Αποστολίδη μπροστά στον Παπανίκου φόρτωναν το αντίπαλο κουτί.
Η άμυνα σε κάθε επιθετική προσπάθεια των φιλοξενούμενων έδειχνε τραγικά ευάλωτη. Η μπάλα έφτανε εύκολα στον Κυβελίδη και μετά στον Κούστα. Το κέντρο είχε ξεμείνει εντελώς από δυνάμεις και μπάλα περνούσε …χωρίς τελωνείο στην αμυντική ζώνη της Δόξας. Με μια δύο κάθετες ή μια κόντρα οι αντίπαλοι έφταναν έξω από την περιοχή με περισσή ευκολία.
Βγαίνει ο Πλέγας («ρισκάραμε»!!!) και μένει μέσα ο πιο αργός Αργυρόπουλος που μαζί με τον Κόντο ξέμειναν από δυνάμεις, έσκασαν κυριολεκτικά. Φορτώνει η επίθεση για το γκολ που δεν έρχεται και η ομάδα κόβεται στα δύο.
Ρίσκα και κινήσεις που απέτυχαν !!!
Και στο τέλος μπαίνει ο Παρασκευάς για να μαζέψει τι; Τα ασυμμάζευτα;
Όσο για την επίθεση, δύο φορές ισοφάρισε. Μια ατομική προσπάθεια του Ιωαννίδη που στη φάση πέρασε εύκολα τον προσωπικό του αντίπαλο, βγήκε απέναντι στον Μέλκα και εκεί με την ποιότητα του είχε εύκολο έργο. Το άλλο γκολ ήταν μια εύστοχη εκτέλεση πέναλτι από τον ίδιο που ξεκίνησε να κάνει το δικό του λογαριασμό στα γκολ. Μάλιστα ίσως ήταν πιο αποτελεσματικός αν κρατούσε τη θέση του μέσα στην αντίπαλη περιοχή και δεν έβγαινε στην πλευρά και επίσης αν επικέντρωνε περισσότερο στο παιχνίδι από το να ασχολείται με όποιον είχε γύρω του. Φυσικά για να τα καταγράφουμε όλα, είναι απορίας άξιο το που θα ήταν η επιθετική εικόνα αν απουσίαζε από αυτήν ο Ιωαννίδης…
Και για όλα αυτά ο Κώστας Ανυφαντάκης, παραδέχεται γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, ότι έτσι έχει η κατάσταση και την δικαιολογεί στην έλλειψη χρόνου στησίματος της ομάδας, αλλά όταν ρωτάται αν ζητάει πίστωση χρόνου ο ίδιος απαντάει αρνητικά, δεν θέλει!!!
Τώρα, από πού θα διορθωθεί η κατάσταση;
Μάλλον από τον «από μηχανής Θεό» που δίνει την λύση στο αρχαίο δράμα…
Ωστόσο στη σημερινή Δράμα, στα αδιέξοδα της Δόξας, η λύση κρύβεται…
Μετά το παιχνίδι, αυτός που δέχθηκε τα πυρά του κόσμου ήταν ο Κώστας Ανυφαντάκης. Δικαιολογίες έχει σίγουρα πολλές. Δεν πρέπει να φορτώνεται μόνος του όλο το φορτίο ευθύνης. Την ομάδα την έστησαν άλλοι, είναι συγκεκριμένοι και πρέπει να αναλάβουν και αυτοί τις ευθύνες τους. Ξεκινάμε από τον πρόεδρο και μεγαλομέτοχο και συνεχίζουμε προς τα κάτω. Δεν είναι πολλοί αλλά προς το παρών και πάλι δεν δείχνουν να αναλαμβάνουν ευθύνες…
Η «ισπανική παροικία» κάθεται στην κερκίδα και απολαμβάνει τον ελληνικό φθινοπωρινό ήλιο. Πότε θα παίξει για να δείξει την αξία της και να φέρει το Γενάρη προτάσεις αρκετών δεκάδων χιλιάδων ευρώ;;;
Ο Ανυφαντάκης ήξερε που ήρθε και τι αναλάμβανε. Αυτό που πρέπει να κάνει τώρα είναι διαχείριση. Στο έμψυχο υλικό και στη ροή των παιχνιδιών. Ειδικά στο δεύτερο μέχρι τώρα το πρόσημο του είναι αρνητικό.
Πάντως χθες κυκλοφόρησαν στο γήπεδο κάποιοι τύποι που βλέποντας τους πολλοί είπαν «ο Θεός να μας φυλάει από τρίτο κακό» !!!
Ίσως κάποιοι υποστηρίξουν ότι ακόμη είναι νωρίς και κάπου βιαζόμαστε. Η απάντηση είναι το «κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε» …
Αν το καταλαβαίνουν …
