Πως μπορεί να μετρηθεί το μέγεθος της ντροπής για τον διοικητικό παράγοντα της σημερινής Δόξας όταν κινδυνεύει ή καλύτερα οδεύει ολοταχώς στο να χρεωθεί ότι επί των ημερών του η ομάδα διασύρθηκε με δύο υποβιβασμούς στην ίδια αγωνιστική περίοδο;
Έναν διοικητικό υποβιβασμό που αναπάντεχα την έβγαλε από το χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και έναν αγωνιστικό που πλέον την σπρώχνει προς το τοπικό της Δράμας, παίζοντας χθες και χάνοντας από την ομάδα της Πλαγιάς, ενός χωριού του νομού Κιλκίς που δικαίως οι άνθρωποι της θεωρούν ότι πέτυχαν μια ιστορική επιτυχία.
Η εικόνα της Δόξας στο χθεσινό παιχνίδι ήταν πραγματικά αποκαρδιωτική και ταλαιπώρησε τη διάθεση των δραμινών φιλάθλων που εξακολουθούν να την ακολουθούν.
Αυτών που απέμειναν να την στηρίζουν καθώς η αποστασιοποίηση και η αποχώρηση του κόσμου από το πλευρό της ομάδας δημιουργεί στις σχεδόν άδειες κερκίδες του γηπέδου της μια εικόνα μελαγχολίας και απογοήτευσης.
-Κλείνοντας το αγωνιστικό κομμάτι και προτού πάμε στο διοικητικό να ξεκαθαρίσουμε ότι προπονητής και παίκτες έχουν το μικρότερο μερίδιο της ευθύνης. Ο Φιλίππου παίζοντας ρωσική ρουλέτα την προπονητική του πορεία πάνω στο «βήμα παραπάνω», δέχθηκε να ρισκάρει, όντας η εύκολη λύση για αυτούς που τον έστειλαν στον πάγκο της ομάδας μετά το ναυάγιο της παρουσίας Κατσαβάκη.
Παρέλαβε μια ομάδα πολύ νέων ηλικιακά παικτών, χωρίς τη στοιχειώδη προετοιμασία, χωρίς έστω ένα φιλικό και με πέντε προπονήσεις μπήκε σε ένα πρωτάθλημα που έχει τις δικές του προϋποθέσεις, τις οποίες μέχρι στιγμής δεν δείχνει να πληροί…
-Τα «δραμινά παιδιά» της ομάδας δείχνουν να θέλουν αλλά δυσκολεύονται …
-Όσο για τους τρείς ξένους, εκεί τα πράγματα είναι ακόμη πιο απογοητευτικά. Μπορεί να καταγράφονται σαν «οικονομικές λύσεις» είναι ωστόσο αμφίβολο το αν και κατά πόσο μπορούν το κάτι περισσότερο για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους και την προτίμηση από έναν γηγενή παίκτη. Στην περίπτωση Μπακί που με την χθεσινή αγωνιστική του παρουσία ουσιαστικά δικαίωσε το μικρό χρόνο συμμετοχής που είχε μέχρι τώρα, το ευτύχημα ήταν ότι αποβλήθηκε στις καθυστερήσεις και το αριθμητικό μειονέκτημα που δημιούργησε πέρασε χωρίς άλλες συνέπειες.
-Μπαίνοντας στην ουσία του προβλήματος, να σημειώσουμε ότι είναι η πρώτη φορά που ακουμπάμε το διοικητικό κομμάτι και αυτό δεν έγινε τυχαία.
Θεωρώντας ότι κάθε προσπάθεια πρέπει να τύχει μιας επιβεβλημένης πίστωσης χρόνου, η ανοχή και η αναμονή είναι δεδομένες.
Όμως όταν τα δείγματα γραφής είναι συγκεκριμένα και τα χρονικά περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα για την ομάδα, η αφύπνιση αυτών που ….κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου είναι εξίσου επιβεβλημένη.
-Εκ του αποτελέσματος, η διοίκηση Στράντζαλη χρεώνεται ένα μεγάλο μέρος ευθύνης για την κατάσταση στην ομάδα.
Χρεώνεται τον υποβιβασμό από την επαγγελματική κατηγορία. Στη συνέχεια ζήτησε επίμονα και έλαβε την παραμονή της στα διοικητικά μέσω της διοικούσας επιτροπής. «Αφήστε μας να διοικήσουμε, θέλουμε να συνεχίσουμε το έργο μας» είπαν και η διοίκηση της ερασιτεχνικής τους έδωσε το ελεύθερο.
Ωστόσο ο κατήφορος της ομάδας συνεχίζεται και το πλέον ντροπιαστικό ενδεχόμενο, ένας υποβιβασμός στο τοπικό της Δράμας είναι έντονα ορατός αν δεν αλλάξουν πολλά και οπωσδήποτε ΑΜΕΣΑ !!!
-Σε ότι αφορά τη διοίκηση του ερασιτέχνη να ξεκινήσουμε από ένα σημείο που δίνει χαρακτηριστικά και ανάγλυφα την συνολική εικόνα της κατάστασης.
Τον Οκτώβριο του ’14, στο αντίστοιχο κύλισμα της ομάδας στην ερασιτεχνική κατηγορία, στο ίδιο γήπεδο, στο δημοτικό του Κιλκίς και με αντίπαλο το Νέο Αγιονέρι, το απουσιολόγιο των τότε διοικούντων της ομάδας ήταν κενό γιατί όλοι ήταν στο πλευρό της προσπάθειας που γίνονταν για να κρατηθεί όρθια η ομάδα.
Χθες πέρα από τον Σωκράτη Γεωργιάδη και την Αναστασία Δεβρίκη στο γειτονικό Κιλκίς δεν πήγε κανένα άλλο μέλος της διοίκησης του ερασιτέχνη!!!
Απουσίαζε ακόμη και ο πρόεδρος της διοικούσας Τάσος Στράντζαλης…
Η διοίκηση της ερασιτεχνικής χρεώνεται από τον κόσμο μια συμπεριφορά αδράνειας και ατολμίας. Με βλέμμα μακαριότητας παρακολουθεί την κατρακύλα της ομάδας χωρίς να αντιδρά.
Εκ των πραγμάτων αυτές οι κατηγορίες δείχνουν να έχουν βάση. Η φυσική απουσία και η διοικητική αδράνεια σε μια τόσο κρίσιμη χρονική περίοδο για την ομάδα προβληματίζει και απογοητεύει περισσότερο τον κόσμο της Δόξας.
Πλέον ο κόμπος έφτασε στο χτένι… Ουσιαστικά στο απροχώρητο…
Πρέπει πολύ άμεσα να παρθούν αποφάσεις. Να κινητοποιηθούν οι μηχανισμοί προστασίας της ομάδας.
Τι πρέπει να γίνει το ξέρουν καλά αυτοί που οφείλουν να λειτουργήσουν σε μια τέτοια δύσκολη στιγμή…
Ο γκρεμός ορθώνεται μπροστά και αν δεν υπάρξει αντίδραση η ομάδα πέφτει μέσα…
