Πέρασαν οι 3 ημέρες που διήρκησε το ελληνικό θαύμα που συνετελέσθη στην αιώνια κόντρα του διπολικού ποδοσφαιρικού ελληνικού συστήματος που τόσα δεινά προκάλεσε στο ίδιο το άθλημα. Και να ξανά οι διαχωριστικές γραμμές υπεράσπισης από την μια και καταγγελίας απ την άλλη και η πλειοψηφία να ..σιωπά και εδώ είναι το ζητούμενο άραγε γιατί σε κάθε αγωνιστική χρόνια να προκύπτει η “ανάγκη” Νομοθετήματος.
Ποια επικοινωνιακή ανάγκη εξυπηρετεί αφού είναι τοις πάση γνωστό ότι και Νόμους έχουμε και βέβαια η ατιμωρησία των ηθικών και φυσικών αυτουργών πάντα δεδομένη . Είναι ο χώρος του ποδοσφαίρου κράτος εν κράτη; Είναι κάθε Σαββατοκύριακο ημέρα Αναστάσιμη αφού η χρήση βεγγαλικών και συναφών εκεί οδηγεί; Είναι η χώρα μας Ευρώπη ποδοσφαιρικά η μήπως ..Ρουάντα; Όλα αυτά τα ερωτήματα βασανίζουν την πλειοψηφία των φίλαθλων με την ταυτόχρονη απουσία – μούδιασμα της πολιτικής ελίτ που ποτέ δεν πήρε την γενναία απόφαση για την κάθετη τομή σε αυτόν τον χώρο. Η αντιμετώπιση ήταν πιο πολύ διαχειριστική παρά παρεμβατική. Ο χώρος υπήρχε για τα ευδόκιμα και καλλιέργεια του τυφλού φανατισμού -οι πολλές οπαδικές εφημερίδες είναι αδιάψευστο στοιχείο- με την παράλληλη εγκαθίδρυση παραγόντων χωρίς την έξωθεν καλή μαρτυρία με αποτέλεσμα να έχουμε υπερχρεωμένες ΠΑΕ και παράγοντες με υπέρογκες καταθέσεις . Τα όποια γεγονότα στο όποιο Καραϊσκάκη ίσως πιθανόν μπορούν και να συμβούν σε κάθε γήπεδο με μια και μοναδική διάφορα που λέει ότι η εφαρμογή των Νόμων είναι αυτονόητη κάτι που στην χώρα μας έγινε έκκληση από τον κοσμοπολίτη πρόεδρο της ΕΠΟ για πιθανή παρέμβαση των Διεθνών Οργάνων !!! Πάει περίπατο όλος εκείνος ο αγώνας για το Αυτοδιοίκητο του Ελληνικού Ποδοσφαίρου πρέπει να έρθει τελεσίδικη οδηγία από ΟΥΕΦΑ για να ισχύσουν αυτά που θεωρητικά ισχύουν !!!!!! Κρίμα το δημοφιλέστερο άθλημα έχει περιέλθει στον μικρόκοσμο των φανατικών και των παραγόντων του ΕΓΩ και μετά το δόγμα η εμείς η κανείς !!Έξω η ελληνική οικογένεια από τα γήπεδα αλλά μέσα στα σπίτια μας απίστευτες εικόνες ντροπής και το πολιτικό σύστημα άρχισε τις συσκέψεις για τα νέα-νέα και πάλι μέτρα . Μακάρι. Ευχή όλων είναι όπως ο π.χ. Γερμανός η Άγγλος πάει σε γήπεδα με εμπορικά κέντρα παρακολουθεί ψυχαγωγείται μαζί με την Οικογένεια του και ξέρει ΔΕΝ κινδυνεύει κάτι ανάλογο να πράξει ο κατά τα αλλά “Ευρωπαίος” κάτοικος αυτής της χώρας. Εδώ είναι το στοίχημα για το πολιτικό κόσμο άλλωστε μόνο από τις ρήξεις έρχονται τα νέα δεδομένα η παραμονή -διαχείριση των αρνητικών δεδομένων θα είναι μια ακόμη επανάληψη. Δεν είναι το ποδόσφαιρο μόνο για τις ομάδες που έχουν δήθεν ισχυρές οικονομικά διοικήσεις εντός Λεκανοπέδιου και κατά οι υπόλοιπες φιλική συμμετοχή όταν και είναι θέση μας εξασφαλιστούν τέτοιες συνθήκες αξιοκρατίας -ισονομίας τότε οι τίτλοι και τα έπαθλα θα έχουν ηθικό αντίκτυπο . Ίσως ακούγεται ρομαντικό απόμακρο η ευχή να ξαναζήσει η χώρα το επίτευγμα της τότε Θρυλικής ομάδας της ελληνικής επαρχίας που τόλμησε να διεκδικήσει 3 φορές το Κύπελλο μέσα στο Λεκανοπέδιο την δεκαετία του 50 . Ήρθε η ώρα των αποφάσεων, το ερώτημα είναι πέρα από την πρόθεση, υπάρχει και τόλμη; Υπάρχει;
Σακης Πετρόπουλος