Επειδή σε γνωστή τηλεοπτική εκπομπή της Καρδίτσας αναφέρθηκε το όνομα του συλλόγου μας χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα διαλόγου οφείλουμε να τοποθετηθούμε πάνω στο ζήτημα. Όλοι γνωρίζουμε ό,τι με το γυναικείο ποδόσφαιρο της χώρας ασχολείται μικρός αριθμός φιλάθλων και σε θέματα προβολής και οργάνωσης απαιτείται βελτίωση. Η βελτίωση και η ανάπτυξη του πρωταθλήματος μας πρέπει να ξεκινήσει πρώτα από μας τους ίδιους. Εμείς οι παράγοντες, οι προπονητές και οι ποδοσφαιρίστριες που βρισκόμαστε μέσα στον χώρο και μετά να ζητήσουμε ευθύνες από άλλους. Να κάνουμε καλοπροαίρετη κριτική προτείνοντας ουσιαστικές λύσεις και να μην κάνουμε δηλώσεις απλά για να δημιουργούμε εντυπώσεις. Και εντυπώσεις λανθασμένες που θίγουν την προσπάθεια κάποιων ανθρώπων. Να μην βλέπουμε με κάθε ευκαιρία παντού εχθρούς και δολοπλοκίες. Ας σταματήσουμε επιτέλους εμείς που κατέχουμε κάποια θέση ή αξίωμα να διαμορφώνουμε εσφαλμένα την κοινή γνώμη. Οι Αμαζόνες προσπαθούν να λειτουργήσουν με βάση αυτή την φιλοσοφία πλέον. Υπάρχει ένα κράμα 3-4 έμπειρων παικτριών και αρκετών ταλαντούχων που εκπαιδεύονται στο τι σημαίνει να είσαι αθλήτρια και ποδοσφαιρίστρια. Υπάρχουν συναισθήματα στον αθλητισμό. Αυτό είναι που τον κάνει τόσο όμορφο. Θέλουμε σε όλους τους αγώνες να παίζουν με πάθος, καρδιά, ψυχή και να επιζητούν την νίκη μέσα σε αθλητικά πλαίσια. Και ναι κάποιες νίκες όπως και κάποιες ήττες είναι πιο έντονες από κάποιες άλλες. Είτε γιατί υπάρχει ένας δύσκολος αντίπαλος είτε γιατί το σκορ είναι οριακό. Και όταν μία ομάδα ταλανίζεται από προβλήματα τότε η συναισθηματική φόρτιση είναι ακόμα μεγαλύτερη. Γι’ αυτό το λόγο υπήρχε έντονη στεναχώρια όταν χάσαμε οριακά τα ντέρμπι με Καρδίτσα (εκτός με αυτογκόλ στο 90’), Άρη (1-0 και στα δυο ματς) και ΠΑΟΚ (2-1 με ανατροπή προς την λήξη). Γι’ αυτό το λόγο πανηγυρίστηκε πιο έντονα η δύσκολη νίκη επί της Λάρισας με 2-1 και γι’ αυτό το λόγο πανηγυρίστηκε έξαλλα το γκολ της ισοφάρισης μέσα στον Ατρόμητο. Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και σε άλλα παραδείγματα αλλά είναι περιττό. Σε κάθε περίπτωση ο τρόπος που αγωνίζεται και το πάθος της ομάδας μας είναι ίδια. Και ναι, οι Ελπίδες είναι μεγάλη ομάδα στο γυναικείο ποδόσφαιρο, που ευχόμαστε κάποια στιγμή να πετύχει αυτά που έχουν πετύχει οι Αμαζόνες και να πανηγυρίσουν επιτέλους έναν τίτλο. Γι’ αυτούς το λόγους τα πανηγύρια μας ήταν έντονα στον αγωνιστικό χώρο και μέσα στα αποδυτήρια μας. Χωρίς ωστόσο να προβούμε σε άσεμνες χειρονομίες σε αντιπάλους και να προκαλέσουμε, κάτι που έχουν κάνει πολλάκις κάποιοι στο παρελθόν. Καλό είναι να μην έχουν επιλεκτική μνήμη, γιατί όσοι έχουν γνώση ξέρουν ό,τι έγιναν αρκετές φορές από συγκεκριμένους και με μας αντίπαλο αλλά και σε διαφορετικά γήπεδα. Όσον αφορά το θέμα της διαιτησίας το σίγουρο είναι ότι δεν διαμόρφωσε αποτέλεσμα. Θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε κι εμείς την φάση της Παπαδοπούλου που φεύγει τετ-α-τετ πίσω από την σέντρα μόνη της και διακόπτουν την φάση ανεξήγητα για οφσάιντ, όπως και τις κίτρινες κάρτες που δεν δόθηκαν ενώ σύμφωνα με τον κανονισμό έπρεπε σε φάουλ που έγιναν από τις αντιπάλους μας, αλλά είναι ανούσιο. Τα λάθη των διαιτητών όταν γίνονται χωρίς δόλο είναι μέρος του παιχνιδιού, όπως είναι και τα λάθη των ποδοσφαιριστριών. Όσοι έχουν παίξει ποδόσφαιρο ξέρουν ό,τι σιγουρα θα γίνουν λάθη κατά την διάρκεια ενός αγώνα. Την Κυριακή η διαιτητική τριάδα διαχειρίστηκε εξαιρετικά ένα πραγματικό ντέρμπι με πάθος, δύναμη και ένταση σε έναν δύσκολο αγωνιστικό χώρο. Δεν έχουμε ξεχάσει τι έχει συμβεί σε συγκεκριμένα γήπεδα τα περασμένη έτη από αδιανόητες διαιτητικές αποφάσεις. Οι Αμαζόνες φέτος δεν έχουν κερδίσει ούτε ένα πέναλτι ακόμη και σε περιπτώσεις που αντίπαλοι πρόεδροι ομολογούσαν τις παραβάσεις και δεν ήταν καν αμφισβητούμενες. Αν για κάτι πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στην φετινή επιτροπή του γυναικείου πρωταθλήματος είναι οι καλύτερες διαιτησίες σε γενικές γραμμές που υπάρχουν ανεξάρτητα από την έδρα του αγώνα. Αποτελεί επιτυχία τους και ίσως ένας λόγος που δεν έχει κριθεί ακόμη ο πρωταθλητής είναι και αυτός, πέρα από την αγωνιστική βελτίωση όλων των ομάδων. Η ομάδα μας θα συνεχίσει να αγωνίζεται με την ίδια νοοτροπία μέχρι την λήξη του πρωταθλήματος και να πανηγυρίζει τις νίκες, όπως θα στεναχωριέται και στις αποτυχίες. Σίγουρα αξίζουμε περισσότερο σεβασμό από κάποιους, αφού, είτε τους αρέσει είτε όχι η πορεία μας και οι επιτυχίες μας τα τελευταία χρόνια αλλά και φέτος έχουν αποδείξει πως οι Αμαζόνες και η Δράμα είναι μεγάλη και υπολογίσιμη δύναμη στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Επιτέλους ας είμαστε αντίπαλοι μόνο στα ενενήντα λεπτά μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, και ας γίνουμε πιο αντικειμενικοί για να ενωθούμε και να καταφέρουμε κάποια στιγμή να δούμε το γυναικείο πρωτάθλημα που ονειρευόμαστε. Ένα πρωτάθλημα αντάξιο των προσπαθειών που κάνουμε σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύει η κοινωνία μας, αλλά και αντάξιο του επιπέδου των Ελληνίδων ποδοσφαιριστριών.
Με εκτίμηση,
Παράγοντες, Προπονητές και Ποδοσφαιρίστριες Αμαζόνων Δράμας
Γραφείο Τύπου
Α.Σ. Αμαζόνες Δράμας
