Δρόμοι παράλληλοι χαράς και πίκρας
Σαν πράξη ποδοσφαιρικής δικαιοσύνης πρέπει να ληφθεί η επιτυχία του Παναιτωλικού να πάρει το φετινό τέταρτο εισιτήριο ανόδου στην σούπερ λίγκα. Η ομάδα του Αγρινίου με την συνολική της αγωνιστική και διοικητική παρουσία άξιζε και δικαίως ανήκει πλέον στις ΠΑΕ της «μεγάλης» κατηγορίας.
Η πορεία της είναι σε παράλληλη τροχιά με αυτή της Δόξας καθώς υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία και τα οποία είναι αυτά που επιβάλλουν την όποια σύγκριση γίνεται για την δραμινή ομάδα να γίνεται με μέτρο την πορεία του Παναιτωλικού. Η Δόξα σαν επίπεδο ομάδας και με βάση πάντα την ιστορία της, δεν επιτρέπεται από κάθε κώδικα ποδοσφαιρικής ηθικής να μπαίνει στην ίδια σειρά με ομάδες που υπάρχουν στην δεύτερη κατηγορία έτσι για να …υπάρχουν και ουσιαστικά, λίγο ως πολύ, σε σταθερή βάση παραπαίουν.
Η Δόξα είναι μια ομάδα με δυναμική τέτοια, που επιβάλλεται να χαίρει της ανάλογης αντιμετώπισης από όλο το ποδοσφαιρικό στερέωμα. Δυστυχώς όμως, όπως και σε πολλά άλλα παρεμφερή παραδείγματα, η αναγνώριση και ο σεβασμός από τους έξω υπάρχει, αλλά χάνεται όταν φτάνει … στους μέσα!!!
Η ομάδα του Αγρινίου πριν από τέσσερα χρόνια άφησε την τρίτη κατηγορία και ανέβηκε στην δεύτερη πιασμένη χέρι- χέρι με την Δόξα. Το άρμα των «μαυραετών» …τράβηξε μαζί τα «καναρίνια» στην δεύτερη κατηγορία και από τότε έχει δημιουργηθεί και υπάρχει ακόμη, μια εξαιρετική σχέση φιλίας ανάμεσα στον πρόεδρο της Φώτη Κωστούλα και στον πρώην ομόλογο του της Δόξας Μπάμπη Νικολαΐδη.
Είναι η εποχή που αρχίζει αυτός ο παράλληλος δρόμος. Πρώτη χρονιά πρωταθλητισμού και ο Παναιτωλικός ανεβαίνει σαν πρωταθλητής της κατηγορίας ενώ η Δόξα μπαίνει από το …παράθυρο με την γνωστή ιστορία των πλέι οφ και της παρουσίας των δώδεκα παικτών που τίμησαν την φανέλα αλλά τελικά δεν τιμήθηκαν γι’ αυτό που πρόσφεραν.
Επόμενη χρονιά, Δόξα και Παναιτωλικός παίζουν στην σουπερ λίγκα και υποβιβάζονται. Η Δόξα είναι η ομάδα που από την πρώτη αγωνιστική όλοι την είχαν «τελειωμένη» και η ίδια με την τακτική της δεν τους διέψευσε, ενώ ο Παναιτωλικός έπεσε με το κεφάλι ψηλά παλεύοντας το μέχρι το τέλος.
Φέτος, από τις τρεις ομάδες που έπεσαν πέρσι οι δύο επιστρέφουν. Παναιτωλικός και Εργοτέλης έδειξαν στην πράξη ότι όντως ανήκουν στην μεγάλη κατηγορία και εκεί επιστρέφουν. Η Δόξα αρκετά νωρίτερα και χάρις τα τραγικά λάθη λόγω της λογιστικής σκέψης που κυριαρχεί, χαιρέτησε το τραίνο της ανόδου, που κατά γενική ομολογία φέτος θα μπορούσε να το είχε προλάβει και να είχε επιβιβαστεί σε αυτό.
Το γιατί λοιπόν υπάρχει αυτή η διαφορά στο αγωνιστικό επίπεδο που δίνει προβάδισμα υπεροχής στον Παναιτωλικό, απαντιέται χωρίς αμφιβολία στο πρόσωπο του Φώτη Κωστούλα. Υπάρχει στο διαδίκτυο ένα βίντεο (http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=fGpnjhdpKgI) που δείχνει μετά το τέλος του αγώνα τον Κωστούλα να μπαίνει μέσα στα αποδυτήρια της ομάδας του και να αποθεώνεται από τους παίκτες του που τραγουδούν το γνωστό: «είναι τρελός ο πρόεδρος» και ο ίδιος απαντά με πριμ ανόδου 100 χιλιάδων ευρώ στους παίκτες. Μια τέτοια αντίστοιχη εικόνα είναι πολύ αμφίβολο αν μπορεί να πλάσει η φαντασία του δραμινού φίλαθλου. Στο Αγρίνιο όμως με Κωστούλα πρόεδρο το ζήσανε!!!
Άνθρωπος αξιοπρεπέστατος, στον απόλυτο ορισμό της έννοιας, ήρθε νωρίτερα από το Σάμιο στο ποδόσφαιρο και το έμαθε πληρώνοντας τα δίδακτρα και μάλιστα πολύ ακριβά. Σε αντίθεση με τον «δικό μας» πειραιώτη επιχειρηματία που όπως λέγεται: «έκανε το κομμάτι του στην σούπερ λίγκα με κέρδος, την ώρα που για το ίδιο πράγμα ο Κωστούλας πλήρωσε». Και είναι αλήθεια αυτό –φαίνεται εκ του αποτελέσματος- και με «γεια και χαρά του» που λέει ο …κοσμάκης! Όμως αυτό το κέρδος του, την ίδια ώρα το πλήρωσε με την ανάλογη πίκρα ο κόσμος της Δόξας, γιατί το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο ένας …ισολογισμός, αλλά είναι ένα μέγεθος που περιλαμβάνει και τον παράγοντα συναίσθημα. Ο ντόπιος Κωστούλας το αντιμετώπισε με αυτή την λογική ενώ ο «ξένος» Σάμιος το είδε με καθαρά διαχειριστική και λογιστή σκέψη και τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε σήμερα.
Όπως η Δράμα στενάζει από την κρίση, το ίδιο συμβαίνει και με το Αγρίνιο. Εκεί όμως στα ποδοσφαιρικά στέκια της πόλης οι ντόπιοι φίλαθλοι πανηγυρίζουν. Γιορτάζουν. Στην Δράμα όμως κυριαρχεί η απογοήτευση, η βουβαμάρα, ο θυμός. Δεν υπάρχει χαρά. Δεν υπάρχει όραμα. Μόνο η ελπίδα «να μην μας βρουν τα χειρότερα»…
Στο Αγρίνιο, ο Κωστούλας όσα χρόνια είναι στο τιμόνι της ομάδας, πληρώνει και πληρώνει αδρά. Από λύπες έχει χορτάσει. Αλλά έχει γευτεί και χαρές τις οποίες που τις δικαιούται και που τις κέρδισε με το σπαθί του και με το πορτοφόλι του. Παρότι πρόσφερε τόσα, γεύτηκε και την αμφισβήτηση, αλλά με την τακτική του βγήκε και πάλι Ο ΜΑΓΚΑΣ της ιστορίας.
Έχει σήμερα μια ομάδα ακριβή και καλοπληρωμένη. Αυτή η ομάδα προπονείται στο ΕΜΙΛΕΟΝ. Στο δικό του στολίδι, όπου η Δόξα πήγε φέτος περνώντας από εκεί εξυπηρετήθηκε να κάνει την προπόνηση της και φεύγοντας …ζήλευε. Οι παίκτες του Παναιτωλικού έχουν τα πάντα. Από άψογη οργάνωση μέχρι άψογη ιατρική φροντίδα.
Στον αντίποδα, η φετινή Δόξα είχε μια ομάδα με πολύ φτηνά συμβόλαια και τα καθιερωμένα ψαλίδια στο τέλος για να μας βγει όσο γίνεται, ακόμη, πιο φθηνά. Το συμβόλαιο του Καμαρά καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του μπάτζετ των «μαυραετών» που έχουν να λένε ότι «στην Δόξα, όσο λίγα και αν είναι αυτά που συμφωνείς στο τέλος τα παίρνεις όλα». (Με μια μικρή εξαίρεση το Μαγιάτικο ψαλίδι που λένε ότι «το κάνουν όλοι» και αναφερόμενοι στους χειρότερους και όχι τους καλύτερους από εμάς…)
Προπονούταν κυριολεκτικά όπου έβρισκε, σε γήπεδα χωράφια και το αστείο είναι ότι και με αυτά όφειλε (και ήταν) να είναι ευχαριστημένη απέναντι στους ανθρώπους που της τα πρόσφεραν. Όσο για την οργάνωση και την ιατρική φροντίδα… ούτε λόγος.
Η διοίκηση του ενός που τα κάνει όλα και η ιατρική φροντίδα του ενός μασέρ!!!
Σε τέτοιο σημείο ανυπαρξίας που έσπρωξε τον Σοϊλέδη για σχεδόν τρεις μήνες εκτός Δράμας να κάνει θεραπεία και να τον χάνει η ομάδα. Και αυτό είναι ένα τέτοιο παράδειγμα καθώς υπάρχουν και άλλα.
Κορύφωση της τρέλας, η απόλυση των υπαλλήλων για να εκπληρωθεί η φαεινή ιδέα της εξοικονόμησης ακόμη λίγων ευρώ…
Αυτή είναι η σημερινή Δόξα, που έχει να παρηγορείται με τους προβολείς που επιτέλους, σαν όνειρο ζωής, μπήκαν στο γήπεδο της.
Αυτή είναι η σημερινή Δόξα που απλά περιμένει τα λεφτά της πόλης για να ξεκινήσει το σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς ελπίζοντας –έτσι όπως πάει το πράγμα- να μην γίνει καμιά στραβή και χάσει και αυτή την κατηγορία.
Αυτή είναι η σημερινή Δόξα, με την παγωμάρα της, την παντελή έλλειψη προοπτικής και οράματος. Που για τέταρτη χρονιά διαλύεται για να ξαναφτιαχτεί από την αρχή μια ακόμη πιο φθηνή ομάδα, μικρότερης δυναμικής και …ο Θεός Βοηθός!!!
Μια ομάδα, μια πόλη, ένας νομός, που ρίχνει μια λοξή, μια κλεφτή ματιά προς Αγρίνιο μεριά και ζηλεύει… και πληγώνεται…
Γιατί κύριε πρόεδρε Θανάση Σάμιε ;;;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΑΡΑΣ
