Προβληματισμός επικρατεί στο στρατόπεδο της Δόξας Δράμας μετά την ήττα πισωγύρισμα με 1-0 στην έδρα του Ορέστη Ορεστιάδας.
Ο προβληματισμός αυτός αφορά την αγωνιστική εικόνα των “μαυραετών”. Ο Άκης Στολτίδης πέραν της δεδομένης κόπωσης, είχε να διαχειριστεί μόνο μια απουσία, αυτή του Παπαϊωάννου. Εν τέλει αποδείχθηκε πως ο εν λόγω παίκτης, είναι πολύ σημαντικός και η αλήθεια είναι πως η ομάδα έχει βασίσει μεγάλο μέρος του παιχνιδιού της πάνω στο ταλέντο του και τα ηγετικά χαρακτηριστικά που διαθέτει και του επιτρέπουν να αγωνίζεται με την ίδια επιτυχία και ευκολία τόσο ως κεντρικός αμυντικός όσο και ως αμυντικός μέσος.
Εντύπωση προκαλεί πως η ομάδα ηττήθηκε χωρίς να δείξει την παραμικρή αντίδραση. Πρώτη φορά φέτος η Δόξα, δέχεται γκολ και μένει για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα “πελαγωμένη”. Λίγο η υποτονικότητα που διέκρινε όλες τις μονάδες των “μαυραετών”, λίγο η θέληση των παικτών του Ορέστη που καίγονταν για το ματς, στέρησαν το τρίποντο και την χαρά της νίκης από τους φιλάθλους της Δόξας που βρέθηκαν και σε αυτό το γήπεδο.
Όπως ζωντανά σας μεταδώσαμε, η εξέλιξη του παιχνιδιού δεν μαρτυρά τίποτα διαφορετικό. Οι κραυγαλέες ευκαιρίες που υπήρξαν στα προηγούμενα παιχνίδια και οι ατυχίες στην τελική επιθετική προσπάθεια δεν ήταν κομμάτι του παιχνιδιού της Δόξας μέσα στην Ορεστιάδα.
Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Άκη Στολτίδη ότι η ομάδα πρέπει να είναι εξαιρετική προκειμένου να διεκδικήσει πόντο ή πόντους και πολλές φορές ακόμα και με τέτοια καλή απόδοση τελικά οι πόντοι δεν έρχονται. Πόσο μάλλον σε μια μέρα σαν κι αυτή που η ομάδα εμφανίστηκε κατώτερη των περιστάσεων ίσως για πρώτη φορά με τον Στολτίδη στον πάγκο της.
Ωστόσο ούτε οι παίκτες ούτε το τεχνικό επιτελείο δεν είναι ρομπότ. Η κατάθεση ψυχής των τελευταίων εβδομάδων δεν οδήγησε κυριολεκτικά πουθενά. Είχε την κορύφωση της απόδοσης της ομάδας και την συστράτευση εναντίον όλων των άσπονδων εχθρών.
Όμως ένας τόσο μεγάλος παρασκηνιακός πόλεμος που αντί στις καλύτερες εμφανίσεις να σου προσφέρει την χαρά της νίκης, σε αφήνει με την πικρία της αποτυχίας και την υπερηφάνεια της φιλότιμης προσπάθειας δεν μπορεί παρά να επηρεάζει την ψυχολογία των παικτών, κάνοντας τους να αναρωτιούνται αν πραγματικά αυτή η προσπάθεια από μόνη της είναι ικανή ώστε να οδηγήσει την ομάδα στην επίτευξη του φετινού στόχου.
Όλες αυτές τις εβδομάδες όμως, κάτι έχει χτιστεί. Κάτι έχει αλλάξει και κάτι κυλάει διαφορετικά. Κάποια ελπίδα υπήρχε και ο κόσμος είτε ενδόμυχα είτε με περίσσια αυτοπεποίθηση αφουγκράζονταν την άποψη πως η ομάδα θα πετύχει τον δύσκολο της στόχο.
Η ουσία είναι η χθεσινή αποτυχία να μην αποπροσανατολίσει τους “μαυραετούς”, γιατί όπως επαναλάβαμε είναι κάτι καινούργιο να βλέπουμε μια εμφάνιση σαν κι αυτή όταν έχουν προηγηθεί άλλες που σε γεμίζουν ικανοποίηση και αισιοδοξία.
Τα διαπιστευτήρια τους οι παίκτες και οι προπονητές τα έχουν δώσει άλλοι εβδομάδες, άλλοι μήνες πριν και άλλοι χρόνια τώρα.
Ήρθε η ώρα να γίνει πράξη το αυτονόητο. Η επανάκαμψη. Γιατί δεν αποτελεί μυστικό πως η σημερινή Δόξα αδίκησε τον εαυτό της και θα πρέπει να είναι η τελευταία φορά που κάτι τέτοιο θα συμβεί μέχρι την λήξη του πρωταθλήματος..
Κ.Τς
