Ικανοποίηση…
Ευχαριστημένους βρήκε το τελικό σφύριγμα της πειραιώτισας ρέφερι Θάλειας Μήτση στο γήπεδο της Καρδίτσας τους ανθρώπους της Δόξας. Μπορεί να μην βγήκε το διπλό που ήταν ο διακαείς πόθος όλων, ωστόσο έτσι όπως κύλησε το παιχνίδι, το τελικό αποτέλεσμα πέρα από δίκαιο, ήταν και αυτό που σκόρπισε ικανοποίηση μέσα στο στρατόπεδο των «μαυραετών».
Ήταν ένα παιχνίδι που όσο εύκολα θα μπορούσε να είχε «καθαρίσει» στο πρώτο ημίχρονο, αν δεν υπήρχε η ατυχία στο σουτ του Παρμαξίδη και το δοκάρι του Χλωρού, το ίδιο εύκολα …σώθηκε στο δεύτερο ημίχρονο, όταν έπεσε κατακόρυφα η απόδοση της Δόξας και ανέβηκε της Καρδίτσας. Εκεί όπου χαμογέλασε και η τύχη και δεν μπήκε το δεύτερο γκολ στις ευκαιρίες που έχασαν οι παίκτες της Αναγέννησης. Ειδικά στις δύο περιπτώσεις των «στημένων» φάσεων, που είναι ένα από τα πλέον αδύναμα σημεία των «μαυραετών» και στο οποίο έχουν πληρώσει πανάκριβα την δυσκολία τους να ανταποκριθούν με επιτυχία. Πάντως η ουσία της υπόθεσης είναι ότι η Δόξα πήρε ένα πολύτιμο εκτός έδρας βαθμό από ένα ποιοτικό αντίπαλο που με την πλάτη στον τοίχο –βαθμολογικά- καιγόταν για την νίκη.
Προβλημάτισε η αγωνιστική πτώση
Πάντως ένα σημείο που προβλημάτισε ιδιαίτερα ήταν η εκ διαμέτρου αντίθετη αγωνιστική εικόνα που παρουσίασε η Δόξα στα δύο ημίχρονα της αναμέτρησης . Μια εικόνα που χαροποίησε αλλά και απογοήτευσε τον κόσμο της ομάδας. Το πρώτο σαρανταπεντάλεπτο ήταν αυτό που λέμε η «καλή Δόξα» που χαιρόταν ο κόσμος της Δράμας στο ξεκίνημα του φετινού πρωταθλήματος. Μια ομάδα ολοκληρωμένη σε όλες της τις γραμμές, που πατούσε καλά στο γήπεδο έχοντας την μπάλα κάτω και τον αντίπαλο περιορισμένο για μεγάλα διαστήματα στο μισό γήπεδο. Και όλα αυτά σε έναν εκτός έδρας αγώνα.
Η ομάδα που χαίρεσαι να την βλέπεις και που μπορεί να σου εκπληρώσει κάθε αθλητικό …μεγαλοϊδεατισμό, μέχρι και το όνειρο της επιστροφής στην μεγάλη κατηγορία! Με την εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου η Δόξα έδειξε και πάλι μια ομάδα με ποιότητα, με χαρακτήρα και με παίκτες που μπορούν να κερδίζουν. Αυτή την ομάδα που έγινε προσπάθεια να σχηματοποιηθεί το περασμένο καλοκαίρι.
Ωστόσο όλη αυτή η εικόνα εξαντλήθηκε μέσα στα πρώτα σαράντα-πέντε λεπτά. Γιατί η συνέχεια ήταν το αποτέλεσμα της γενικότερης φετινής πορείας των «μαυραετών».
Η Δόξα με το που μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο μέσα στον αγωνιστικό χώρο του δημοτικού σταδίου της Καρδίτσας ήταν μια ομάδα αλλιώτική, μια ομάδα στην οποία …κάποιος κατέβασε το γενικό διακόπτη και την άφησε χωρίς ενέργεια. Μια ομάδα ξεφουσκωμένη, γεμάτη αδυναμίες.
Έλλειψη δυνάμεων και λύσεων
Αυτό που φάνηκε πεντακάθαρα είναι η έλλειψη δυνάμεων και λύσεων. Για άλλη μια φορά πληρώθηκε το έλλειμμα εναλλακτικών λύσεων από τους πολλούς τραυματισμούς. Η ομάδα έμεινε από δυνάμεις καθώς έπαιξε ένα πολύ καλό και αρκετά γρήγορο πρώτο ημίχρονο, όπου κυνήγησε την εξασφάλιση της νίκης αλλά δεν της βγήκε. Στην συνέχεια όταν βρήκε προϋποθέσεις και χώρους να ανεβάσει την απόδοση της η Καρδίτσα, δεν είχε τις δυνάμεις να αντιδράσει.
Φάνηκε καθαρά η αδυναμία να αντέξει το βάρος δύο παιχνιδιών μέσα σε διάστημα τριών ημερών. Γεγονός στο οποίο πέρα από την απουσία επαρκών δυνάμεων σε κάποιους παίκτες, καταλυτικό ρόλο έπαιξε και η απουσία λύσεων που θα μπορούσαν να φρεσκάρουν την ομάδα.
Με Γκοντζάλες, Τσιμπλίδη εκτός, ο τραυματίας Γκίκας που έδειξε στο προηγούμενο παιχνίδι να ξαναβρίσκει τον εαυτό του, προσπαθούσε φιλότιμα να κρατήσει το κέντρο και να οργανώσει παιχνίδι αλλά σίγουρα χρειαζόταν κάτι παραπάνω. Ο Μπάμπης Μουρατίδης ήταν από πολύ νωρίς χωρίς δυνάμεις και από την άλλη μεριά ο Άγγος χωρίς πατήματα. Και καθώς και η είσοδος του Λάζαρου Μουρατίδη δεν έφερε την ισορροπία που χρειαζόταν, το κέντρο ουσιαστικά τέθηκε εκτός μάχης.
Στην άμυνα το γύρισμα του Παπαθανασίου πίσω –ελλείψει άλλου πλάγιου μπακ- πέρα από την παραπάνω αποδυνάμωση του κέντρου- ήταν μια αναγκαία κίνηση. Το πρόβλημα βγήκε όταν ο Ρομπίνιο που πήγε καλά απέναντι στον Διγκόζη αναγκάστηκε λόγω τραυματισμού να βγει. Ο «κρύος» αγωνιστικά Μπαξεβανίδης με πρόβλημα τραυματισμού, μέχρι να προσαρμοστεί στο παιχνίδι έχοντας απέναντι τον πολύ καλό Μπουντούρη, αδυνατούσε να ανταποκριθεί και πέρα από την φάση της ισοφάρισης, ήταν το αδύνατο σημείο στις επιθέσεις των γηπεδούχων που εντόπισαν και εκμεταλλεύτηκαν τα ρήγματα στην αριστερή πλευρά της δραμινής άμυνας.
Με αυτά τα δεδομένα και την ψυχολογία χαμηλά λόγω της γρήγορης ισοφάρισης, ούτε μπροστά η εικόνα ήταν καλή, μιας και η ξεκομμένη πλέον επίθεση δεν είχε τις δυνατότητες να απειλήσει. Ευτύχημα δε, που ο Καρατζιοβαλής στη φάση του 93’ κατάφερε να αποσοβήσει τον κίνδυνο και δεν επαναλήφθηκε κάποιο σκηνικό τύπου Ηλιούπολης… που έχουμε δει να επαναλαμβάνεται πολλάκις στο παρελθόν με τόσο σκληρές –βαθμολογικά- συνέπειες .
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΑΡΑΣ
