Βρέθηκα την Κυριακή το μεσημέρι στο γήπεδο Γιώργος Καμάρας, στην Ριζούπολη, για να μεταφέρω ραδιοφωνικά τις καλύτερες στιγμές και τα γκολ του αγώνα Απόλλων Σμύρνης – Δόξα Δράμας. Για να πω την αλήθεια, από την προηγούμενη του αγώνα, αισθανόμουν κάπως περίεργα, καθώς το πέρασμα των δύο χρόνων από τους «μαυραετούς», με έχει επηρεάσει. Κάτι λογικό, εφόσον ταυτίζεσαι με μία ομάδα, όντας μέλος της και πολύ περισσότερο όταν έχεις προσφέρει αρκετά, από πολλά μετερίζια…
Όταν, λοιπόν, μου ζητήθηκε να γράψω ένα κειμένο 300 λέξεων, που λέμε εμείς στη δημοσιογραφία, για το πως είδα το συγκεκριμένο αγώνα, αλλά πολύ περισσότερο την Δόξα, σκέφτηκα το πόσο αντικειμενικά θα μπορούσα να καταθέσω τις απόψεις μου και ειδικά μία ιστοσελίδα που ασχολείται αποκλειστικά με την ομάδα.
Θα ξεκινήσω δια της ισοτόπου το σχόλιο και από τον γηπεδούχο Απόλλωνα, διότι έχει τη σημασία του στην ανάλυση. Επειδή την ομάδα αυτή την παρακολουθώ τα τελευταία χρόνια, από την επαναλειτουργία της ΕΡΤ και μετά, επισταμένως, θεωρώ οτι το παιχνίδι με την Δόξα είναι η (κακή) συνέχεια, της αναμέτρησης με τα Χανιά. Η «ελαφρά ταξιαρχία» δείχνει, τελευταία, ότι χρειάζεται κάποιες διορθωτικές κινήσεις, ώστε να γίνει η ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει στην κατηγορία και το φαβορί, όπως την έχει βαφτίσει η ποδοσφαιρική πιάτσα. Θεωρώ ότι χρειάζεται και με δεδομένο ότι υπάρχουν χρήματα, τουλάχιστον, τρεις μεταγραφές ενδεκάδας και περισσότερη τόλμη από τον προπονητή της, για να αποκτήσει την ταυτότητα του πρωταθλητή.
Αυτό το τελευταίο νομίζω ότι θα βοηθήσει στην μετέπειτα κουβέντα. Ο Παπαδόπουλος, στην προσπάθειά του να καλύψει τα νώτα του, έπειτα από την κόκκινη που αντίκρισε ο Λαρέα, στο 64ο λεπτό, έβαλε, σωστά, τον τρίτο στόπερ που είχε στην αποστολή, Κύργια, αλλά έβγαλε τον πιο ποιοτικό παίκτη της ομάδας του, τον άνθρωπο που θα μπορούσε να δημιουργήσει ρήγματα στον αντίπαλο, τον Μπετινέλι. Αυτόν που και στο προηγούμενο (κακό) παιχνίδι είχε βγάλει τα… κάστανα από τη φωτιά.
Σε αυτό το χρονικό σημείο, λοιπόν, θεωρώ ότι έπρεπε να αντιδράσει από τον διπλανό πάγκο ο Κώστας Ανυφαντάκης. Βλέποντας αυτή την κίνηση και με δεδομένο το αριθμητικό πλεονέκτημα, θα έπρεπε να φορτώσει την ομάδα, από το επόμενο δίλεπτο, με δύο φρέσκους, επιθετικών καταβολών παίκτες και να πίεσει για να πάρει τη νίκη. Έτσι και αλλιώς μέχρι τότε το αποτέλεσμα τον ευνοούσε, όπως φυσικά και η αναγκαστική αλλαγή που είχε κάνει ο αντίπαλος, βγάζοντας στο 62ο λεπτό ένα από τα καλύτερα αριστερά μπακ της κατηγορίας, λόγω τραυματισμού, τον Χουχούμη και είχε βάλει τον Βιτλή.
Δεν θα αναλύσω το έμβλημα των μονάδων καταδρομών «ο τολμών νικά», αλλά σε εκείνη τη χρονική στιγμή και με το παιχνίδι να θέλει τουλάχιστον 25 λεπτά με τις καθυστερήσεις για να τελειώσει, δεν πας να το κλέψεις, άλλα να το καθαρίσεις!
Και μάλιστα, βλέπεις ότι ο αντίπαλος σου ακόμη και στο διάστημα που ήταν πλήρης, είχε αρκετές αδυναμίες και μπορούσες να του κάνεις τη… ζημιά, είτε στην αντεπίθεση, απ’ όπου προήλθε και το γκολ του Κρητικού, είτε σε στημένες μπάλες, όπως έγινε με το γκολ του Μαρκοπουλιώτη, το οποίο ο βοηθός Λεωνίδας Δελλής το ακύρωσε, θεωρώντας ότι με το φάλτσο που έβαλε ο Κρητικός στην εκτέλεση του κόρνερ, η μπάλα είχε περάσει άουτ.
Η ακτινογραφία του αγώνα κατά τη διάρκεια του (εκεί είναι το ζουμί που βλέπεις ποιος προπονητής ξεχωρίζει) έδειχνε ότι η Δόξα θα μπορούσε να σημειώσει μια μεγάλη εκτός έδρας νίκη, σε ένα παιχνίδι που είχε τις δικές της στιγμές, αλλά και κατοχή μπάλας. Τελικά έμεινε στην ισοπαλία, που για τον πολύ κόσμο και με δεδομένο το όνομα του αντιπάλου θεωρείται επιτυχημένο αποτέλεσμα, αλλά για μένα είναι άσχημο!
Βέβαια, κάποιοι θα με ρωτούσαν έαν η Δόξα έχει τους παίκτες να κάνει την υπέρβαση απέναντι σε έναν ποιοτικότερο αντίπαλο. Θα έλεγα όχι. Η ομάδα, την οποία έχω δει δύο φορές (παρακολούθησα και το παιχνίδι με τον Απόλλωνα Λάρισας), δεν έχει καμία σχέση με την περσινή και την προπέρσινη και όχι μόνο σε ρόστερ. Στα «φρέσκα κουλούρια», που λέει και ο θυμόσοφος λαός, θα δυσκολευτεί αρκετά κατά τη διάρκεια του πρωταθλήματος, αφού υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος και χρειάζεται αρκετή ενέργεια και καλή ψυχολογία μέχρι το τέλος.
Επίσης, εάν θέλει να παίξει στα Playoff πρέπει να γίνουν διορθωτικές κινήσεις και όχι μόνο σε επίπεδο παικτών. Χρειάζεται καθοδήγηση με ώριμη σκέψη, οι αγώνες πέρα από τη δύναμη και το πάθος θέλουν τακτική σε άμυνα και επίθεση και γενικά θα πρέπει να υπάρχει μια αγωνιστική ταυτότητα και διοικητικές κινήσεις που θα εμπνέουν εμπιστοσύνη σε όλους και πολύ περισσότερο στον κόσμο.
Ατομική ανάλυση των παικτών, αν και μου ζητήθηκε, δεν θα κάνω, γιατί κάποια παιδιά, τα οποία στα μάτια μου έδειξαν ότι θέλουν δουλειά, μπορεί με την πάροδο του χρόνου, με τα παιχνίδια που θα πάρουν και τις εργατοώρες που θα γράψουν στις προπονήσεις, γιατί μην ξεχνάμε η ομάδα ξεκίνησε αργά, να δείξουν διαφορετικό πρόσωπο.
Πάντως, λίγοι φαίνεται να έχουν ποιότητα, ενώ δεν περίμενα τόσο καλό από την αρχή της σεζόν και αναφέρομαι στην περίοδο προσαρμογής, τον Γκανέζο Στέφεν Χάμοντ. Δεν έπεσα, φυσικά, από τα σύννεφα, διότι πέρυσι είχα έρθει σε επαφή για τους παίκτες από την δεύτερη ομάδα της Μαγιόρκα και ήταν στα υπόψιν, καθώς στο ρόστερ των ξένων είχε κλείσει…
