Στην ελληνική λαογραφία υπάρχει μια πολύ σοφή ιστορία, αυτή του τσοπάνη που θεωρούσε τους συγχωριανούς του ευκολόπιστους και χαζούς και τους κορόιδευε όποτε έκανε κέφι. Φώναζε «λύκος – λύκος» για να τους τρομάξει και να τους κάνει να τρέχουν πανικόβλητοι, ενώ δεν υπήρχε πουθενά κάποιος λύκος. Αυτοί έτρεχαν για να τον προστατέψουν, αυτόν και τα πρόβατα του και ο τσοπάνης γελούσε με την αφέλεια τους. Τελικά, όταν πραγματικά εμφανίστηκε ο λύκος, από αγανάκτηση κανένας δεν πήγε να τον βοηθήσει με αποτέλεσμα να χάσει το κοπάδι του !!!
Στην σημερινή Δόξα και στην κατάσταση που υπάρχει, ο καθένας μπορεί να αξιολογήσει το κατά πόσο «κολλάει» αυτή η ιστορία.
Μετά από τρία καλοκαίρια γεμάτα άγχος και πίεση, με τον κόσμο της Δόξας να βαδίζει συνέχεια σε μια τεχνική αβεβαιότητα που είχε την ίδια κατάληξη, το φετινό τελείωμα είναι σίγουρα το χειρότερο. Κουρασμένος ο κόσμος από την βαρετή επανάληψη του ίδιου σκηνικού, πλέον έχει φτάσει να τάσσεται απέναντι στα έργα και τις ημέρες του Γιάννη Μπύρου.
Κανείς δεν αμφισβητεί τα καλά ελατήρια του, έτσι όπως περιγράφονται στην «τελευταία» επιστολή παραίτησης του. Ο Μπύρος έδωσε στη Δόξα. Έδωσε όντως χρήμα και χρόνο. Ήταν όμως επιλογή του. Επιλογή του ήταν να τα ξοδέψει με τον τρόπο που ο ίδιος επέλεξε να τα ξοδέψει. Με τους ανθρώπους που ο ίδιος επέλεξε να εμπιστευτεί και να λειτουργήσει την ομάδα.
Δικαίωμα του ήταν, αφού αυτός πλήρωνε. Δικαίωμα του επίσης να τους επιρρίπτει τις ευθύνες για όλα, αφού σαν εργοδότης ήθελε το αλάθητο, αυτό που κρατούσε μόνο για τον εαυτό του.
Όμως κάθε αντίδραση είναι προϊόν της δράσης που προηγείται. Σε αυτή τη δράση που είχε να κάνει με τις ιδιαιτερότητες της ποδοσφαιρικής λειτουργίας, μακριά πολύ από τους κανόνες επιχειρηματικότητας του δικού του επαγγελματικού αντικειμένου, τα λάθη ήταν συνεχόμενα και τα αποτελέσματα τραγικά πάνω σε αυτό που ήθελε να χτίσει.
Μοιραία λοιπόν του ήρθε εξαιρετικά ενοχλητικό όταν κάπου λέχθηκε ότι το «ψάρι βρωμάει από το κεφάλι» και αυτό είχε να κάνει με τα λάθη της διοικητικής κεφαλής που ήταν (και παραμένει ακόμη) ο ίδιος. Η αυτοκριτική ήταν ένα κομμάτι που απείχε από το διοικητικό μοντέλο.
Φτάνοντας στο απροχώρητο, σε ένα ξεκίνημα με τους χειρότερους οιωνούς και αφού δύο μέρες νωρίτερα ζητούσε στήριξη από κόσμο ξαφνικά προέκυψε η επιστολή της Τετάρτης. Έρχεται κάπως ανάποδο, από την μια να υπάρχει ειλημμένη απόφαση πλήρους αποχώρηση και δύο μέρες νωρίτερα να προηγείται κάλεσμα στήριξης.
Πέρα για πέρα σωστή κάθε αναφορά σε ότι αφορά τα οικονομικά και τις μηδενικές υποχρεώσεις της ΠΑΕ. Ο Μπύρος ήταν συνεπέστατος στις οικονομικές συναλλαγές του.
Τα ερωτήματα έχουν να κάνουν με το κατά πόσο είναι οριστική και αμετάκλητη η αποχώρηση του.
Λέει ότι φεύγει και δεν ξαναγυρνάει, για παράδειγμα, αν οι περιστάσεις το απαιτούν; Φεύγει έχοντας δώσει το μετοχικό του κεφάλαιο χωρίς να είναι δυνατό να το πάρει πίσω, όσο χρειάζεται, σε μια στιγμή που θα είναι και ο ίδιος οικονομικά καλύτερα;
Το μετοχικό κεφάλαιο που πάει;
Με ποιο τρόπο;
Αυτά τα ερωτήματα λογικά θα απαντηθούν στην αυριανή έκτακτη γενική συνέλευση του ερασιτέχνη. Εκεί θα φανεί το τι μέλλει γενέσθαι…
Ο Μπύρος δηλώνει ότι αποχωρεί πλήρως από τα διοικητικά όμως θα είναι κοντά στην ομάδα. Αφήνει το παράθυρο ανοιχτό.
Το πλάνο θέλει να έχει συσταθεί ήδη μια διοικούσα υποστηρικτική επιτροπή δραμινών που ωστόσο η αλήθεια είναι ότι η σύσταση της δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη.
Αυτή η επιτροπή θα διοικεί, συνεπώς θα υπάρχει άλλος πρόεδρος;
Οπότε, λογικά, θα αποχωρήσουν και οι άμεσοι συνεργάτες του σημερινού μεγαλομετόχου;
Το μετοχικό κεφάλαιο από το ξεκίνημα του Οκτώβρη, όταν και συμπληρώνεται η τριετία, μπορεί πλέον να μεταβιβασθεί. Με μια λίστα πενήντα νέων μετόχων, με 2% μετοχικό κεφάλαιο ο καθένας, ποιος θα διοικεί;
Ποιος θα παίρνει τις καίριες αποφάσεις και ποιος θα τις υποστηρίζει;
Το σπουδαιότερο είναι το κατά πόσο μπορεί να λειτουργήσει ένα τέτοιο μοντέλο;
Μπορεί να αντέξει μια τέτοια συνταγή το βάρος διοίκησης ενός σωματείου του επιπέδου της ΠΑΕ Δόξα ή θα ξεφουσκώσει και θα ψάχνουμε για σωτήρα και γιατί όχι να παρακαλάμε την επιστροφή Μπύρου;
Αν το πράγμα πάει στραβά, μια και ξεκινάει στραβά, θα είναι άλλη μια δικαίωση για τον Μπύρο ότι κανείς δεν είναι πιο ικανός από τον ίδιο να τρέξει την ομάδα;
Μπορεί η ΠΑΕ Δόξα να γίνει ένα μοντέλο πολυμετοχικότητας με πενήντα γνώμες και χωρίς τον ηγέτη που θα έχει το βάρος της τελικής απόφασης;
Με 2% μετοχές δεν υπάρχει καμιά ευθύνη του μετόχου απέναντι στο νόμο. Πάνω από 10% η μεταβολή του μετοχικού κεφαλαίου περνά από τον έλεγχο της αρμόδιας κρατικής επιτροπής και το μέλος της ΠΑΕ φέρει ευθύνη σε τυχόν χρέη. Ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος (μπορεί να είναι το ίδιο πρόσωπο) είναι υπεύθυνος για χρέη σε εφορία και ασφαλιστικούς φορείς.
Ποιος θα αναλάβει αυτό το πόστο στη νέα διοίκηση;
Για πόσο θα παραμείνει ο Μπύρος στην προεδρία, όταν μάλιστα θα χρησιμοποιούν άλλοι την υπογραφή του;
Η υποστηρικτική επιτροπή με μια κοντινή σύνθεση και λογική υπήρξε και μέσα στο καλοκαίρι. Τώρα ενεργοποιείται για να αλλάξει το κλίμα, μέρες κυκλοφορίας των διαρκείας και ξεκινήματος των αγωνιστικών υποχρεώσεων της ομάδας. Και λέμε ότι καταφέρνει να αντιστρέψει το κακό κλίμα που εκφράστηκε μέσα από τις 200 παρουσίες στο πρώτο φιλικό. Μετά τι θα γίνει;
Ποιος είναι ο ορίζοντας λειτουργίας της;
Κάποια πρώτα από τα πολλά ερωτήματα που υπάρχουν εξετάζοντας την υπάρχουσα κατάσταση. Ερωτήματα στα οποία πρέπει να δοθούν πειστικές απαντήσεις στην αυριανή τόσο σημαντική εκδήλωση…
