Η διαχείριση μιας ήττας ..

«Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν» και αυτό ισχύει και για την Δόξα. Φυσικά μόνο σε ότι αφορά το αήττητο της ομάδας και της άμυνας. Γιατί από εκεί και πέρα τίποτε δεν τελείωσε.

Για την Δόξα η ήττα από την Παναχαϊκή ήταν ένα άτυχο αποτέλεσμα, μια απώλεια τριών βαθμών που θα μπορούσαν να προστεθούν στο ενεργητικό της και τίποτε περισσότερο.

Δεν ήταν μια ήταν ήττα αποτέλεσμα μιας απογοητευτικής εμφάνισης, ούτε μια ήττα που διέσυρε το όνομα της ομάδας.

Ήταν μια ήττα από αυτές που περιλαμβάνει ο δρόμος του κάθε μονομάχου στο πρωτάθλημα. Γιατί και η ήττα είναι μέσα στα τρία αποτελέσματα μιας αναμέτρησης.

 Αρκεί μετά το παιχνίδι να μην φεύγεις με το κεφάλι σκυμμένο. Ντροπιασμένος..

Αρκεί να μπορείς να πας να χαιρετήσεις τον κόσμο σου που έκανε ένα σκασμό χιλιόμετρα για να σταθεί στο πλευρό σου και αυτός ο κόσμος να σου δίνει το χειροκρότημα του.

Άλλωστε η σχέση των παικτών της Δόξας με τον κόσμο της είναι μια σχέση που εκφράζεται στο «Δόξα στα εύκολα και Δοξάρα στα δύσκολα» και στο «Δόξα θυμήσου μια ζωή μαζί σου» !!!

Σε ότι έχει να κάνει με το παιχνίδι πολλά είναι αυτά που μπορούμε να πούμε, ωστόσο αυτά που αξίζει να κρατηθούν είναι τα υπέρ και τα κατά που απεκόμισε η ομάδα από το παιχνίδι.

Η Δόξα μπήκε σε μια  αναμέτρηση όπου ανέμενε τον αντίπαλο της να πιέσει στο ξεκίνημα. Το άσχημο ήταν πως από ένα σημείο και μετά, κάπου στο δεκάλεπτο, έπρεπε να έρθει η ισορροπία. Εκεί χρειαζόταν να λειτουργήσει η επιθετική γραμμή, σαν πρώτη ζώνη άμυνας. Αυτό δεν έγινε…

Ο Λίτσκας είχε ενοχλήσεις αλλά έσφιγκε τα δοντια και συνέχιζε. Την Παρασκευή έκανε μαγνητική που έδειξε διάστρεμμα στον αστράγαλο. Το έπαθε στο παιχνίδι με τον Εργοτέλη.  Έτσι έμεινε υποχρεωτικά εκτός μάχης. Με τον Πετρόπουλο εκτός η λύση του Μαρκόπουλου στην κορυφή ήταν μονόδρομος για τον Διγκόζη.

Το αρχικό σχήμα μεσοεπιθετικά δεν πρέσαρε. Στην πρώτη αξιόλογη περίπτωση οι γηπεδούχοι σκοράρισαν. Η απάντηση δεν έρχεται από τον Κάσες αλλά ούτε και από τον Μαρκόπουλο στο τετ α τετ και το ημίχρονο περνάει με την Δόξα πίσω στο σκορ και τον διαιτητή να έχει αφήσει αρκετά φάουλ ατιμώρητα. Ένα ημίχρονο με τρεις φάσεις βρήκε τους «μαυραετούς» πίσω στο σκορ.

Στην συνέχεια, στο δεύτερο ημίχρονο, ήρθε η ευκαιρία του Σπυρόπουλου που χάθηκε μαζί με την περίπτωση να αλλάξει το σκηνικό του αγώνα. Η ομάδα βελτιώθηκε ωστόσο δεν πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε γιατί τα χαρακτηριστικά της αναμέτρησης δεν άλλαξαν. Ο ανέτοιμος ακόμη Μαχαίρας έδωσε την θέση του στον Γουνδουλάκη που δεν έχει βρει ακόμη αγωνιστικό ρυθμό. Πήρε όμως λεπτά συμμετοχής που θα τον βοηθήσουν για το ντέρμπι με τον Άρη. Χρόνο πήρε και ο Ματσούκας που και αυτός τον χρειαζόταν μαζί με τον Νατσιόπουλο. Από την άλλη ο Κάσες ανέβηκε ακόμη περισσότερο ενώ ο Μπαϊκαρά έδειξε την ποιότητα του. Όσο για την πεντάδα της άμυνας μπορεί να έχασε το ρεκόρ της αλλά έδειξε ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο αφού και πάλι οι αντίπαλες απειλές ήταν ελάχιστες και αντιμετωπίστηκαν κατάλληλα.

Εν κατακλείδι το ζητούμενο είναι να κερδίζεις ακόμη και από μια ήττα. Αυτή θα είναι η επιτυχία του Διγκόζη και των παικτών του από αυτό το παιχνίδι.

Η διαχείριση μιας ήττας είναι σοβαρή υπόθεση και θέλει ηρεμία και σκέψη.

Το πλέον σίγουρο είναι ότι το παιχνίδι της Πάτρας ανήκει στο παρελθόν και από τους 13 βαθμούς η Δόξα θα κονταροχτυπηθεί την άλλη Κυριακή με τον Άρη που έχει και αυτός ένα αήττητο που μπορεί να σπάσει.

Συνεπώς ήταν μια εντός προγράμματος ήττα που δεν κρίνει τίποτα και το μόνο που έδωσε ήταν την πρόθεση των πατρινών να μπουν ξεκάθαρα πλέον στην διεκδίκηση μιας θέσης ανόδου.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΑΡΑΣ