Αχχιλέας Τσακμάκης

Επενδυτές ή λαϊκή συμμετοχή

 

     Καλησπέρα φίλοι του sportdrama.

Αφού μας δίνει η ιστοσελίδα το δικαίωμα να γραφούμε ελευθέρα, βαράω και εγώ αλύπητα!

Ένα θέμα που με απασχολεί με την ομάδα μας είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Το αιώνιο πρόβλημα που μονίμως μας δημιουργεί άγχος. Στην τελική, άμα το δεις και με διάθεση χιούμορ, έχει και την πλακά του. Νομίζω ότι η αγωνία αυτή μας βγάζει και τα απωθημένα του κάθε απλού φιλάθλου που συντηρεί το αίσθημα του να είμαστε ταγμένοι σε κάποιο είδωλο- πρόεδρο και να πίνουμε τον καφέ μας πιο ήρεμα και πιο χαλαρά. Εγώ πάντως απολαμβάνω το τσιγάρο μου κάνοντας κουβέντα με δοξαίους φίλους για το ποιος πρόεδρος είναι ο καλύτερος.

Εκείνο που μ’ αρέσει περισσότερο είναι ότι πάνω στην κουβέντα ταυτιζόμαστε άθελα μας με κάποιον. Έχει φοβερή πλακά… Τρελαίνομαι όταν σηκώνομαι από το τραπέζι και συμφωνώ ότι διαφωνώ με τους απέναντι.

   Γι’ αυτό άναψα ένα τσιγάρο και αντί για τον προφορικό λόγο έχω τον γραπτό και όποιος θέλει με διαβάζει. Τελευταία έχει γίνει λόγος με την έννοια της λέξης επενδυτής. Ψάχνουμε να βρούμε επενδύτη λένε όλοι οι φίλοι μου οι δοξαίοι. Αυτό έμενα μου μοιάζει σαν να παίζουμε τις κουμπάρες. Εδώ επενδυτής εκεί επενδυτής που είναι ο επενδυτής? Η αλήθεια είναι ότι εμείς άδω στην Δόξα έχουμε χορτάσει από επενδυτές. Και τι επενδυτές φοβεροί και τρομεροί. Στα κέρδη είναι μόνο για την πάρτη τους, ενώ στην χασούρα «Έλατε νοματαίοι να σας δείξω το βιός σας». Εδώ κάνω μια στάση. Έχω την εντύπωση ότι οι άνθρωποι μας έχουν για ηλίθιους. Τελικά 400 χρόνια σκλαβιάς μας έχει αφήσει έντονα το στοιχείο του ραγιαδισμού ή όπως είπε κάποιος φίλος μου πρόεδρος: «ο φραπές και η coca-cola μας έχει χαζέψει». Μπορεί να είναι και κάτι απ όλα αυτά. Δεν ξέρω πάντως για τον φίλο μου τον πρόεδρο, έμενα με έχει χαζέψει η καθημερινότητα με τα «προς το ζην»…

     Έμενα προσωπικά μου έρχεται να σκάσω στα γέλια όταν ακούω την λέξη επενδυτής. Μα καλά είμαστε σοβαροί όταν λέμε ότι ψάχνουμε έναν άνθρωπο να πάρει την ομάδα και να κάνει επένδυση? Δεν βλέπουμε τι γίνεται στο ποδόσφαιρο? Η λαμογιά της λαμογιάς. Και περιμένουμε εμείς να βρούμε έναν να ρίξει τα λεφτά του για να τα πάρει πίσω εις διπλούν αλλά να έχει την ομάδα μας εκεί που πρέπει. Και ήσαν αυτοί καλά και εμείς καλυτέρα. Τheend!

Εγώ πάντως ρε παιδιά δεν θέλω επενδύτη. Ξέρετε τι θέλω?

     Αν είναι να έρθει κάποιος να αναλάβει την ομάδα μου θέλω να αγαπάει το ποδόσφαιρο και να είναι χομπιστας με αυτό. Τι εννοώ… Θέλω να ρίξει τα λεφτά του, από αυτά που του περισσεύουν, για να κάνει την ζωή του πιο όμορφη. Το να στήσεις σωστά μια επαγγελματική ομάδα είναι αγάπη προς το ποδόσφαιρο, προς την κοινωνία, προς τον πολιτισμό. Δεν θέλω η ομάδα μου ούτε Μπάγερν να γίνει, ούτε Τσέλσι. Δεν μπορεί να γίνει αυτό. Θέλω όταν πηγαίνω στο γήπεδο να βλέπω μια ομορφιά από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο. Θέλω να νιώθω εσωτερική ευχαριστηση.αυτος που θα διοικεί την ομάδα και θα προσφέρει όλα αυτά να νιώσει όμορφα . Τότε θα ξαναδώσει στην Δόξα μας το μεγαλείο που της αξίζει. Εμείς οι δοξαίοι ποτέ δεν είχαμε και ούτε θα έχουμε τα διαπλεκόμενα με το μέρος μας. Έτσι είναι φύση αυτής της ομάδας. Το μόνο που έχουμε να αντιπαρατάξουμε είναι η φανέλα μας, η ιστορία μας και ο κόσμος μας. Και αν θέλουμε να ανατρέξουμε στο παρελθόν ότι έχουμε καταφέρει τα έχουμε καταφέρει από πρόεδρους που αγαπούσαν το ποδόσφαιρο και προσέφεραν τα πάντα στην ομάδα μας ανιδιοτελώς.

     Από τους πρόεδρους έρχομαι στην καινούργια ιστορία που ονομάζεται «λαϊκή συμμετοχή». Όπως λένε κάποτε και οι «φίλοι» οι πολιτικοί: «ο λαός στην εξουσία» !!!

Εδώ νομίζω ότι πέφτει πιο πολύ γέλιο. Το γέλιο εδώ κατά την προσωπική μου γνώμη είναι πικρό. Νιώθω ότι αυτομαστιγωνομαστε. Διαβάζω από φίλους δοξαιους να παραμερίσουμε τις προσωπικές μας αντιπαραθέσεις και όλοι μαζί να βοηθήσουμε την ομάδα. Τελικά έχω την εντύπωση ότι μέσα από την Δόξα κάποιοι έχουν την ανάγκη του αυτοπροσδιορισμού σαν προσωπικότητες. Και εδώ θα είμαι αυστηρός. Η Δόξα δεν είναι σχολειό για παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και σχιζοφρενικές απόψεις. Πότε στην Δόξα δούλεψε αυτό το έργο? Π ό τ ε…….

Χρειάζεται να φέρω παραδείγματα? Δε νομίζω. Εγώ πάντως δεν ξαναβγαίνω να πουλήσω μετοχές στον κόσμο. Ας γίνει ερασιτεχνικό το ποδόσφαιρο και από μένα ότι θέλετε… Όσο το ποδόσφαιρο είναι επαγγελματικό, έχει μετοχές, κέρδη και χασούρες. Τέλος!!!

Πρέπει να σταματήσει η συνεχής εκμετάλλευση της αγάπης από τον κόσμο. Όσο για την βοήθεια που ζητάμε καθημερινά από τον αγνό τον φίλαθλο, πρέπει επιτέλους να του δείξουμε και κάτι.

       Κλείνω την επιστολή μου με ορισμένα συμπεράσματα. Παίξτε τζόκεϊ λόττο και ότι άλλο θέλετε. Δεν ξέρεις ποτέ. Μπορεί ο κάλος Θεούλης να μας λυπηθεί και εμάς. Για να βρούμε ένα σωστό πρόεδρο είναι καθαρά θέμα τύχης? Μπορεί ναι μπορεί και όχι. Μέχρι όμως να μας λυπηθεί κάποιος στηρίξτε την ομάδα έτσι για να αισθάνεστε εσείς καλυτέρα και που ξέρεις κάτι μπορεί να γίνει………..

                                                                                                               ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ

                                                                                                     ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΤΣΑΚΜΑΚΗΣ