Η προσπάθεια μόνο δεν φτάνει…
Μια ακόμα μέτρια εμφάνιση πραγματοποίησε χθες η αγαπημένη μας ΔΟΞΑ.
Μια εμφάνιση που έρχεται σαν συνέχεια της επίσης μέτριας του πρώτου ματς με την ΝΙΚΗ για να μας αποδείξει πλέον περίτρανα αν μη τι άλλο ότι η ομάδα ακόμα δεν είναι έτοιμη.
Δεν λέω …προσπάθεια υπάρχει και μάλιστα μεγάλη από όλους τους παίκτες και το τεχνικό team αλλά δυστυχώς ακόμα έχουμε .ας μου επιτραπεί η έκφραση, να φάμε πολλά ψωμιά για να φτάσουμε στο σημείο να αποκαλούμαστε ομάδα.
Στο ίδιο έργο λοιπόν θεατές παρακολουθώντας μια φλύαρη ομάδα, με καθαρό πρόβλημα στην ανάπτυξη που ακόμα ψάχνει τους αγωνιστικούς της προσανατολισμούς.
Ευτυχώς που αυτή την φορά είχαμε σαν αντίπαλο μια ομάδα λιγότερο ποιοτική από αυτήν της ΝΙΚΗΣ και με δεδομένο ότι παίζαμε και με παίκτη παραπάνω για 75+ λεπτά το έργο μας ήταν σαφώς πιο εύκολο.
Την βελτίωση την θεωρώ δεδομένη και ότι αυτή θα έρθει κάποια στιγμή (ελπίζω πολύ σύντομα) αλλά όσο αυτή δεν έρχεται ή τέλος πάντων δεν πείθομαι ότι γίνεται το βήμα παραπάνω εξακολουθώ να παραμένω ανήσυχος για την συνέχεια.
Ευτυχώς που η φανέλα είναι τόσο βαριά που πιστεύω ότι μέχρι να βρούμε τα πατήματα μας θα μας αποφέρει από μόνη της κάποιους πολύτιμους βαθμούς για την συνέχεια.
ΟΙ διακριθέντες πάνω κάτω οι ίδιοι με την προηγούμενη φορά με την διάφορα μόνο ότι αυτή την φορά τον τίτλο του κορυφαίου τον απονείμω στον Κάσο που το παιδί δείχνει ότι έχει κάνει τεραστία βήματα προόδου κ ότι αν καταφέρει να βελτιώσει τα τελειώματα του γρήγορα θα αποτελέσει μεταγραφικό στόχο μεγαλυτέρων ομάδων.
Ο Στεργιανός επίσης εξακολουθεί να δείχνει ότι βρίσκεται σε ανοδική πορεία και πλέον είναι πολύ πιο ώριμος στο παιχνίδι του. Αυτό που πρέπει να βελτιώσει είναι το επιθετικό του παιχνίδι και περιμένω να τον δω να βοηθάει πιο πολύ όταν η ομάδα επιτίθεται από τις πτέρυγες.
Γενικά οι πτέρυγες μας πάλι καλές ήταν καθώς και ο Μπουτζίκος δείχνει ότι ανεβαίνει σιγά αλλά και ο Περπερίδης δείχνει και αυτός φέτος μια σοβαρότητα και σταθερότητα σε αντίθεση με πέρυσι που λογω κυρίως και των πολλών του τραυματισμών ήταν μια του ύψους και μια του βάθους.
Ο Βλασοπουλος επίσης κάλος όσο είχε δυνάμεις….μετά κάπου χάθηκε όπως και πολλοί άλλοι συμπαίκτες του κάπου μετά το 60′.
Το ίδιο και ο Διαμαντόπουλος που όμως δείχνει να είναι απελπιστικά μονός μπροστά και όταν οι γραμμές δεν είναι κοντά (όπως χθες) κάπου χάνεται και είναι αναγκασμένος να γυρίζει πολύ πίσω για να ”βρεθεί” με τους υπόλοιπους.
Τέλος η παρουσία του κόσμου αρκετά ικανοποιητική λογά της ημέρας αλλά και του αντίπαλου αλλά κυρίως λογω της μέτριας εμφάνισης μας την 1η αγωνιστική.
Είπαμε…. ο κόσμος θα γυρίσει μαζικά μόνο όταν η ομάδα αρχίσει να παίζει όμορφο, ελκυστικό ποδόσφαιρο κάτι που μέχρι στιγμής δεν το πρατει.Αυτη την στιγμή στο γήπεδο πάει μόνο ο σκληρός πυρήνας της ΔΟΞΑΣ που βρέξει χιονίσει εκεί θα είναι.
Στους φίλους μας από την Καρδίτσα εύχομαι καλή πορεία αλλά όπως τους είπα και κατ’ιδιαν αφού δεν μας κέρδισαν τώρα δεν πρόκειται να γίνει αυτό ποτέ για τα επόμενα τουλάχιστον 20 χρόνια.
