Η καθημερινή μας σκέψη
Καλημέρα sportdrama.
Εύχομαι καλή επιτυχία στην καινούργια στήλη που σίγουρα αποτελεί μια καινοτομία στην προώθηση του ελευθέρου λόγου και σκέψης. Μας δίνει την ευκαιρία να μπορούμε να εκφράσουμε τις απόψεις μας ελευθέρα χωρίς παρεμβάσεις. Σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι τα καλυτέρα στην καινούργια σας ιδέα.
Το κείμενο μου δεν θα μπορούσε να μην περιστραφεί γύρω από την αγαπημένη μας ομάδα την ΔΟΞΑ. Η ενασχόληση μου με τα διοικητικά της ομάδος θεωρώ πως μου δίνει ένα μικρό δικαίωμα να εκφράσω γρήγορα και περιεκτικά την άποψη μου γύρω από την ομάδα αν και θα μπορούσα να γραφώ ώρες ατέλειωτες.
Πάμε λοιπόν…
Όλοι μας βλέπαμε και απολαμβάναμε την ομάδα μας από τα τσιμέντα του γηπέδου από μικρή ηλικία. Αγωνιούσαμε για την εξέλιξη του αγώνα και ζητούσαμε πάντα την υπέρβαση από την ομάδα μας όντας πιτσιρικάδες και νομίζοντας ότι η νίκη είναι αυτοσκοπός. Για μας δεν χωρούσε στο μυαλό μας οτιδήποτε άλλο. Βλέπετε και το όνομα της είναι ΔΟΞΑ!!! Αυτό από μόνο του ήταν ικανό να μην σε αφήνει να ονειρεύεσαι τίποτα άλλο πλην της νίκης. Όχι ότι τώρα θέλουμε και τίποτα άλλο, αλλά λέμε ότι τότε όλα φάνταζαν ονειρικά.
Τρέχω λίγο την γραφή μου και από το πολύ παρελθόν φτάνω στο πρόσφατο παρελθόν, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία μαζί με μια παρέα Δοξέων με τις ίδιες ανησυχίες, να ασχοληθούμε με τα διοικητικά της ομάδας μας, μέσω του θεσμού του ΓΣ ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ. Όποτε λες ωραία μου δόθηκε και μένα η ευκαιρία να βοηθήσω και εγώ την ομάδα. Θαρρείς και ήταν θεϊκή παραγγελία. Και κάπου εκεί τελειώνει το μυστηριακό πέπλο που υπήρχε μέσα στο μυαλό μου και έρχεται να τα ξεκάνει όλα η σκληρή πραγματικότητα. Κάπου εκεί αρχίζεις και διαπιστώνεις ότι η διάρκεια και η ζωή αυτής της ομάδας είναι ένας διαρκής αγώνας πάλης μεταξύ του κάκου και του καλού, όσο και αν αυτός ο τίτλος φαντάζει χολιγουντιανός. Το καλύτερο απ όλα βεβαία είναι ότι δεν ξέρεις ποιος είναι ο κάλος και ποιος ο κακός. Διαρκείς οι εναλλαγές των ρόλων…
Διαπίστωσα οτι δεν είναι λίγοι εκείνοι που λειτουργούν με γνώμονα το ατομικό τους συμφέρον (πολιτικές φιλοδοξίες, οικονομικές απολαβές, βάλτε και ότι άλλο θέλετε). Μέσα σ αυτήν την δίνη συμφερόντων υπάρχουν και άνθρωποι που πραγματικά λατρεύουν αγαπούν και πονάνε για αυτήν την ομάδα. Είναι οι λεγόμενοι αφανείς ήρωες, οι χαμάληδες, που με την καθημερινή τους προσφορά βοηθούν να σταθεί και να συνεχίσει να υπάρχει ομάδα ΔΟΞΑ ΔΡΑΜΑΣ. Βλέπετε αν δεν υπήρχαν αυτοί, θα ήμασταν έρμαιο του κάθε παραγοντίσκου που με πρόσχημα τα πολλά εκατομμύρια που διαθέτει θα σώσει την ιδέα μας (ΔΟΞΑ)από το ξεμάλλιασμα του προηγούμενου εκατομμυριούχου. Μπορεί αυτές οι νεκραναστάσεις να μην γίνονται αντιληπτές από τον απλό τον φίλαθλο, που και στην τελική ίσως δεν είναι και η δουλειά του. Έχουν όμως την συμπαράσταση εγχώριων υποστηρικτών που τρέχουν ως άλλες «φιλιππινέζες» να σερβίρουν την καινούργια σωτηρία του ενός και μοναδικού εκάστοτε πρόεδρου.
Επειδή πιάνω τον εαυτό μου να πλατειάζει και πρέπει να τελειώνω την επιστολή, έρχομαι στο παρόν.
Ξεκινάει το πρωτάθλημα. Ένα πρωτάθλημα μέσα στο όποιο θα περπατήσει η ομάδα μας με ένα καινούργιο διοικητικό σχήμα σε ένα καινούργιο πείραμα. Διοίκηση πρωτοδικείου. Ιδιοκτήτης άλλος, διοίκηση άλλοι, ή όπως αποκαλέστηκε «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας» !! Είναι ένας όρος ο όποιος φοριέται πολύ στην Ελλάδα τελευταίως. Τέλος πάντων, είναι ένα νέο σχήμα στο οποίο δεν μπορούμε να ασκήσουμε κριτική γιατί τώρα κάνει τα πρώτα βήματα. Εύχομαι καλή επιτυχία στα νέα καθήκοντα, το καινούργιο ΔΣ, αν και με μια πρώτη εντύπωση κάτι δεν μου αρέσει. Στην δική μου προσωπική ηθική δεν θα δεχόμουν να γίνω παράγοντας σε μια ομάδα όπου ο γιος μου είναι παίκτης στο επαγγελματικό ή ημιεπαγγελματικό τμήμα της.
Κάπου εδώ τελειώνω το κείμενο μου με μια αναφορά στο τι θα περίμενα να μου φέρει το μέλλον στη ομάδα μου. Θα περίμενα να βρίσκεται στην φυσική της θέση που είναι η Α’ ΕΘΝΙΚΗ, ένα καινούργιο γήπεδο και μια έξοδο στην Ευρώπη. Ζητώ πολλά? Με τα τωρινά δεδομένα μάλλον ναι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις… Αυτή η ομάδα είναι η μοναδική που μπορεί και αναγεννιέται από την τεφρά της. Ίσως είναι τελικά και η πραγματική αλήθεια. Γι αυτό και την έχουμε σε καθημερινή σκέψη μέσα στο μυαλό μας. Σας ευχαριστώ πολύ που με διαβάσατε.
Με εκτίμηση
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΤΣΑΚΜΑΚΗΣ
