Σάκης Γεωργιάδης

Λίγο πριν την αρχή

Είμαστε μερικές μόνο μέρες πριν την έναρξη της νέας αγωνιστικής σεζόν και για την αγαπημένη μας ομάδα μια ακόμα δύσκολη χρόνια διαφαίνεται στον ορίζοντα. Πότε άλλωστε ίσχυε το αντίθετο?

Μια χρόνια όμως που ταυτόχρονα φαίνεται να χαρακτηρίζεται από μια άγρια ομορφιά και μια γλυκιά πρόκληση να αποδείξουμε πολλά σε όλους αυτούς που μας αμφισβήτησαν και μας ταπείνωσαν άσχετα αν οι συγκεκριμένοι δεν μπορούν να συγκριθούν μαζί μας σε τίποτα αλλά κυρίως σαν άνθρωποι.
Τι εννοώ?

Σε μια μεταβατική περίοδο ο σύλλογος καλείτε να πορευτεί και να επιβιώσει απαλλαγμένος ,έστω και προσωρινά, από την παρουσία-ομηρία ενός ανθρώπου που δίχασε όσο κανένας τον κόσμο της ΔΟΞΑΣ αλλά που κακά τα ψέματα αποτελούσε και τον βασικό χρηματοδότη ή πιο σωστά διαχειριστή του.

Όλο αυτό το οικοδόμημα που ονομάζεται ΔΟΞΑ πατούσε και στηρίζονταν πάνω στα θεμέλια του όποτε η ”φυγή” του μόνο αναταράξεις θα μπορούσε να προκαλέσει.
Τώρα λοιπόν και μετά την ”φυγή” του πρώην πρόεδρου η νέα διοίκηση (πρωτοδικείου) έστω και προσωρινή καλείται αρχικά να αναλάβει αυτή τον ρολό του διαχειριστή και να κάνει σωστή αξιοποίηση των όποιων πόρων εισρεύσουν στα ταμεία του συλλόγου με σύνεση και με τεράστιο αίσθημα ευθύνης απέναντι στους πολυπληθείς φιλάθλους της ομάδος αλλά και την ιστορία του συλλόγου.

Αυτό λοιπόν είναι το μεγάλο στοίχημα της προσωρινής διοίκησης ….η σωστή διαχείριση, η διαφάνεια αποκατάσταση της αξιοπιστίας της ομάδος στα μάτια του απλού φιλάθλου της αλλά και η αποκατάσταση των σχεδίων των οπαδών της που τόσο πολύ διαταράχτηκαν και δοκιμάστηκαν τα τελευταία περίπου δυο χρόνια.
Το αγωνιστικό είναι κατά την άποψη μου δευτερευούσης σημασίας πλέον.

Προέχει η επιβίωση της ομάδος στηριζόμενη στα ”ιδία κεφάλαια” που λένε και στην λογιστική. Και όταν λέω ”ιδία κεφάλαια” δεν εννοώ μόνο τα οικονομικά αλλά και τα κεφάλαια ”οπαδός” και ”κόσμος” της ομάδος… με λίγα λόγια τον ανθρώπινο παράγοντα που πρέπει και αυτός να αξιοποιηθεί στο έπακρο.
Ο κόσμος αισθάνομαι ότι θα αγκαλιάσει την προσπάθεια αυτή που γίνεται παρά την δυσκολία των καιρών μόνο αν πιστεί 100% ότι όλα γίνονται με γνώμονα το καλό της ομάδος αλλά και με απολυτή διαφάνεια.

Πάντως τα πρώτα δείγματα πιστεύω είναι πολύ ενθαρρυντικά.

Απαλλαγμένοι οι περισσότεροι από την άγχος της παρουσίας του πρώην προέδρου είναι διατεθειμένοι ο καθένας όπως και όσο μπορεί να βοηθήσουν το νέο εγχείρημα.

Μπορεί λοιπόν η φετινή χρονιά να φαντάζει Γολγοθάς αλλά ταυτόχρονα όπως προείπα είναι μια πρόκληση για όλους μας.

Άλλωστε αυτή η ομάδα έχει αποδείξει και στο παρελθόν ότι μέσα από τις προκλήσεις ,τα προβλήματα της αλλά ακόμα και μέσα από τις στάχτες της πολλές φορές έχει αναγεννηθεί και έχει μεγαλουργήσει.

Δεν λέω ότι δεν υπάρχουν ακόμα κακώς κείμενα ούτε διαγράφονται από την μνήμη μας τα πρόσφατα γεγονότα ας το πω ευγενικά ”παρεξηγήσεων” που σε αρκετές περιπτώσεις πρωταγωνιστές ήταν μέλη της τωρινής προσωρινής διοίκησης αλλά όλοι οφείλουμε να πάμε παρακάτω για το καλό της ομάδος.
Αντιπάθειες υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν αλλά πρέπει να μείνουν σε προσωπικό επίπεδο και όχι σε επίπεδα που διαταράσσουν την ηρεμία της ομάδος.

Όλοι λοιπόν ας δώσουμε μια ευκαιρία ακόμα όχι σε διοικήσεις και πρόσωπα αλλά στην ιδία την ομάδα.

Η ΔΟΞΑ δεν φταίει σε τίποτα αν κάποιοι την ταλαιπώρησαν αλλά και συνεχίζουν να την ταλαιπωρούν από πόστα θεσμικά ή μη.
Αυτοί θα συνεχίσουν να υπάρχουν στις τάξεις του συλλόγου με διαφορές μορφές.

Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε? Εμείς που θα είμαστε όταν αυτοί οι κάποιοι ξαναπαρουσιαστούν και πιθανόν πάνε να βλάψουν την ομάδα?

Μόνο αν είμαστε παρόντες μπορούμε να αποτρέψουμε δυσάρεστες καταστάσεις πουν πιθανόν θα ξαναβρούμε μπροστά μας.

Δεν προτρέπω κανένα να πάει στο γήπεδο. Τον προτρέπω όμως να κάνει αυτό που του λέει η κάρδια του αφήνοντας στην άκρη εγωισμούς και μικροπρέπειες.

Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο το ξέρουμε όλοι. Μην λέμε πάλι τα ιδία και κουράζουμε.
Αυτό άλλωστε προσπαθώ να κάνω και εγώ, άσχετα αν μερικές φορές δεν τα καταφέρνω…..να αφήσω πίσω μου τα προσωπικά μου πάθη και αντιπάθειες.

Η δίκια μου λοιπόν ασπρόμαυρη κάρδια με διατάζει την Κυριακή αλλά και κάθε φορά που παίζει η καψούρα μου να είμαι κοντά στην ΔΟΞΑΡΑ, να είμαι παρόν σε αυτό που αγαπώ να κάνω από μικρό παιδί.

Να τραγουδώ για πάρτη της.