Στα 17 του, ο Σάββας Σαββας αποφάσισε να αφήσει τη Δράμα για να παίξει επαγγελματικά χάντμπολ στη Γερμανία.
Η χαντμπολική περιπέτεια του Σάββα ξεκίνησε τον περασμένο Μάρτιο. Η θέλησή του να δοκιμάσει την τύχη του στο εξωτερικό ήταν δεδομένη και η απόφασή του απόλυτα συνειδητή. Έκρινε ότι δεν χρειαζόταν την εμπειρία της ελληνικής Α1 και σκέφτηκε ότι θα έπρεπε να δοκιμάσει σε υψηλότερο επίπεδο.
Αξιολόγησε τις προτάσεις που είχε και μία από αυτές ήταν από την Άιντραχτ Χιλντεσχάιμ, στην οποία υπήρχαν και τρεις Έλληνες, οι Τζιμούρτος, Τζούφρας και Χαντζιάρας, που θα τον βοηθούσαν στην προσαρμογή του.
Αποδέχθηκε την πρόταση, πήρε τις ευχές των ανθρώπων της ομάδας του, της Δράμας 1986, και βρέθηκε μόνος του, στα 17 του, σε μία ξένη χώρα για να βιώσει το όνειρό του. Όσο περνάει ο καιρός παίρνει και περισσότερο χρόνο συμμετοχής στην Α2 της Γερμανίας. Παίζει από 10 έως 25 λεπτά ανά αγώνα, έχει σκοράρει ήδη 18 γκολ και παράλληλα δουλεύει πολύ σκληρά στις προπονήσεις.
«Είμαι της άποψης ότι οι ευκαιρίες στη ζωή είναι λίγες και πρέπει να τις αρπάζεις όταν παρουσιάζονται. Στην αρχή ήταν δύσκολα, λόγω και της γλώσσας, αλλά με βοήθησαν πολύ οι Έλληνες της ομάδας, τους οποίους και ευχαριστώ. Παράλληλα, ξεκίνησα να μαθαίνω τη γλώσσα, προκειμένου να συνεχίσω και στο σχολείο. Αυτό που κατάλαβα, είναι ότι σε αυτό το επίπεδο όταν ένας παίκτης έρχεται στην ομάδα με μεταγραφή, τον θεωρούν έτοιμο. Δεν υπάρχουν περιθώρια λάθους ή ελαφρυντικά λόγω ηλικίας, οι απαιτήσεις είναι μεγάλες. Έτσι, με πολύ δουλειά προσπαθώ να ανταποκριθώ», εξηγεί στο Sportsfeed και έτσι ανοίγει η κουβέντα για όσα ζει στη Γερμανία.
«Το άθλημα είναι διαφορετικό, βασίζεται στην ταχυδύναμη. Για να σταθεί κάποιος παίκτης σε αυτό το επίπεδο, πρέπει οπωσδήποτε να παίζει άμυνα, αν δεν το κάνεις, απλώς δεν σε παίρνουν. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν οι συνθήκες και η αθλητική ζωή, σε επαγγελματικά πρότυπα, που κάνουν τη διαφορά. Η διατροφή, τα βάρη, η προπόνηση… Αν είχαμε και στην Ελλάδα τις αντίστοιχες υποδομές και τις αντίστοιχες συνθήκες θα ήμασταν στο ίδιο επίπεδο. Και στην Ελλάδα υπάρχουν αρκετοί προπονητές που ξέρουν τι πρέπει να κάνουν και πώς να βοηθήσουν έναν παίκτη. Αν δεν υπήρχαν, δεν θα έβγαιναν τόσοι σπουδαίοι παίκτες που έκαναν καριέρα στο εξωτερικό. Ο Καρυπίδης, ο Αλβανός, ο Σανίκης με κάποιους προπονητές δούλεψαν στο ξεκίνημά τους», τονίζει.
Για την ηλικία του ο δεξιόχειρας περιφερειακός της Χιλντεσχάιμ, έχει μία ξεχωριστή ωριμότητα και στοχοπροσήλωση. Είναι αποφασισμένος να πρωταγωνιστήσει στο άθλημα που αγαπά και δεν το κρύβει. Αντιλαμβάνεται όμως, ότι η ζωή δεν είναι μόνο χάντμπολ:
«Οι στόχοι είναι κάθε χρόνο να βελτιώνομαι, να έχω ένα καλύτερο επαγγελματικό συμβόλαιο, να πρωταγωνιστήσω σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο. Αλλά παράλληλα θέλω να σπουδάσω κιόλας. Ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται στον αθλητισμό, πρέπει να σκεφτόμαστε την επαγγελματική αποκατάσταση. Δεν ξέρω ακόμη αν θα δώσω πανελλήνιες εξετάσεις ή αν θα επιλέξω μια σχολή στη Γερμανία, όμως είναι δεδομένο ότι θα σπουδάσω. Η οικογένειά μου με στήριξε πολύ στην απόφαση μου, δεν είναι εύκολο να στέλνεις το παιδί σου σε μία ξένη χώρα για να παίξει χάντμπολ, αλλά αυτό που με έκαναν να καταλάβω είναι ότι θα πρέπει να το συνδυάσω με σπουδές».
Πώς είναι όμως, η καθημερινότητα ενός επαγγελματία χαντμπολίστα στη Γερμανία, που πρέπει να συνδυάσει σκληρή δουλειά και σχολείο;
«Η καθημερινή προπόνηση με την ομάδα είναι τετράωρη, δύο ώρες το πρωί και δύο το απόγευμα. Η πρωινή προπόνηση περιλαμβάνει βάρη στο γυμναστήριο τρεις μέρες την εβδομάδα και τις άλλες δύο υπάρχει τρέξιμο. Το απόγευμα η προπόνηση είναι μόνο χάντμπολ, όπως και το Σάββατο, πριν τους αγώνες. Αν φαίνεται πολύς ο όγκος, θα σας πω ότι απλά δεν είναι αρκετός, δεν φτάνει για τίποτα. Κάθε αθλητής πρέπει να κάνει και ατομικές προπονήσεις για να αντεπεξέλθει. Τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα θα κάνω ατομική προπόνηση, αφού ζητήσω τη συμβουλή των προπονητών μου για το ασκησιολόγιο. Το σημαντικό, όμως είναι ότι αυτά μπορώ να τα κάνω παράλληλα με το σχολείο, ενώ στην Ελλάδα δεν θα μπορούσα λόγω του τρόπου που λειτουργεί το σύστημα με τα φροντιστήρια κλπ. Αυτός νομίζω ότι είναι και ο λόγος που ενώ στις μικρές ηλικίες τα πάμε καλά ως ελληνικό χάντμπολ, στη συνέχεια κάπου το χάνουμε», θα πει.
Προς το παρόν, η πιο κοντινή πρόκληση για τον 17χρονο Δραμινό, είναι με την Εθνική ομάδα των νέων, που στις 9 και 11 του μήνα θα παίξει στο Άργος την πρόκριση στην τελική φάση του παγκοσμίου πρωταθλήματος, κόντρα στα Νησιά Φερόε και στη Σερβία.
«Στην Εθνική ομάδα είμαστε μια οικογένεια, το κλίμα είναι άψογο. Η έδρα, το πάθος, η θέληση είναι τα όπλα μας και αγωνιστικά θα προσπαθήσουμε να βγάλουμε ότι καλύτερο μπορούμε. Η δική μας η ομάδα έδειξε τις δυνατότητές της πέρσι, όταν νίκησε στα Σκόπια την Ισλανδία και την Ιταλία. Δεν έχουμε άγχος διότι γνωρίζουμε ότι το φαβορί είναι οι Σέρβοι. Ας αγχωθούν αυτοί… »
ΗΛΙΑΣ ΤΑΤΑΛΑΣ
