Κακό ξεκίνημα που πρέπει να διορθωθεί άμεσα
Αν και το ξεκίνημα της πρεμιέρας στα πρώτα του αγωνιστικά λεπτά συνοδεύονταν με τους καλύτερους οιωνούς, τελικά πολύ γρήγορα το σκηνικό αντιστράφηκε, και στην συνέχεια η αναμέτρηση με την Καλλιθέα, κατέληξε στην απογοήτευση που φέρνει μια ήττα.
Μια ήττα που γίνεται ακόμη πιο οδυνηρή όταν αφορά το πρώτο βήμα στο πρωτάθλημα, αν φυσικά στην λογική ότι «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» κάποια πράγματα μπορούν να χαρακτηρίσουν πρόσωπα και καταστάσεις για την συνέχεια.
Η Δόξα που έχει δηλώσει ομάδα πρωταθλητισμού, έχασε από μια Καλλιθέα που ικανοποίησε με πολλά από τα στοιχεία της . Έχασε γιατί μίλησε ο άγραφος νόμος του ποδοσφαίρου, όπου όταν χάνεις κάποιες κλασικές και κραυγαλέες ευκαιρίες και δεν μπορείς να γυρίσεις ένα παιχνίδι , τότε είσαι άξιος της μοίρας σου!
Η ομάδα των «μαυραετών» γνώρισε αυτή την ήττα για δύο βασικούς λόγους. Είχε κραυγαλέες αδυναμίες και ατυχία όταν της δόθηκαν οι ευκαιρίες να πετύχει την ανατροπή, αφού οι παίκτες της «κατάφεραν» να χάσουν τριπλές προσπάθειες από αυτές που λες ότι «δεν χάνονται».
Το θέμα τώρα είναι τι θα άλλαζε αν καρποφορούσαν αυτές οι ευκαιρίες και είχαμε αλλαγή του τελικού σκηνικού. Η απάντηση είναι ότι θα έμπαιναν στο βαθμολογικό σακούλι της Δόξας τρεις ωραιότατοι βαθμοί αλλά από την άλλη, ουσιαστικά για λίγο, θα κουκουλώνονταν τα αγωνιστικά της προβλήματα.
Βέβαια η ουσία είναι οι βαθμοί, αλλά αν μια φορά το πετύχεις κάτι τέτοιο, ίσως να το κάνεις και δεύτερη, αλλά δεν θα μπορέσεις να το κάνεις και τρίτη, όταν δεν θα έχεις τις προϋποθέσεις.
Αδυναμίες πολλές!!!
Η Δόξα με την αγωνιστική της παρουσία, ενίσχυσε την εντύπωση, ότι αυτό που δεν έδειχνε να πάει καλά στα τελευταία φιλικά, ήταν κάτι που δεν απείχε από την πραγματική αγωνιστική εικόνα της ομάδας, η οποία δεν ικανοποιούσε αλλά αντίθετα προβλημάτιζε.
Ίσως με μια πρώτη σκέψη να φαντάζει άδικη η όποια κριτική πάνω στην πρώτη «ατυχία», ωστόσο ακόμη και εκεί κανείς δεν μπορεί να υποστηρίζει, ότι δεν υπάρχει χώρος για κρίσεις και σκέψεις, που αφορούν την συνέχεια. Άλλωστε η πρόληψη είναι πάντα προτιμότερη από την καταστολή.
Η Δόξα πέρα λοιπόν από την ατυχία είχε κραυγαλέες αδυναμίες, που όσο κυλούσε ο αγωνιστικός χρόνος γίνονταν και πιο έντονες. Αρχικά η αμυντική γραμμή δεν είχε καμιά σχέση με την γνωστή κλασική συνταγή του Σούλη Παπαδόπουλου που φημίζεται για τις «γρανιτένιες» άμυνες που χτίζει. Ο Γουμάγιας στις φάσεις των γκολ έχει μερίδιο ευθύνης. Όμως η αμυντική του διάταξη ήταν αυτή που δεν τον «στήριξε» όσο έπρεπε. Ο Σικαλιάς πάλευε με τα κύματα απέναντι στο «θηρίο» τον Φαρινόλα που ήταν ο κορυφαίος των αντιπάλων. Η είσοδος του Αγτζίδη βελτίωσε την κατάσταση καθώς ήταν πιο ξεκούραστος απέναντι στον ιταλό που από ένα σημείο και μετά άρχισε να κουράζεται, αλλά παρέμεινε μέχρι τέλους μια σημαντική απειλή που δεν εξουδετερώθηκε. Αργοί και αναποτελεσματικοί οι δύο κεντρικοί αμυντικοί με τον Μπάρος σε χειρότερη μοίρα, σε βαθμό που η επιστροφή του σκληροτράχηλου Κοντεόν (φωτό) και η απευθείας χρησιμοποίηση του να φαντάζει σαν επιτακτική ανάγκη. Ο Περπερίδης από την άλλη πλευρά πάλευε να διασωθεί.
Όμως αν η άμυνα ήταν σε κακή κατάσταση, το κέντρο ήταν ακόμη πιο απογοητευτικό. Ο Ταραλίδης πάλευε μέσα στον κύκλο του κέντρου, ο Ιντζόγλου φλυαρούσε και δεν είχε επιστροφές και ο Ρούσεφ όταν πλέον οπισθοχώρησε για να παίρνει μπάλες, τότε ήταν που η ομάδα έδειξε κυριολεκτικά ξεκομμένη στα δύο.
Μπροστά ο Καμινιώτης ήταν σφηνωμένος ανάμεσα στα αντίπαλα κεντρικά μπακ και «σκεπασμένος» από τον Αρβανίτη. Ο Πουλάκος που τον αντικατέστησε ήταν μία από τα ίδια, αφού βγήκε ένα βαρύ κορμί και μπήκε κάτι αντίστοιχο. Αλλά και η είσοδος του Θάνου δεν έφερε πολλά περισσότερα μιας και ο παίκτης παραμένει ανέτοιμος και συνείσφερε περισσότερο με την εμπειρία του. Αντίθετα τα δύο ακραία χαφ, Κάπελ και Σοϊλέδης, ήταν αυτοί που μπορούμε να πούμε ότι έδωσαν τα περισσότερα θετικά σημεία. Ωστόσο περιορίστηκαν κατά κύριο λόγο σε ατομικές μονομαχίες καθώς η ομαδική λειτουργία της ομάδας ήταν στα χαμηλά και οι αυτοματισμοί αναζητούνταν εναγωνίως…
Συνολικά το χαρακτηριστικό στην εικόνα της ομάδας ήταν ότι οι τρεις γραμμές της ήταν αποκομμένες μεταξύ τους με μεγάλη απώλεια συνοχής.
Η Καλλιθέα
Απέναντι υπήρχε μια Καλλιθέα καλά στημένη, καλά διαβασμένη με τον Αρβανίτη πίσω να είναι ένας προπονητής μέσα στην ενδεκάδα που καθοδηγούσε εξαιρετικά, έχοντας μπροστά του παίκτες ουσίας όπως ο Ντα Σίλβα και ο Ντακόλ. Μια ομάδα που έχει ένα μεγάλο συγκριτικό αποτέλεσμα σε σχέση με την Δόξα. Είναι μια ομάδα που πέρσι είχε μια πολύ καλή παρουσία αφού έφτασε στα πλέι οφ και από εκείνο το σύνολο κράτησε τον βασικό του κορμό και τον ίδιο προπονητή. Έτσι ώστε το μόνο που χρειαζόταν ήταν προσθήκες και φυσική κατάσταση. Αυτονόητα πράγματα!!!
Γιατί λοιπόν να μην την κατατάξουμε στις καλές ομάδες της κατηγορίας όπου μέσα στο αττικό λεκανοπέδιο θα έχουν μια εξαιρετική έδρα;
Ηρεμία και ψυχραιμία
Εν κατακλείδι το παιχνίδι αυτό είναι πλέον παρελθόν. Η ομάδα συνεχίζει και μπροστά υπάρχει ένας ανεπανάληπτος ανήφορος. Σε ελάχιστα εικοσιτετράωρα ακολουθεί το δεύτερο παιχνίδι μέσα στην έδρα του «ξεκούραστου» Εργοτέλη για το οποίο ο Παπαδόπουλος και ο Ταραλίδης έδωσαν το σύνθημα για το διπλό και το ρεφάρισμα της απώλειας. Ο Παπαδόπουλος είναι μετρ στην ανύψωση του ηθικού των παικτών του και με την απαραίτητη ηρεμία πολλά μπορούν να διορθωθούν άμεσα. Άλλωστε η καλή διαχείριση μιας ήττας μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική από μια νίκη!
Φωνή λαού… οργή Θεού!!!
Μερικά λεπτά πριν το ξεκίνημα του αγώνα, οι οργανωμένοι φίλαθλοι της Δόξας έκαναν την κίνηση τους παραβιάζοντας την πόρτα της Θύρας 4. Ήταν μια κίνηση αναμενόμενη αφού η αντίδραση θεωρούνταν δεδομένη και ίσως έτσι έγινε η πιο αποτελεσματική εκτόνωση μιας δύσκολης κατάστασης. Ήταν σαφώς προτιμότερο σε τελική ανάλυση αυτό που έγινε, από το να υπάρχει μια αντίδραση και να υποβόσκει στους χώρους έξω από γήπεδο. Ο κόσμος μπήκε στην φυσική του θέση και από εκεί έκανε αυτό ξέρει καλά να κάνει. Στήριξε την ομάδα χωρίς παρατράγουδα και πραγματικά έδωσε ρυθμό στο παιχνίδι. Μάλιστα τα διαστήματα που δεν ακούγονταν, η εικόνα του γηπέδου ήταν απογοητευτική. Το πιο όμορφο ήταν στο τέλος όπου χειροκρότησαν τους παίκτες για την προσπάθεια τους με το σύνθημα «Δόξα θυμήσου μια ζωή μαζί σου»!!!
Βέβαια το άνοιγμα της Θύρας με το …στανιό, ήταν μια κίνηση και μια λύση της στιγμής. Το πρόβλημα υπάρχει, παραμένει και πρέπει να λυθεί ΑΜΕΣΑ!!! Και σε αυτό τον πρώτο λόγο τον έχει ο ίδιος ο Θανάσης Σάμιος που κρατάει την κόντρα ενεργή. Σε τέτοιες περιπτώσεις η διαχείριση είναι προς όφελος όλων και πρωτίστως υπέρ της ομάδας.
Ερώτηση
Από πέρσι στο τελείωμα του πρωταθλήματος ακούστηκε ότι υπήρχε μια συμφωνία μεταξύ ΠΑΕ Ολυμπιακού και ΠΑΕ Δόξας σύμφωνα με την οποία στην περίπτωση που οι Βάντερσον και Λεάντρο δεν συμπλήρωναν κάποιο συγκεκριμένο αριθμό συμμετοχών με την φανέλα της Δόξας θα υπήρχε οικονομική ρήτρα σε βάρος της δραμινής ΠΑΕ. Το θέμα δεν είχε συνέχεια τότε. Ωστόσο όπως ακούγεται, τις τελευταίες μέρες το θέμα ξαναβγήκε στο προσκήνιο, μετά την εξέλιξη που υπήρξε στο θέμα Ηλιάδη, για τον οποίο η ΠΑΕ του Πειραιά πλήρωσε στον Γ.Σ. Δόξα -στον οποίο άνηκε ο ποδοσφαιριστής-, ποσό 35.000 τα οποία κατέληξαν στην ΔΕΗ για τον ηλεκτροφωτισμό. Κάπου στην πορεία, κάτι δεν έγινε όπως ίσως θα έπρεπε, με αποτέλεσμα όπως λέγεται, να ενοχληθούν κάποια «αδέρφια» στο μεγάλο λιμάνι και να ενεργοποιήσουν και πάλι την ιστορία με τις ρήτρες.
Τελικά τι συμβαίνει με το θέμα αυτό, γιατί είναι εντελώς «άκομψο» να πληρώσει «ραφτικά» η Δόξα για δύο παίκτες που αυτό που πρόσφεραν ήταν πιο πολύ «ανακατωσούρα»;
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΑΡΑΣ
span style=
ι στο τελείωμα του πρωταθλήματος ακούστηκε ότι υπήρχε μια συμφωνία μεταξύ ΠΑΕ Ολυμπιακού και ΠΑΕ Δόξας σύμφωνα με την οποία στην περίπτωση που οι Βάντερσον και Λεάντρο δεν συμπλήρωναν κάποιο συγκεκριμένο αριθμό συμμετοχών με την φανέλα της Δόξας θα υπήρχε οικονομική ρήτρα σε βάρος της δραμινής ΠΑΕ. Το θέμα δεν είχε συνέχεια τότε. Ωστόσο όπως ακούγεται, τις τελευταίες μέρες το θέμα ξαναβγήκε στο προσκήνιο, μετά την εξέλιξη που υπήρξε στο θέμα Ηλιάδη, για τον οποίο η ΠΑΕ του Πειραιά πλήρωσε στον Γ.Σ. Δόξα -στον οποίο άνηκε ο ποδοσφαιριστής-, ποσό 35.000 τα οποία κατέληξαν στην ΔΕΗ για τον ηλεκτροφωτισμό. Κάπου στην πορεία, κάτι δεν έγινε όπως ίσως θα έπρεπε, με αποτέλεσμα όπως λέγεται, να ενοχληθούν κάποια «αδέρφια» στο μεγάλο λιμάνι και να ενεργοποιήσουν και πάλι την ιστορία με τις ρήτρες. KAPPEL
