«Υποκλίνομαι στην αγάπη που μου έδωσε ο κόσμος της Δράμας και τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου»
-Αφού εξάντλησε και την τελευταία ελπίδα να συνεχίσει για άλλη μια χρονιά στην Δόξα, ο Παναγιώτης Τζαναβάρας αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στην Νίκη Βόλου. Η επιμονή του προέδρου της Θεσσαλικής ομάδας και η εμπιστοσύνη που του έδειξε, ήταν ουσιαστικά η αναγνώριση για το έργο που παρουσίασε στην Δόξα. Ένα έργο και μια δουλειά, την ποιότητα της οποίας είδε όλη η κατηγορία και πρώτος ο Πάτσης ήταν αυτός που κινήθηκε πιο γρήγορα και αποφασιστικά, μιας και ο κορίνθιος τεχνικός τον έπεισε ότι είναι ο άνθρωπος που χρειάζεται στο τιμόνι των «μπλε», για να κάνουν πρωταθλητισμό με σταθερές βάσεις.
Μπορεί οι δρόμοι του Τζαναβάρα και της Δόξας να χώρισαν, όμως η κοινή τους πορεία δημιούργησε δυνατά συναισθήματα, βγαλμένα μέσα από έντονες χαρές και λύπες και ποδοσφαιρικά βιώματα, από αυτά που μένουν ανεξίτηλα στην μνήμη. Για όλα αυτά που έζησε στην Δράμα, για την αγάπη και την εμπιστοσύνη των δοξαίων, ο κορίνθιος προπονητής έχει μόνο καλά λόγια πει και μνήμες να τις κουβαλάει μαζί του στη συνέχεια της καριέρας του.
Η ανάγκη για μια κατάθεση όλων αυτών των συναισθημάτων, ήταν αυτή που οδήγησε την κουβέντα μας, λίγες μέρες αφότου άφησε την Δράμα και μετακόμισε στον Βόλο.
Παρακολουθείς τις σημερινές εξελίξεις στην Δόξα;
«Φυσικά! Υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν μπορείς να τα προσπεράσεις από την μια στιγμή στην άλλη. Οι μήνες που πέρασα στην Δόξα και στην Δράμα είναι το πιο έντονο κομμάτι της μέχρι τώρα καριέρας μου στην προπονητική. Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα που ανέλαβα ανεβαίνοντας σε μια πόλη που πήγαινα για πρώτη φορά χωρίς να ξέρω τις ιδιαιτερότητες της και πιστεύω ότι με τον τρόπο μου το κέρδισα. Φεύγοντας όμως πήρα μαζί μου πολλά και προπάντων μια αξέχαστη εμπειρία. Ένα αξέχαστο ταξίδι μέσα στο μαγικό κόσμο του ποδοσφαίρου, το οποίο θέλω να συνεχίσω στην Νίκη Βόλου. Μια ομάδα που απ‘ότι βλέπω μέχρι στιγμής έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες που όμως δεν απέχουν πολύ από αυτές της Δόξας. Έφυγα από μια ομάδα αναμφισβήτητα ιστορική και πήγα σε μια άλλη με την δική της ξεχωριστή ιστορία, που εκπροσωπεί ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου της Μαγνησίας και κυρίως το προσφυγικό στοιχείο.
Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η αβεβαιότητα που υπάρχει τώρα στην Δόξα θα πάρει πολύ σύντομα ένα τέλος και η ομάδα θα βρει το δρόμο που της αξίζει. Το λέω, το πιστεύω, το εύχομαι! Υπάρχει μια πίεση στην Δόξα, που βγαίνει μέσα από την ομάδα αλλά και από τον κόσμο της γιατί απλά είναι η Δόξα».
Ωστόσο εκεί που είσαι πλέον η πίεση θα είναι μεγαλύτερη… τουλάχιστον έτσι δείχνουν τα πράγματα…
«Πιστεύεις ότι με τρομάζει η πίεση; Λίγη πίεση είχα όταν ήρθα για πρώτη φορά στην Δράμα; Μου το έλεγαν οι ίδιοι οι φίλαθλοιότι ήθελαν να κερδίσω την εμπιστοσύνη γιατι περίμεναν έναν μεγάλο όνομα από την σούπερ λίγκα. Και έπρεπε να ανέβω και μέσα σε ελάχιστο χρόνο να τους πείσω, όλους αυτούς που με αμφισβητούσαν, ότι το μόνο που χρειαζόμουν είναι χρόνος για να μπορέσω να δουλέψω. Βρήκα μια ομάδα με τεράστια προβλήματα και άλλη τόση αμφισβήτηση. Και έπρεπε όσο γινόταν πιο γρήγορα, να μπουν όλα σε μια σειρά και να παλέψουμε για τους στόχους της ομάδας, που την ημέρα που πήγα έδειχναν χαμένοι. Είναι δύσκολο το φορτίο όταν το αναλαμβάνεις κάτω από τέτοιες συνθήκες».
Το φοβήθηκες;
«Η κατάσταση που βρήκα στην αρχή ήταν πολύ δύσκολη. Μετά από τέσσερα παιχνίδια με ένα βαθμό ήρθε η νίκη επί της Επανομής με τον Αντώνη στον πάγκο. Καθόμουν στην κερκίδα μαζί με τον Δημήτρη τον Καραγιαννίδη και βλέποντας το παιχνίδι, έβλεπα ότι υπήρχαν τόσα πολλά πράγματα που έπρεπε να διορθωθούν, που στην ουσία ήταν σαν να ξεκινάμε από την αρχή. Οι επιλογές που είχα ήταν συγκεκριμένες. Αυτό το υλικό και αυτοί οι στόχοι. Να ανασυνταχτεί η ομάδα για να μην έχουμε τα χειρότερα. Έπρεπε να το παλέψουμε όλοι. Δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Η πόλη και ο κόσμος της ήταν πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Αγωνιούσαν. Η πορεία της ομάδας, η κατάσταση της, αφορά όλους τους φιλάθλους. Την αγαπάνε σε βαθμό λατρείας. Είναι φοβερό και μόνο να το διαισθάνεσαι. Ακόμη περισσότερο να το ζεις, στο παιχνίδι μέσα, στην προπόνηση, στους δρόμους της πόλης. Είναι όμως γεγονός ότι είναι ένας κόσμος που ξέρει από ποδόσφαιρο, ξέρει να βλέπει, θέλει το καλό θέαμα και το επιβραβεύει».
Ήρθε το επεισόδιο μετά την επιστροφή από το Κορδελιό. Τι σε οδήγησε να πας και να μιλήσεις με τους φιλάθλους που περίμεναν την αποστολή;
«Τα προβλήματα της ομάδας ήταν τόσα πολλά που το κύπελλο ήταν μια περιττή πολυτέλεια. Ουσιαστικά δεν μας ενδιέφερε το αποτέλεσμα. Αν ήταν κάτι που ήθελα να δω, αυτό ήταν η αγωνιστική εικόνα κάποιων παικτών, πέρα από αυτό που έβλεπα στην προπόνηση. Αυτό με ενδιέφερε και αυτό έκανα. Έδωσα σε κάποιους την δυνατότητα να μου δείξουν μέσα στο γήπεδο αν αξίζουν μια θέση στην ενδεκάδα. Είχα και από τον πρόεδρο την εντολή να το κάνω. Κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν και κάποιοι όχι. Η ήττα και ο αποκλεισμός δεν θα πω ότι μας ήταν αδιάφορα, γιατί σε ομάδες με την ιστορία της Δόξας, ποτέ μια ήττα δεν είναι αδιάφορη. Πόσο μάλλον όταν είναι μέσα σε ένα συνεχόμενο σερί αρνητικών αποτελεσμάτων και απόδοσης. Οι φίλαθλοι είναι λογικό να αντιδρούν. Είχαμε ενημερωθεί πάνω στο λεωφορείο πριν φτάσουμε ότι υπήρχε συγκεντρωμένος κόσμος στο γήπεδο που μας περίμενε. Όταν φτάσαμε και είδα ότι το πράγμα έπαιρνε στραβό δρόμο, λειτούργησα τελείως με το ένστικτο. Πήγα και τους μίλησα για αυτά που είχα ζήσει μέχρι τότε. Είπαμε αλήθειες… Τους αισθάνθηκα και με αισθάνθηκαν. Ήταν αυτό που έπρεπε να γίνει. Είναι κάποια πράγματα που ο κόσμος δικαιούται να τα ξέρει και πρέπει με κάποιο τρόπο να του τα λέμε».
Τα πράγματα έστρωσαν και ήρθε το καλό σερί με το αήττητο 13αρι. Αλλά εκεί που άναψε η σπίθα δεν μπόρεσε να κρατήσει περισσότερο. Δεν ενισχύθηκε το ρόστερ και ακούστηκε για μια κόντρα με τον Σάμιο.
«Η ομάδα δεν είχε το βάθος που της χρειαζόταν. Είχα ζητήσει από τον πρόεδρο να μας ενισχύσει το ρόστερ, στο μέτρο φυσικά που μπορεί ο προπονητής να επιβληθεί στο πορτοφόλι του προέδρου. Δεν έγινε αυτό που έπρεπε και η ομάδα δεν είχε βάθος στον πάγκο για να αντέξει στις απαιτήσεις των σαράντα αγωνιστικών. Πρέπει να τονίσω ότι η ομάδα δεν είχε γκρίνιες από οικονομικά προβλήματα όπως συνέβαινε σε πολλές από τις άλλες ομάδες. Ή συνεργασία μου με τον Σάμιο πέρασε από σαράντα κύματα, όπως και με τον Κασδοβασίλη αλλά στο τέλος χωρίσαμε χωρίς να υπάρχει κάτι που να στιγματίσει την συνεργασία μας. Άλλωστε ήμαστε επαγγελματίες και πρέπει να μας χαρακτηρίζει ο επαγγελματισμός σε θέματα συνεργασιών. Το αρνητικό με τον πρόεδρο ήταν ότι δεν πίστευε ότι η ομάδα μπορούσε να κάνει την υπέρβαση της. Μοιραία δεν είχε διάθεση να πληρώσει για ενίσχυση, δεν τον ενδιέφερε και το ξέραμε, δεν το έκρυβε. Προβλήματα υπήρχαν αλλά δεν χρειαζόταν να τα βγάλουμε προς τα έξω. Η δουλειά και η υπομονή είναι αυτά που θα δώσουν προς τα έξω τις απαντήσεις που πρέπει. Προσωπικά δεν μίλησα τότε ή μάλλον είπα αυτά που έπρεπε να πω. Για τα υπόλοιπα μίλησε η δουλειά μας από μόνη της. Με το υλικό που είχαμε και τις συνθήκες που δουλέψαμε και το αποτέλεσμα που δημιουργήσαμε».
Αν θα μπορούσες να άλλαζες κάτι άμεσα στην Δόξα τι θα έβαζες στην προτεραιότητα;
«Για μένα σε κάθε ομάδα που δουλεύω προτεραιότητα έχουν η σωστή οργάνωση και αγωνιστική νοοτροπία. Όταν μια ομάδα είναι οργανωμένη έχει πολύ λιγότερα προβλήματα να αντιμετωπίσει. Και στην Δόξα η οργάνωση ήταν ένα βασικό πρόβλημα. Δεν είχαμε μέρος να προπονηθούμε και τρέχαμε σαν τους τσιγγάνους από εδώ και από εκεί. Δεν ξέραμε το πρωί που θα προπονηθούμε το απόγευμα και έστω την ύστατη στιγμή ο Αντώνης (Κασδοβασίλης) έβρισκε την λύση. Ξέρω ότι αυτό το θέμα το είχαν και οι προκάτοχοι μου. Αυτό σημαίνει ότι είναι ένα χρονίζον πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. Από τα πρώτα πράγματα που ζήτησα από τον κ. Πάτση ήταν να εξασφαλίσει στην ομάδα άρτιες συνθήκες προπόνησης. Είναι βασικό θέμα, δεν γίνεται αλλιώς και προς τιμήν του βλέπω ότι κάνει ότι μπορεί για να μου δώσει λύσεις. Υπάρχουν αυτά τα ζητήματα καλής οργάνωσης που δίνουν στον ποδοσφαιριστή το αίσθημα ασφάλειας που χρειάζεται μέσα στην ομάδα του. Τον ρουχισμό του, τον γιατρό του, τους μασέρ του. Πράγματα που δεν επιτρέπεται να λείπουν από μια καλά οργανωμένη ομάδα που έχει στόχους σοβαρούς.
Με τον τρόπο αυτό μπορείς να δώσεις στην ομάδα σωστή αγωνιστική νοοτροπία. Το μέταλλο του νικητή. Βέβαια αυτό δεν γίνεται από την μια στιγμή στην άλλη. Θέλει χρόνο, κόπο, προϋποθέσεις και κυρίως πολύ δουλειά. Δεν θα ξεχάσω στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό όπου μπορεί να χάσαμε αλλά ο κόσμος μας χειροκρότησε γιατί είδε την προσπάθεια και το πάθος. Βάλαμε την μπάλα κάτω και παίξαμε καλό ποδόσφαιρο. Είχαμε αυτό το μέταλλο αλλά δεν είχαμε την τύχη με το μέρος μας. Όμως ο κόσμος της ομάδας που ξέρει να βλέπει ποδόσφαιρο χειροκρότησε αυτό που είδε».
Εκτός από αυτό το παιχνίδι ποιο άλλο σου έχει μείνει στην μνήμη;
«Για μένα το πιο καταλυτικής μορφής παιχνίδι ήταν αυτό με τον Απόλλωνα στην Δράμα. Δεν δικαιούμασταν να χάσουμε. Ήταν ένα παιχνίδι καθοριστικό βαθμολογικά για την συνέχεια. Χάσαμε δύο δοκάρια, ένα πέναλτι και ένα παιχνίδι που θα μπορούσαμε να το είχαμε κερδίσει και να μπούμε για καλά στην διεκδίκηση της ανόδου. Αυτό που εμείς χάσαμε, το κέρδισε η αθηναϊκή ομάδα που από εκείνο το παιχνίδι και μετά σταθεροποιήθηκε στην πρώτη τριάδα. Επίσης και το παιχνίδι με τον Εργοτέλη το χάρηκα γιατί κερδίσαμε στην έδρα μας κόντρα σε κάθε προγνωστικό που μας ήθελε να χάνουμε από τους πρωτοπόρους».
Ο κόσμος σε χειροκρότησε σε πολλά παιχνίδια. Τι σήμανε για σένα αυτή η αναγνώριση;
«Καταξίωση στις καρδιές τους. Αυτός ήταν ο λόγος που εξάντλησα κάθε περίπτωση παραμονής. Όταν έχεις στα χέρια σου μια τόσο αξιόλογη πρόταση σαν αυτή που μου έκανε η νέα μου ομάδα, τότε δεν το πολυσκέφτεσαι. Ωστόσο επειδή δέθηκα με την Δόξα και τον κόσμο της και για να έχω ήσυχη την συνείδηση μου αποφάσισα να φύγω όταν είδα ότι πλέον δεν υπήρχε η προοπτική που ήθελα για να μείνω. Αυτή την προοπτική που μου έδωσε η Νίκη και ο κ. Πάτσης.
Ακόμη και σήμερα που μιλάμε συνεχίζω να δέχομαι τηλέφωνα από φίλους από την Δράμα που μου δίνουν τις ευχές τους για να πετύχω στο έργο μου στην Νίκη και παράλληλα μου λένε ότι με περιμένουν να επιστρέψω σύντομα στην Δράμα. Τι να πω… Είναι ένας κόσμος σε μια πόλη γλυκιά, ευγενική, φιλότιμη και με κώδικα συμπεριφοράς. Θα φανεί σε κάποιους αστείο αλλά θέλω να το καταθέσω. Με έκανε εντύπωση ότι πας να περάσεις στον δρόμο και τα αυτοκίνητα σταματούν για να περάσει ο πεζός!
Πως λοιπόν να μην υποκλιθώ σε αυτόν τον κόσμο, σε αυτήν την συμπεριφορά, σε αυτήν την αγάπη που μου έδειξε και να μην πω για χιλιοστή φορά μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου ένα τεράστιο ευχαριστώ για όλα»!!!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΑΡΑΣ
