στο τιμόνι των ¨μαυραετών” !!!
Πέρασαν ακριβώς δύο χρόνια από το ξεκίνημα του Φλεβάρη, το 2010, όταν στο ημίχρονο της αναμέτρησης με το Διαγόρα, έσκασε η είδηση για τον εφοπλιστή από την Αθήνα, που ενδιαφέρεται να πάρει την Δόξα.
Από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά στην υπάρχουσα εικόνα μέσα στο στρατόπεδο των «μαυραετών» και ένας απολογισμός έχει πάντα ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Πέρασαν λοιπόν δύο χρόνια, από την ημέρα που ο κόσμος της Δόξας πίστεψε ότι είχε βρει στο πρόσωπο του Θανάση Σάμιου, τον εύρωστο οικονομικά παράγοντα, που θα ανηφορήσει στην Δράμα και θα πραγματώσει το όνειρο της κραταιής και υπολογίσιμης απ’ όλους ομάδας, που θα επανακτήσει τον σεβασμό και την αποδοχή της ποδοσφαιρικής Ελλάδας.
Οι πυρσοί άναψαν και έλαμψαν στην υποδοχή του, πέντε μέρες μετά, μαζί με τις προσδοκίες που και ο ίδιος ο πειραιώτης παράγοντας έθρεψε με τις εξαγγελίες του, μιλώντας στον κόσμο από τα σκαλιά της ΠΑΕ ή μέσα από τα μ.μ.ε. που έσπευσαν να καλύψουν το γεγονός, ανταποκρινόμενα στο κλίμα άκρατης αισιοδοξίας που είχε δημιουργηθεί.
Λόγια πολλά, λόγια μεγάλα, με άφθονες υποσχέσεις, ακούστηκαν πολλά. Ο κόσμος πίστεψε ότι βρήκε τον Καστρινό του σήμερα. Κανένας δεν ξεχνά τα σήριαλ που έπαιξαν πάνω στην αγάπη, την υπομονή και την ανοχή του κόσμου.
Από την ιστορία των προπονητικών κέντρων των λεωφορείων με το σήμα της ΠΑΕ μέχρι το ευρωπαϊκών προδιαγραφών γήπεδο και κάπου ενδιάμεσα το … «Ράδιο Δόξα» !!! Και πώς να μην τα θυμάται κανείς όλα αυτά και να μην γελά με το πιο πικρό χαμόγελο απογοήτευσης.
Μια πρώτη δικαιολογία που ακούστηκε, είναι ότι κανείς από όλους εκείνους που με το καλημέρα στην πόλη έταξαν λαγούς και πετραχήλια, δεν έκανε πράξη τα λόγια του. Κανείς δεν το αμφισβητεί… Άλλωστε χρόνια τώρα οι πολιτικοί του τόπου είναι «μέγιστοι» στο παιχνίδι των υποσχέσεων. Το λάθος όμως είναι διπλό. Πρώτον γιατί ποτέ ένας έξυπνος επιχειρηματίας δεν επιτρέπεται να βασίζεται σε υποσχέσεις πολιτικών παραγόντων και δεύτερον γιατί στην συνέχεια δεν τους παρέδωσε στην κρίση του κόσμου. Και για να τα λέμε όλα, δεν ήταν μόνο πολιτικοί. Ήταν και παράγοντες μέσα από την ομάδα ή γύρω από αυτήν που έτρεξαν να καρπωθούν …μερίδιο της λεζάντας μιας και ο τηλεοπτικός και ο φωτογραφικός φακός έχουν πάντα την δική τους …ιδιαίτερη γλύκα.
Στην αρχή όλοι –ο καθένας για το δικό του λόγο- στήριξαν. Όμως πραγματικά σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα όλοι αυτοί άρχισαν να φεύγουν από το πλευρό του και να στέκονται απέναντι με απρόσμενα κριτική στάση. Αποτέλεσμα σήμερα να έχει μείνει τραγικά μόνος, με ελάχιστα στηρίγματα που υπάρχουν ακόμη είτε γιατί έχουν ατομικές βλέψεις είτε γιατί θρέφονται και θρέφουν την ανασφάλεια της φυγής του προέδρου της ΠΑΕ.
Βασικό γνώρισμα κάθε ηγέτη είναι να ενώνει τις αντίρροπες δυνάμεις και να τις δρομολογεί έτσι ώστε να λειτουργούν για το κοινό καλό, στην προκειμένη περίπτωση για το καλό της Δόξας. Κάτι τέτοιο για τον Σάμιο δεν ισχύει. Δυστυχώς σήμερα οι λίγοι που τον στηρίζουν είναι απέναντι στους πολλούς που του ασκούν σκληρή κριτική. Κριτική, που κάποιοι την χαρακτηρίζουν «ανέξοδη» και έχουν δίκαιο. Ωστόσο κανείς τους δεν μπορεί να την απαγορεύσει, όταν απευθύνεται σε κάποιον που έθεσε εθελοντικά τον εαυτό του σε ρόλο δημόσιου πρόσωπου και ανέλαβε την προεδρία μιας ομάδας σύμβολο που αντιπροσωπεύει το όνειρα και τα συναισθήματα των φιλάθλων ενός νομού. Συνεπώς και η κριτική είναι ανεκτή.
Κατά κοινή ομολογία ο Θανάσης Σάμιος είχε την ευκαιρία και την δυνατότητα να γίνει ένας ήρωας στην αθλητική ιστορία της Δόξας και των δραμινών. Όμως ο ίδιος επέλεξε μια λογική λειτουργίας που τον έφερε απέναντι στο κόσμο της ομάδας με αποκορύφωμα την κόντρα του με τους φίλαθλους της ομάδας.
Στις δύσκολες συγκυρίες που περνά ο τόπος , η στήριξη του κόσμου είναι το πιο δυνατό όπλο που μπορεί να έχει ένας πρόεδρος ΠΑΕ. Αντίθετα όμως ο πειραιώτης παράγοντας προτίμησε την ευθεία ρήξη. Στο βωμό της αποφυγής ενός προστίμου, επέλεξε να σπάσει τις γέφυρες με τους οργανωμένους οπαδούς, κόβοντας τα φθηνά εισιτήρια και μιλώντας για κλείσιμο του συνδέσμου. Όσο και αν αυτό αποτελεί μια επιλογή, εκ των πραγμάτων σεβαστή, είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει η ομάδα το πιο δυνατό ατού της, την δύναμη της κερκίδας. Έτσι είτε παίζει στο Καυτανζόγλειο είτε εκτός έδρας είναι ένα και το αυτό. Η δυνατή έδρα είναι φέτος …μια μακρινή ανάμνηση. Και είναι παραπάνω από σίγουρο ότι ο κόσμος διψάει να δει και να ενισχύσει. Αλλά σε τελική ανάλυση να ενισχύσει τι; Μια ομάδα απαξιωμένη ;
Προπονητές και μεταγραφές
Και πάμε στο επόμενο μεγάλο θέμα. Αυτό της επάνδρωσης και της ενίσχυσης. Μια πραγματικά πονεμένη ιστορία…
Στην περίπτωση μας θα κολλούσε κάλλιστα, σαν ένα μακρύ σε διάρκεια παραμύθι, ένα σενάριο από ένα φιλμ με πρωταγωνιστή έναν ηγέτη που καταφθανει στην μακρινή …Τζαμούντακαι αναλαμβάνει τις τύχες της ομάδας. Αρχικά ο Σάμιος ανέλαβε να διαχειριστεί αυτό που βρήκε. Δεν ήταν τυχερός, τα αποτελέσματα της πρώτης χρόνιας ήταν η πρώτη απογοήτευση και η συμμετοχή στα πλέι άουτ ασχετα με την παραμονή ήταν το πρώτο ψεχάδι που άρχισε να μοιράζει απογοήτευση για το πρόσωπο. Στην συνέχεια το τυχερό αστέρι έλαμψε με την επιλογή του Γρηγορίου αλλά κάπου εκεί άρχισε πλέον η οριστική αποκαθήλωση που ολοκληρώθηκε μετά το τέλος της χρονιάς. Με τον ερχομό του ο Γρηγορίου άκουσε για το μεγάλο όραμα και ανηφόρησε από την πρωτεύουσα γεμάτος υποσχέσεις. Οι μεταγραφικές λίστες με τα πρωτοκλασάτα ονόματα πολύ γρήγορα αντικαταστάθηκαν με δευτέρες και τρίτες και τέταρτες, με διαφορετικές επιλογές, πολύ φθηνότερες. Σαν αιτιολογία βγήκε προς τα έξω η προσπάθεια για την δημιουργία μιας ομάδας με «νέα παιδιά που θα παίξουν για την φανέλα έχοντας σαν όνειρο την ανάδειξη τους». Και αν όλοι –τότε- περίμεναν τον Γενάρη για τις διορθωτικές κινήσεις και τις ενισχύσεις. Δυστυχώς, με πρώτο τον Γρηγορίου, περίμεναν μάταια…
Αποτέλεσμα, οι στόχοι της ανόδου να περάσουν και να φτάσει η Δόξα στην εικόνα των έξι παικτών, που την εξέθεσε στα μάτια της ποδοσφαιρικής Ελλάδας. Και εκεί που όλα έδειχναν να έχουν τελειώσει και να έχει αρχίσει για τα καλά η αμφισβήτηση του κόσμου, ένα ηλιόλουστο καλοκαιρινό πρωινό, σκάει η βόμβα της ανόδου. Μετά από ένα ψυχοφθόρο σήριαλ, από μια πραγματικά τυχερή σπόντα, η Δόξα καταλήγει δίπλα στον Λεβαδειακό να παίρνει θέση στο ρόστερ των ομάδων της σούπερ λίγκα.
Το ερώτημα που μπαίνει μετά την περίπτωση των πλέι οφ και των έξι παικτών, ήταν αν θα είχαμε άλλο τέτοιο κρούσμα να διασύρει και πάλι την εικόνα των «μαυραετών». Τελικά επιλέγεται ένας προπονητής -Χαραλαμπίδης- που του παραδίδεται μια έτοιμη ομάδα να την διαχειριστεί. Το υλικό της επιλέχθηκε με μοναδικό κριτήριο το κόστος. Ο προπονητής δεν έχει πουθενά λόγο και το αποτέλεσμα είναι να ψάχνει η ομάδα με το κιάλι την πρώτη της νίκη. Δυστυχώς όμως το όνομα Δόξα ακούγεται απαξιωτικά και όσο και δεν αντέχουμε να το δεχθούμε, είναι μια αλήθεια.
Η καραμέλα με τους νέους, ταλαντούχους και φερέλπιδες ποδοσφαιριστές έλιωσε με την ολοκλήρωση της τελευταίας μεταγραφικής περιόδου. Το καλοκαίρι η ομάδα έμεινε κάποια στιγμή μόνο με το δελτίο του …εξαφανισμένου Κάπελ. Και έρχεται μια εξάδα που παρουσιάστηκε στο κόσμο σαν το πρώτο δυνατό σκαλί του νέου οικοδομήματος. Σαμαρόπουλος και Τσερκέζος έφυγαν πριν το ξεκίνημα του πρωταθλήματος, Τοπούζης και Πιτσόκος προχθές παίζοντας ελάχιστα και έμειναν μόνο ο Σικαλιάς που παραδόξως παίζει και ο Δαύκος που …την γλύτωσε! Ο έβδομος –Νιάρος- αποχώρησε και αυτός άκαπνος ενώ στην θέση του Γραικού που θα έρχονταν μαζί με το Νιάρο, η Δόξα πήρε τον Αγτζίδη, που όπως λέχθηκε ήταν ο παίκτης που αποτελούσε την αλλαγή του. Δεν έχει νόημα να προχωρήσουμε στους υπόλοιπους νέους και ελπιδοφόρους γιατί για παράδειγμα ο Αγγελούδης ζητούσε να επιστρέψει στον Άρη και ο Θεοδωρόπουλος έμεινε γιατί δεν θέλησε ο ίδιος να φύγει. Αυτά τα νέα παιδιά, όσο και να το θέλανε, ήταν φανερό ότι δεν αποτελούσαν τις ενδεδειγμένες επιλογές για την Δόξα της σούπερ λίγκα. Ακολούθησαν και οι υπόλοιπες μεταγραφές, όπου τελικά το βάρος της ομάδας, δεν κρατάνε τελικά ούτε και τώρα, οι δραμινοί και οι εκ των γύρω νομών ποδοσφαιριστές, όπως ήταν το αρχικό ζητούμενο.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την λογική τέτοιων μεταγραφών, ειδικά στις σημερινές δύσκολες μέρες. Ωστόσο και εδώ πρέπει να υπάρχουν και κάποια ποιοτικά κριτήρια. Δεν γίνεται να είναι μόνο το φθηνό κόστος, λόγος για μια μεταγραφή. Όλοι οι φίλαθλοι της Δόξας ελπίζανε ότι θα γίνουν τελικά οι ποιοτικές ενισχύσεις, όμως ο Γενάρης πέρασε και πάει…
Η Δόξα παραμένει η ομάδα με το μακράν φθηνότερο ρόστερ και με την προσθήκη του Κυβελίδη και του Ουέλιγκτον και του παντελώς άγνωστου Κοβάσεβιτς θα προσπαθήσει να λύσει το πρόβλημα του γκολ, που είναι το μεγάλο της θέμα. Ο Κατσαβάκης που στις πρώτες του δηλώσεις μιλούσε-και αυτός- για το …όραμα, πολύ γρήγορα επέστρεψε στην σκληρή πραγματικότητα και πλέον παλεύει με ότι έχει και όπου βγει.
Σε όλα αυτά, το μόνο που έμεινε στον Σάμιο να περηφανεύεται, είναι ότι με αυτήν την στραγγαλιστική του συμπεριφορά στα οικονομικά θέματα, δημιούργησε μια ΠΑΕ που δεν χρωστάει στο δημόσιο. Το θέμα είναι όμως, ότι υπάρχουν και άλλες ΠΑΕ που δεν χρωστούν αλλά είναι σε πολύ καλή μοίρα σε όλα τα επίπεδα και δεν έχουν την εικόνα της δραμινής ΠΑΕ. Το άλλοθι της οικονομικής συνέπειας δεν πείθει άλλο στο ίδιο βαθμό, καθώς αφορά τόσο μικρά μεγέθη μισθών και συμβολαίων. Κανείς δεν αμφισβητεί, ότι ο Σάμιος δεν έχει την οικονομική στήριξη του κόσμου της Δράμας, αλλά αυτό είναι ένα γεγονός που το δρομολόγησε ο ίδιος με τις κινήσεις του. Ωστόσο όμως τα έσοδα από τα τηλεοπτικά καλύπτουν το χαμηλός κόστος λειτουργίας της ομάδας, όχι όμως και την αγωνιστική της εικόνα.
Είναι ένα στοίχημα που θα παιχτεί μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος και εκ του αποτελέσματος θα φανεί ποιος έχει δίκαιο…
Σήμερα…
Στην Τρίπολη είναι η επόμενη δοκιμασία των «μαυραετών» που έχουν μόνο την απώλεια του Βέρτζου. Ωστόσο στην προπόνηση της Πέμπτης ο αγωνιστικός χώρος του γηπέδου ήταν τόσο σκληρός που η προπόνηση έγινε με μεγάλη προσοχή. Τα Κουδούνια είναι γεμάτα λακκούβες και για σήμερα η ομάδα πολύ πιθανό είναι να προπονηθεί στο Φωτολίβος. Η Δόξα ακόμη και στην σούπερ λίγκα –μεταξύ άλλων- εξακολουθεί να ψάχνει για κατάλληλο χώρο προπόνησης…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΑΡΑΣ
p style=
