ΔΟΞΑ – ΑΙΓΑΛΕΩ 2-0
Επιθετικός μονόλογος των «μαυραετών»
Στην σκιά των διοικητικών εξελίξεων χθες οι παίκτες της Δόξας έκαναν το καθήκον τους κερδίζοντας την αδύναμη ομάδα του Αιγάλεω με 2-0. Έτσι μετά και την 13η αγωνιστική μοιράζονται την με τον Παναιτωλικό την τέταρτη θέση του βαθμολογικού πίνακα και όχι απλώς βρίσκονται μέσα στους στόχους τους αλλά αντιμετωπίζουν την δύσκολη συνέχεια με μεγάλη αγωνιστική συνέπεια και αισιοδοξία.
Χθες στο γήπεδο της Δόξας το παιχνίδι ήταν παράσταση για ένα ρόλο. Και ο ρόλος αυτός ήταν αποκλειστικά των «μαυραετών». Οι παίκτες της Δόξας μπήκαν για να πάρουν την νίκη και τα κατάφεραν, γιατί απλά το ήθελαν περισσότερο από τους αντιπάλους τους. Για την Δόξα η νίκη ήταν μονόδρομος καθώς τυχόν στραβοπάτημα σε ένα –θεωρητικά – τόσο εύκολο παιχνίδι , όσο εύκολο μπορεί να θεωρηθεί ένα παιχνίδι εντός έδρας με τον ουραγό της βαθμολογίας, θα μπορούσε να φέρει ντόμινο αρνητικών εξελίξεων.
Από το ξεκίνημα οι παίκτες της Δόξας πήραν τα ηνία του αγώνα και επέβαλλαν το δικό τους ρυθμό στο παιχνίδι. Με τον Τοπαλίδη τελικά κάτω από τα δοκάρια, η Δόξα είχε μία πολύ καλή αμυντική διάταξη. Ο Γαλακτερός από την μία πλευρά και ο Παπαθανασίου από την άλλη έλεγχαν τα άκρα και έκαναν προωθήσεις, ενώ το κεντρικό δίδυμο Πακάλτζη -Σαμαρά ήταν εγγύηση πίσω, χωρίς βέβαια όλοι αυτοί να αντιμετωπίσουν κάποια ιδιαίτερη πίεση από τον προωθημένο Ουάσι και τον Τσιρογιάννη που κάποιες φορές έβγαινε από αριστερά κυρίως σαν δεύτερη απειλή. Φυσικά ούτε ό ένας ούτε ο άλλος δημιούργησαν κάποια φάση καθώς η επίθεση των φιλοξενουμένων ήταν κυριολεκτικά άσφαιρη!
Το κέντρο της Δόξας είχε το μεγάλο βάρος του παιχνιδιού και το κεντρικό δίδυμο Παρμαξίδη και Πινδώνη καταγράφονται στους κορυφαίους, καθώς έκαναν πολλά χιλιόμετρα και μαζί με τον Μπαξεβανίδη και τον Μπάμπη Μουρατίδη ήταν αυτοί που τράβηξαν πάνω τους την αναμέτρηση. Έχοντας απέναντι μια πολυπρόσωπη και αρκετά συμπαγή αμυντική διάταξη με αλληλοκαλήψεις από πλευράς Αιγάλεω , που περιορίστηκαν να παίζουν στον χώρο μεταξύ της μεγάλης περιοχής του Μανωλόπουλου και της περιοχής του κέντρου, οι παίκτες της Δόξας είχαν περιορισμένο χώρο ανάπτυξης και έπρεπε να κινηθούν μέσα εκεί και παράλληλα να βρουν διαδρόμους προς την αντίπαλη εστία. Και κοντά σε αυτά να προσθέσουμε και τον βαρύ από την βροχή αγωνιστικό χώρο.
Απέναντι σε μια τέτοια κατάσταση οι παίκτες της Δόξας είχαν έναν επιθετικό μονόλογο, που μεταφράζεται σε καλή κυκλοφορία στο χώρο του κέντρου αλλά λίγες -αναλογικά-ευκαιρίες. Κυρίως κάποιες επιθετικές εξάρσεις που μπροστά στην επιθετική ανυπαρξία του Αιγάλεω φαίνονταν αρκετές να δώσουν την νίκη. Δύο περάσματα και δύο γκολ ήταν αρκετά –και ίσως λίγα- για να δώσουν την ποθητή νίκη. Μια νίκη δίκαιη και αναμενόμενη σε κάθε της πτυχή.
Μπροστά ο Μαρκόφσκι ήταν και πάλι καλά φυλαγμένος με προσωπικό φρουρό και βοήθειες , αλλά ο Σέρβος βρήκε τον τρόπο να ξεδιπλώσει την εκτελεστική δεινότητα μόλις του δόθηκε η ευκαιρία ανοίγοντας το σκορ και διώχνοντας το άγχος που πήγαινε να δημιουργηθεί καθώς το γκολ έκανε 38 λεπτά να έρθει. Αρκετή δουλειά και από τον Χλωρό που ήταν εξίσου επικίνδυνος παίζοντας αρκετά πονηρά την αντίπαλη άμυνα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ SPORTDRAMA
