H αγωνιστική αξία θα φέρει τον κόσμο στο γήπεδο
Κατά τη διάρκεια των δυο πρώτων αγωνιστικών εξήχθησαν συμπεράσματα και αναδείχθηκαν αλήθειες για καταστάσεις που πολλοί, υπό τον οπαδικό μανδύα, θέλω να πιστεύω από μη ηθελημένη διάθεση, αγνοούσαν ή τουλάχιστον μετέφραζαν διαφορετικά τα γεγονότα. Δεν αναφέρομαι βέβαια στο αγωνιστικό μέρος, στις ικανότητες της ομάδας μας. Αυτές θα συγκεκριμενοποιούνται κατά αντικειμενικό τρόπο με την κατάταξη της ομάδας στη βαθμολογία από αγωνιστική σε αγωνιστική. Αναφέρομαι σε εικόνες που εισέπραξα και γεγονότα που αντιλήφθηκα εντός και εκτός του γηπέδου και αφορούν τις έννοιες «συσπείρωση – αποσυσπείρωση» κόσμου με την ομάδα και «προσέγγιση διοίκησης με τον κόσμο». Όποιος δε φοβάται να βλέπει την αλήθεια κατάματα και να την αντιμετωπίζει κατά πρόσωπο, θα ομολογήσει συγκεκριμένα πράγματα: η παρουσία του κόσμου στο περυσινό πρώτο αγώνα με ότι είχε προηγηθεί, με το άσχημο κλίμα μεταξύ του κόσμου, ήταν μεγαλύτερη από τη φετινή, ενώ η παρουσία του κόσμου στα αδιάφορα βαθμολογικά τελευταία, πέρυσι, παιχνίδια της ομάδας (που για πολλούς αποτελούσε κατάντια και αποτέλεσμα της συμπεριφοράς του μεγαλομετόχου ) ήταν ακριβώς η ίδια με αυτή της φετινής δεύτερης αγωνιστικής που τώρα, την προσέλευση, δηλαδή του κόσμου, την είδαμε με συμπάθεια και προσπαθήσαμε να βρούμε λόγους για να τη δικαιολογήσουμε.
Συνεπώς, για μένα το πρόσωπο του μεγαλομετόχου, ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του δεν ήταν καν ο βασικός λόγος της μη παρουσίας του κόσμου στο γήπεδο. Αν ο ίδιος ο άνθρωπος με τις ιδιοτροπίες και τα αντιαισθητικά ξεσπάσματα του δημιουργούσε μια ισχυρή ομάδα, ακόμα και τώρα, καθαρά και μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο, η προσέλευση του κόσμου θα ήταν πολλαπλάσια. Άρα η αγωνιστική αξία μιας ομάδας θα φέρει τον κόσμο στο γήπεδο και λιγότερο το πρόσωπο του προέδρου και όποιο όραμα που αυτός θα προβάλλει. Αυτή βέβαια είναι η ευκαιριακή συσπείρωση, τη ζήσαμε επί προεδρίας του κ. Νικολαιδη, όπου δημιουργήθηκε από μη συστηματικές και οργανωμένες ενέργειες, αλλά ήταν αποτέλεσμα ενός ντόμινου που ξεκίνησε από τον ηρωισμό της ομάδας και των λίγων φιλάθλων που την κράτησαν όρθια και αναζωπυρώνονταν μετά από τα αποτελέσματα της ομάδας και τη μεταδοτικότητα του πάθους από άτομο σε άτομο μέσα στην πόλη. Για αυτό άλλωστε, επειδή εκείνη η κατάσταση δεν χτίστηκε, δεν είχε βάσεις, ήταν συγκυριακή, πολύ εύκολα διαλύθηκε, προτού καν ξεκινήσει η επόμενη αγωνιστική περίοδος και χωρίς να μεσολαβήσουν αρνητικά και αποτρεπτικά γεγονότα. Το ουσιώδες είναι να δημιουργηθούν οι συνθήκες της σταδιακής και σταθερής αύξησης των φιλάθλων στο γήπεδο, αλλά αυτό είναι μια άλλη και δύσκολη συζήτηση.
Τέλος, σε ότι αφορά την τωρινή προσέγγιση της διοίκησης με τον κόσμο και αναφέρομαι μόνο σε αυτό το κομμάτι, όπως εκφράζεται κατ’ εξοχήν από τον πρόεδρο του Δ.Σ. διαπιστώνω ότι αυτή εξαντλείται σε ανεπιτυχή λαϊκίστικα μέσα. Και το πρόβλημα θα ήταν μικρό αν αυτή η πολιτική δεν επηρέαζε τον κύριο σκοπό αυτής της διοίκησης, που είναι η επιστροφή της ομάδας (άρα η προηγούμενη ομαλή απαγκίστρωση από το νυν ιδιοκτησιακό καθεστώς) σε δραμνινους ή τουλάχιστον σε αξιόλογους επιχειρηματικά ανθρώπους. Στο ίδιο πλαίσιο και οι και οι πομπώδεις εκφράσεις ευχαριστιών της Π.Α.Ε στους οπαδούς της με γαρνιτούρα συνθηματολογία. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται τη δυσκολία του εγχειρήματος της τωρινής διοίκησης και θα εκτιμήσει την προσπάθεια, χωρίς όλα τα παραπάνω. Ομολογώ πως γίνομαι άδικος γιατί ανέφερα μόνο καταστάσεις που μ’ ενοχλούν, ενώ δε σχολίασα θετικά πολλά από όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα. Σε κάθε περίπτωση η ζυγαριά των μέχρι τώρα προσπαθειών αυτής της διοίκησης γέρνει προς τα θετικά αποτελέσματα.
