Το δίλεπτο της μεγάλης λύτρωσης
Πόσο απέχει η τραγωδία από την αποθέωση; Μόλις ένα δίλεπτο… Και αυτό το ξέρουν πλέον πολύ καλά όλοι στην Δόξα. Ποιος θέλει να σκέφτεται ερωτήματα όπως το τι θα γινόταν σε αυτήν την ομάδα με τα γνωστά δεδομένα με τα οποία μπήκε στο γήπεδο για να αντιμετωπίσει την Καλαμάτα, αν μετά την φάση του γκολ του μαύρου παίκτη της …
«μαύρης θύελλας» Σίλα, οι «μαυραετοί» δεν αντιδρούσαν τόσο άμεσα πετυχαίνοντας την ισοφάριση μόλις στο επόμενο λεπτό; Πόση … μαυρίλα θα σκέπαζε το στρατόπεδο των παικτών της Δόξας και πόσο από «μαυραετοί» θα γινόταν …μαύρα πρόβατα;
Άλλωστε αυτό φάνηκε στα επόμενα λεπτά και κορυφώνονταν όσο πλησίαζε το τελείωμα του αγώνα και η ισοπαλία γινόταν ορατό ότι θα ήταν το πιθανότερο τελικό αποτέλεσμα. Η μυρωδιά από τις πρώτες γκρίνιες, άρχισε να απλώνεται στις κερκίδες του γηπέδου. Όσο οι ευκαιρίες χανόταν , η μία πίσω από την άλλη, με την ίδια συχνότητα που τα σύννεφα της βροχής πήγαιναν και έρχονταν πάνω από τον αγωνιστικό χώρο, και η αναποτελεσματικότητα ήταν η λέξη που χαρακτήριζε τις προσπάθειες των παικτών της Δόξας, τόσο η ανησυχία και η γκρίνια μεγάλωναν από πλευράς φιλάθλων.
Από την στιγμή μάλιστα που δεν μπορούσε να γίνει χρήση κάποιων από τα …συνηθησμένα άλλοθι , όπως αυτό της διαιτησίας που πέρα από μια εκνευριστική σχολαστικότητα στα σφυρίγματα, δεν είχε τίποτε άλλο να της προσαφθεί, τα λαϊκά δικαστήρια μετά το τέλος του παιχνιδιού, έδειχναν να πλησιάζουν επικύνδυνα.
Όμως όπως πολύ σοφά έλεγαν και οι αρχαίοι : «μηδένα προ του τέλους μακάριζε»… Σε μια μικρή διαφοροποίηση αυτό, στην προκειμένη περίπτωση αφορούσε τους παίκτες της Καλαμάτας, που έδειχναν να έχουν μια μεγάλη τύχη από την αδυναμία των αντιπάλων τους να βγάλουν το γκολ της λύτρωσης.
Όμως σαν από μηχανής Θεός βγαλμένος μέσα από αρχαίο δράμα, ήρθε ο Μάρκο Μαρκόφσκι να δώσει την λύση στο δράμα της Δόξας! Ο σέρβος έδειξε ότι έχει κάνει πελάτς τους Καλαματιανούς κάθε φορά που τους έχει απέναντι. Με την φανέλα του Εθνικού Αστέρα τους φιλοδώρησε με τρία «τεμάχια». Ο σέρβος μίλησε κυριολεκτικά στο παρά ένα… Και τα είπε όλα! Ότι δεν είχε πει στις τόσες ευκαιρίες που είχε στα προηγούμενα αγωνιστικά λεπτά της αναμέτρησης , τα είπε ακριβώς με την εκπνοή του παιχνιδιού. Εκεί που ο αντίπαλος δεν είχε κανένα περιθώριο να αντιδράσει. Ο «ξαφνικός θάνατος». Και δεν ήταν … ένα και να καίει , αλλά δύο και να …σκοτώνουν!!
Και από υπόλογος μαζί με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του, έγινε ήρωας και λυτρωτής! Χάρισε απλόχερα την χαρά και το χαμόγελο που τόσο απεγνωσμένα έψαχναν όλοι στην Δόξα. Μέσα σε δύο λεπτά με τις δύο κεφαλιές που πέτυχε, δεν έστειλε μόνο την μπάλα να αναπαυτεί στα δίχτυα του μέχρι εκείνη την στιγμή ήρωα-τερματοφύλακα Μπαλτιμά, αποκαθηλώνοντας τον από την θέση του κορυφαίου, αλλά έδιωξε το άγχος και κάθε «μαύρη σκέψη» από τον κόσμο της ομάδας για την συνέχεια. Σίγουρα χωρίς αυτή την νίκη οι αναταράξεις θα ήταν μεγάλες μέσα στο στρατόπεδο των «μαυραετών». Και οι απόηχοι θα έφταναν χρονικά, αρκετά μακριά.
Ωστόσο αυτό που πλέον κυριαρχεί σαν τελικό αποτέλεσμα είναι το «τέλος καλό όλα καλά!». Γιατί αυτή είναι και η ουσία του θέματος.
Η Δόξα πέρασε άλλη μια δοκιμασία και βγήκε ουσιαστικά αλώβητη. Η συνέχεια φαντάζει πλέον πολύ καλύτερη, πολύ πιο αισιόδοξη, και τα πάντα είναι πλέον στα …πόδια των παικτών της. Ο Κώστας Βασιλακάκης το είπε πολύ χαρακτηριστικά. Δύο νίκες φτάνουν για να ανατρέψουν τα πάντα. Η μία ήρθε . Σειρά έχει αυτό που ζητούσαν οι φίλαθλοι μετά το τέλος του αγώνα έξω από τα γραφεία της ΠΑΕ, το σύνθημα τους τα έλεγε όλα: «διπλό –διπλό, μέσα στον Ιωνικό»
Γιατί να το κάνουν; Γιατί τελικά όντως τα πάντα στο ποδόσφαιρο τα χωρίζει μια λεπτή γραμμή…
Μια τέτοια λεπτή γραμμή χωρίζει την αποπομπή από την αποθέωση.
